Паглядзеў гэтае кіно ў кінатэатры. Доўга чакаў, бо мне вельмі спадабалася першая частка. Схадзіў і... расчараваўся. Першая стужка была прыгожай візуальнай "візітоўкай" гэтага сусвету, а другая напоўнена феадальнымі інтрыгамі і мітуснёй. Калі вы не прачыталі хаця б адну-дзве кнігі Фрэнка Херберта з серыі "Дзюна", то наўрад ці вы зразумееце тое, што там увогуле адбываецца. Дыялогі прымітыўныя, вобразы недарэчныя (ботаксныя актрысы і "паліткарэктныя" афраамерыканцы), паводзіны падлеткавыя. Я пашкадаваў, што патраціў грошы і час.
«Дюна: часть вторая» — блокбастер, идеальный до скрежета в зубах