Можна дадаць да артыкула гэтулькі перажытых назіранняў за паўтары дзесяцігоддзі сумеснага жыцця з Катом...
Галоўным будзе выснова. Калі вы, як Гаспадар, любіце свайго вусатага гадаванца, гуляеце з ім, выхоўваецца яго рознымі камандамі, вывозіць з сабой на лецішча, корміць не сухім гуанам-кормам, а з уласнага стала - што ён папросіць... Калі вы назіраецца за ім і адпавядаюць яго чаканням - а ён жа чакае вас цэлымі днямі, пакуль вы на працы!.. Аднойчы ён пакладзе сваю галоўку на вашыя спрацаваныя рукі вечарам, калі вы сядзеце за стол... і вы з ёкнуўшым сэрцам зразумееце, што такое Катовая адданасць і удзячнасць!
Калі прыйшла апошняя часіна майго малодшага вусатага прыяцеля, ён прыйшоў да мяне і памёр на маіх руках. Прайшлі гады, і я заўсёды плачу... як цяпер, калі дэталёва прыпамінаю гэтую цяжкую хвіліну (((
Мой кот пражыў 16 гадоў.
І больш удзячнай , адданай і тонкай жывёліны я дагэтуль не магу сабе уявіць.
...Поўнай жыццярадаснасці, нейкай нават з гадамі - мудрасці. Гатовай гуляць з табой усё амаль 16 гадоў, і гатовай абараніць дом ад тых, каго ён палічыў "чужымі".
Любіце і катоў, і сабак, і вучыцеся ў іх Чалавечнасці і адданасці, - так бы я завяршыў.

Per aspera,  ̶д̶о̶ ̶с̶л̶е̶з̶

а цяпер раскажыце нам пра "Лёгкія-лёгкія нашы далёкія. Цяжкія-цяжкія блізкія нашыя. Сьветлыя-сьветлыя нашы памерлыя. Цёмныя-цёмныя нашы штодзённыя"

як яно?

Per aspera, Per aspera, шура