Kali ja znoŭ napišu što biełarusy majuć toje što majuć bo moŭčki cierpiać, NN taksama nie nadrukuje moj kamientar?

Nie taki jak jość, biełarusy moŭčki cierpiać, i tamu majuć toje što majuć, tamu što im niama čaho skazać u adkaz, bo ŭ ich niama ni nacyjanalnaj historyi, ni nacyjanalnaj idei.

Nie taki jak jość,Nie tolki tvoj, a i moj nie nadrukavała. Ja jajeo pakiniuŭ na fb stranocy hieroja artykuła. Ŭvohule NN drukavała pałovu maich kamientaŭ na jaje forumie.

Anatol Starkou, spasibo. Byvaj, jediničnyj słučaj. Intieriesno było vysłušať otdielnuju istoriju "biehłoho", no nie briedni o tom, kak "Hołos Amieriki" razvalił SSSR. Hovoriš, millionier i niŝij eto nie diemokratija? Eto potomu, čto ty zabył sovietskuju pieśniu: "Sołovji živut na śvietie i prostyje sizari". I imienno poetomu mir priekrasien.

Rasskaz Haranina o priebyvanii s lekcijami v łukašienkovskoj tiuŕmie napomnił mnie istoriju biołoha Timofiejeva-Riesovskoho (o kotorom u D.Hranina była poviesť "Zubr"). Nie ostyvajuŝij, vsiudu rabotajuŝij mozh. Ili istoriju Vaviłova (toho, kto voźniknovienije civilizacij śviazał s naličijem toj ili inoj ziernovoj kultury), kotoryj i v zaklučienii pisał v umie knihu, a jeho zapirali na troje sutok stojať v uzkom škafu i dovodili nohi do tromboflebita. V etom smyśle u hubazika vsie jeŝie vpieriedi.

Požałuj, jon dniami narakaŭ, što ciapier niedasiažny archiŭ kamientaroŭ pad artykułami NN da abnuleńnia ŭ 2020-m. a tak by, maŭlaŭ, možna było praz 100 hadoŭ vydać tom z kamientarami 100-hadovaj daŭnaści... moža choć dalokija naščadki acanili b vielič kakamientatara  Starkou?) jakaja manija vieličy, ha) 
kazačny dzied))

Anatol Starkou, łovim na słovie!

Vsio po Orueełu, - zabotlivyj siemjanin łukašienko, viernyj muž łukašienko, vierujuŝij otiec łukašienko, najevšijsia vłasťju i vciepivšijsia v niejo sinimi palcami łukašiekno,  otdajot prikazy na iźbijenije ŁUČŠIEJ mołodioži Biełarusi, čtoby nie razžať sinije palcy.

Kak pisali na sajtie Chartyja-97, Łukašienko
do 16 let sostojał na učietie v IDN za žiestokoje
obraŝienije s životnymi, koškie hołovu śviernuł.
Był krajnie mstitielnym, babuški v dierievnie
nazyvali jeho toptunom. V otviet na ich zamiečanija
on mstił, vytaptyvał hriadki. Eto vpołnie
možiet bvť pravdoj, učityvaja jeho patałohičieskuju
mstitielnosť i žiestokosť po otnošieniju
k političieskim protivnikam. K tomu žie
niekotoryje vyskazyvanija sami za siebia
hovoriat, naprimier: «na miestie učitiela hołovu
by otviernuł ŝienku kakomu to...», i t.p.

Anatol Starkou, łajk, byvajcie! Dobraja navina!