Быў ксяндзом — стаў шматдзетным бацькам. Былы святар расказаў, што яго да гэтага падштурхнула
У Каталіцкай царкве ёсць выпадкі сыходу са святарства і манаства, але адкрыта казаць пра гэта не прынята. Выданне Katolik.life знайшло аднаго з такіх былых святароў, які расказаў сваю гісторыю.
30.09.2024 / 22:11
Хатні алтар аднаго з былых святароў
Сваю гісторыю выданню расказаў Валянцін, які пакінуў святарства пасля двух гадоў служэння. Гэта адбылося больш за дзесяць гадоў таму. Цяпер ён мае сям'ю, працуе кіроўцам-дальнабойнікам.
Пра сваю сям'ю Валянцін расказваць не стаў — каб хтосьці не ўспрыняў гэта як рэкламу. Але калі ён быў святаром, адбылося так, што ён закахаўся:
«Па-чалавечы пакахаў дзяўчыну. І тады зразумеў, што не магу служыць і Богу, і мамоне. Усе мае думкі пра веру, пра служэнне, пра Бога пераключыліся на яе. Фізіялогія, псіхалогія, эмацыйны складнік, які захоплівае чалавека ўраз. Хто быў закаханым — той зразумее».
Валянцін кажа, што супраціўляўся гэтым думкам і гэтаму стану, прасіў Бога накіраваць:
«Разумеў, што трэба было выбраць нейкае адно служэнне. Я размаўляў пра гэта са сваім начальствам, але не ўбачыў падтрымкі. Я прасіў пра духоўныя практыкі, рэкалекцыі, заняткі. Але час тады быў складаны, было крыху не да мяне. У выніку я сам прыняў рашэнне, і нікога не вінавачу».
Як адзначае Валянцін, сыходу са святарства не папярэднічаў які-кольвек «крызіс веры», не паўстаў ён і потым:
«Былі моманты, калі я хаваўся ў цені ад Божага святла, але ніколі не адчуваў, каб Бог мяне пакінуў. Я адчуваю сябе любімым дзіцём Бога, Ён мяне засцерагае і любіць да гэтага часу. Нічога не змянілася. Я бачу, што Гасподзь накіроўвае мяне і ўдзячны Яму за гэта».
Што тычыцца паклікання, то цяпер Валянцін бачыць яго ў тым, каб верыць, служыць Богу і бліжняму:
«Ты святар, ты настаўнік, ты шахцёр, ты дворнік… Служыць на тым месцы, на якім Бог цябе паставіў. Я зразумеў, што сустрэў чалавека, які ва мне мае патрэбу. Напэўна, гэта ў пакліканні галоўнае. Я быў шчаслівы ў святарстве, але і не стаў нешчаслівы, калі стварыў сям'ю. Гэта таксама выдатна, і трэба радавацца таму, дзе ты ёсць, дзе цябе паставіў Бог».
Валянцін адзначае, што ягонае духоўнае жыццё практычна не змянілася: па нядзелях — святая Імша, штодзённая малітва па Брэвіярыі.
У той жа час ёсць выпадкі, калі сыходу святароў папярэднічала «страта веры», а ўжо потым яны заводзілі сем'і.
Ксёндз Уладзіслаў Завальнюк пасля звальнення з Чырвонага касцёла завёў канал у ютубе