Ты мяне болей так не расстройвай, Наша Ніва.

Адпрацаваў тры гады ў нашых быўшых з Адэсы за 6 даляраў у гадзіну на будоўлі капіталізму, і, як толькі з жонкай атрымалі так зв белую карту (амаль тое ж, што й грын-карт, толькі пачакаць трэба было ГК), адправіў дачку і жонку ў Мінск да лекараў (жонка западозрыла рак), а сам зволіўся ад нашых. Хацеў ЛЕГАЛЬНЫМ знайсці лепшую працу. Жонка перад ад'ездам наварыла мне ежы на два тыдні, я праціў ёй квіток на самалёт туды і назад, і таксі ў адзін канец да аэрапорта. Засталося ў мяне 25 цэнтаў і жаданне працаваць. На дварэ пачатак 2006-га.

Хадзіў пешшу і шукаў працу. Узяў бясплатную газету. Знайшоў у ёй аб'яву. Пазваніў за тыя грошы $0.25 і прыйшоў пешшу на інтэрв'ю. Ішоў мо з паўгадзіны. Італьянская фірма. Прынялі на працу. Заўтра выхадзі.

З гэтага моманту адчынілася мая новая амерыканская старонка. Праз гадоў пяць я ў Ню Ёрку купіў сваю прыватную аднапакаёвую кватэру. У ёй жыву па сённяшні дзень.