Dni minajuć, dni prachodziać,
Letam źmienicca zima,
A my sochniem i marniejem,
Nam tut radaści niama…

U pierapynku Kołas nie prosta vyjšaŭ z suda i padsiłkavaŭsia, a jašče i prapuściŭ paru čarak. Jon heta apisvaje ŭ tryłohii «Na rostaniach»

"Akałodačny, smarkač, zusim zialony, chop mianie za rukaŭ. «Čaho ty skačaš, jak pievień? Nie chapaj, sam pajdu», — pomniu skazaŭ i adapchnuŭ jaho rukoju»"

I čieho na "pietuškov" obižaliś? Vas tak jeŝie sam Kołas nazyvał, primietił schodstvo. Nielzia na pravdu obižaťsia.

Posłanije dvuch millionov trudiaŝichsia Biełarusi v vidie stichotvornoho «Piśma biełaruskaha naroda Vialikamu Stalinu» pisali s 25 maja po 5 ijula 1936 hoda Janka Kupała, Jakub Kołas, Andriej Aleksandrovič, Pietruś Brovka, Pietro Hlebka i Izi Charik. Pieried vručienijem choziainu Kriemla «Piśmo...» vyšili na šiełkie v vidie knihi i połožili v śpiecialno izhotovlennyj sunduk. A połučił posłanije biełorusov Stalin 28 nojabria 1936 hoda ot dielehacii BSSR na Čriezvyčajnom sjezdie Sovietov, hdie 5 diekabria priniali Konstituciju SSSR.

Posłanije prosłavlajet Stalina: «Prymi pryvitańnie, jakoje prynosić tabie, pravadyr, biełaruski narod», «chaj smutak vačej tvaich dobrych nie rosić». Chvatajet tut uhroz, čto «žachlivaściu vieje z Zachodniaj ziamli». Vmiestie s tiem piśmo rasskazyvajet ob istorii našiej ziemli so vriemien russko-šviedskich vojn. Koniečno, osobyj upor sdiełan na boŕbu s biełopolakami, vied́ piśmo i sozdavałoś v śviazi s podhotovkoj k 15-letiju osvoboždienija Biełarusi ot polskich vojsk.

Dy chto taki hety Kołas? Zrabili ź pjančuhi lahiendu. Byŭ trusam padčas vajny i chavaŭsia.