Brytanski błohier, jaki zmahaŭsia za biełaruski DNŽ i chadziŭ da Kubrakova, usio ž vyjechaŭ ź Biełarusi. Vypuścili nie ź pieršaj sproby
Zastacca ŭ Biełarusi błohieru Uiłu Ehiertanu ź Vialikabrytanii nie dapamahli ni vizity da Kubrakova, ni jahony fłešmob u tyktoku «Dajcie chłopcu DNŽ». Niadaŭna jon usio ž vyjechaŭ z krainy — ale nie ź pieršaj sproby, bo błohiera spačatku raźviarnuli na biełaruska-litoŭskaj miažy.
23.12.2024 / 08:00
Uił Ehiertan. Fota ź jaho instahrama
Pra dziŭnyja pryhody ŭ Biełarusi papularnaha ŭ tyktoku i instahramie brytanskaha błohiera Uiła Ehiertana (nik willeggerton) my ŭžo raspaviadali raniej. Jaho palubili jak prostyja biełarusy, jakija radasna kidalisia abdymać chłopca ŭ zialonych šortach i cišotcy (Uił navat u marazy nie vielmi ŭciaplaŭsia), tak i prapahandysty.
Ale ž z dakumientami i lehalizacyjaj u Biełarusi ŭ takoha ščyraha fanata z Zachadu čamuści ŭvieś čas byli prablemy. Jon navat chadziŭ na pakłon da ministra ŭnutranych spraŭ Biełarusi Ivana Kubrakova — toj litaściva dazvoliŭ brytancu zastacca ŭ krainie da siaredziny vieraśnia, ale niejkim cudam Uił pražyŭ u Biełarusi ažno da siaredziny śniežnia.
U svoj apošni dzień u Minsku Uił vyrašyŭ chucieńka prabiehčysia pa słavutaściach biełaruskaj stalicy. Žartavaŭ, što adčuvaje sum: «Nie treba było jeści pielmieni zranku, ale my nie dazvolim hetamu sapsavać nastroj».
Padčas prabiežki pad daždžom i mocnym vietram brytaniec naviedaŭsia na płošču Pieramohi («Heta realna ŭražvaje, pavaha ŭsim, chto zahinuŭ»), u park Horkaha, Pałac respubliki, stadyjon «Dynama», čyhunačny vakzał, handlovy centr «Halereja», Vostraŭ śloz, Teatr opiery i baleta, «Piasočnicu», Kamaroŭski rynak.
— Z usich rynkaŭ, z usich kirmašoŭ, na jakich ja pabyvaŭ, hety, mabyć, samy pryhožy.
Skončyŭ svajo raźvitańnie z horadam Uił u «Lidbir dvary», dzie tusiŭ usio leta, i ledź strymaŭ ślozy:
— Ja nie źmiryŭsia z faktam, što zaŭtra źjazdžaju.
Heta videaraźvitańnie nabrała ŭ tyktoku kala 455 tysiač prahladaŭ i bolš za 41 tysiaču łajkaŭ. U kamientaryjach biełarusy sumujuć, što Uił adjazdžaje, i spadziajucca, što MUS usio ž dazvolić jamu viarnucca.
Pierad adjezdam u Łondan Uił žartavaŭ:
— Pryjechali, kałanizavali toje, što zdoleli — i ciapier radzima kliča. Ale duša maja ŭžo naležyć Biełarusi.
Usie rečy brytanca źmiaścilisia ŭ adzin zaplečnik. Fanaty navat pryjšli na płatformu staličnaha aŭtavakzała, kab pasadzić błohiera na aŭtobus da Vilni.
Ale Biełaruś tak lohka nie adpuściła svajho prychilnika. Biełaruskija pamiežniki nie vypuścili brytanca z krainy i skazali viartacca ŭ Minsk, kab zrabić vyjaznuju vizu.
Pravaabarončaja arhanizacyja Human Constanta raniej tłumačyła, što vyjaznaja viza patrebna tym zamiežnikam, chto žyvie ŭ Biełarusi na padstavie dazvołu na žycharstva, termin dziejańnia jakoha skončyŭsia. Taksama afarmlać vyjaznuju vizu nieabchodna zamiežnikam, kali ŭ dačynieńni da ich vynieśli pastanovu ab departacyi.
Što z hetaha tyčycca Uiła Ehiertana, nieviadoma, ale afarmlać vyjaznuju vizu jon sapraŭdy pajechaŭ aŭtastopam u Minsk.
— Zdahadajciesia, chto zabyŭ nabyć vyjaznuju vizu? Ale ja nie zabyŭ, ja navat nie viedaŭ, što treba, blin… — biedavaŭ brytanski błohier.
Druhi raz na biełaruska-litoŭskaj miažy Uiła taksama čakaŭ niepryjemny siurpryz — na hety raz užo na baku Litvy. Litoŭskija pamiežniki zabrali ŭ błohiera ŭsiu lubimuju biełaruskuju zhuščonku (bo ź Biełarusi ŭ Litvu zabaroniena ŭvozić pradukty).
22 śniežnia Uił paśla prahułki pa «Ikiei» narešcie vylecieŭ ź Vilni ŭ Łondan.
Minčanka raskazała, jak zmahła pravieźci ježu praź biełaruska-litoŭskuju miažu