Што да памяці крыўдаў пацьвердзіць не магу, а вось дабрыню яны памятаюць. Выратавалі малое варанё, дык яны дасюль памятаюць. Летась ізноў малое зьляцела ў іх з гнязда, дык яны зусім не выяўлялі непакою. Бачылі, што яго кормяць, і ваду даюць, і гуляюць зь ім. Паводзілі сябе спакойна, нават дапамагалі, сачылі за дваровымі катамі й адганялі , калі тыя спрабавалі прасачыцца на падворак. А малое такое сьмешнае было, як захоча есьці, дык само падыходзіць, сядае насупраць, нешта ціўкае картава й адчыняе сваю дзюбу-пінцэт, каб туды ежу клалі. Надта ж тварог упадабала, але залішняга ня ела, у нейкі момант страчвала цікавасьць да ежы ды йшло займацца сваёй справай. Нейдзе цераз 2 тыдні пачало падлягаць, 3-5 метраў, і неўзабаве паляцела. Цяпер нейкая дарослая варона часам прылятае да таго места, дзе міска з вадою стаяла, пасядзіць там, і ляціць некуды. Можа гэта тое варанё, цяпер дарослае, нічым яго не памеціў у свой час, не пазнаць яго.
Вароны памятаюць крыўду 17 гадоў
А малое такое сьмешнае было, як захоча есьці, дык само падыходзіць, сядае насупраць, нешта ціўкае картава й адчыняе сваю дзюбу-пінцэт, каб туды ежу клалі. Надта ж тварог упадабала, але залішняга ня ела, у нейкі момант страчвала цікавасьць да ежы ды йшло займацца сваёй справай. Нейдзе цераз 2 тыдні пачало падлягаць, 3-5 метраў, і неўзабаве паляцела.
Цяпер нейкая дарослая варона часам прылятае да таго места, дзе міска з вадою стаяла, пасядзіць там, і ляціць некуды. Можа гэта тое варанё, цяпер дарослае, нічым яго не памеціў у свой час, не пазнаць яго.