Vabščeta "Pahonia", iznoŭ nahadaju - heta NIE "biełaruskaja" simvolika. 

Jak taja kaviarnia praisnuje miesiac i zakryjecca. Ničoha heta za miažoj doŭha nie žyvie, biełarusy žudasna aščadžajuć i tamu ŭ kramu buduć chadzić adzinki, a jašče ŭ 19 takija kramy vydatna isnavali ŭ Biełarusi i kab nie padtrymali hetu śvietu i inšych to isnavali b i zaraz ale ale ciapier užo ŭsio

Mojša-realist, mojša nie realist - mojša łatentny łukašyst. Pahladzicie što stałasia ź inšymi kramami, jakija i blizka nie prymali ŭdzieł u 2020 - ich źniščyŭ łukašyzm. A mojša budzie i nadalej vinavacić u hetym inšych - vinavacić achviar, a nie łukašyckich złačyncaŭ. Kryvadušna mojša, kryvadušna

Mojša-realist, kab nie padtrymali "hetu śvietu", to nie tolki b kramy pracavali, ale i vajny b nie było, a ŭsio čynavienstva ŭžo b razmaŭlała pa-biełarusku.

Valadzimir, Faktyčna, «Pahonia» jość biełaruski symval. «Pahonia» była
hierbam Vialikaha Kniastva Litoŭskaha, bałta-ŭschodniesłavianskaje dziaržavy, dzie
starabiełaruskaja mova była movaju dziaržavy, kultury j zakonu (Litoŭski Statut). «Pahonia»
była hierbam Biełaruskaje Narodnaje Respubliki (1918-1920 h.) i Respubliki Biełaruś
(1991-1994 h.), da retrasavieckaje dyktatury Łukašenki. Siońnia «Pahonia» aficyjna
fihuruje ŭ hierbach i ściahach biełaruskich haradoŭ (Drysa/Vierchniadźvinska, Lepiela,
Mahilova, j Rečycy) i abłaściej (Homielščyny j Viciebščyny) i inšych miescaŭ. U
1916 hodzie biełaruski paet Maksim Bahdanovič napisaŭ paemu «Pahonia». Ciapier jahony
vierš śpiavajuć jak patryjatyčnuju biełaruskuju pieśniu. «Pahonia» jość častka našaje
biełaruskaje historyi j spadčyny. Pavažajma «Pahoniu».

saŭka (Chamsa?), u biełaruskaj movie niama słova «šče».