СПАДАРОЖНІК
Лёс долам шыты
Й балотам з нізіны,
Ўсімі забыты,
Шоў сьцень з вечарыны...

Люд ледзьве Нiва вяла,
Крыху, здаецца, Наша.
Быццам пад лес павяла...
Ці не сьвядомым шляхам?

З ёю агеньчык быў -
Людзям прамень свяцiў.

Сьцень толькi з боку бег,
У гушчыню паглядаючы.
Ледзь за людзьмi паспеў,
Змрок наўсцяж праглынаючы.

Потым назад імчаў -
Вытрымаў, бач, нядоўга.
Трак іх жыцця й быцця -
То не яго дарога.
Лапы cвае стаптаў -
Дашчэнту, да болю.
Хвост ледзь не адматаў...
Чахне й гіне
Тролем.

Нёсся тым долам,
Балотнай нізінай...

Людзі ж iшлi
За Нашай Нівай.

March 28, 2012