Biełarus prajšoŭ pieššu 300 km z Partuhalii ŭ Ispaniju. Voś navošta jon heta zrabiŭ
10 dzion amal bieśpierapynnaj darohi i 9 hihabajtaŭ fota ŭ telefonie. Heta — asabisty «zalik» minskaha błohiera i pradprymalnika Viktara Chamutoŭskaha. Niadaŭna chłopiec prajšoŭ samuju papularnuju pałomnickuju ściežku praź Jeŭropu — Šlach Śviatoha Jakava, abo Kamina-de-Sanćjaha. Pra svajo piešaje padarožža Viktar raskazaŭ Myfin.by.
Pra maršrut
Dajści ŭ Sanćjaha-de-Kampasteła možna pa adnym z 15 šlachoŭ. Ale najbolš papularnyja ŭ turystaŭ 4: Francuzski šlach (800 km), Prymityva (315 km), Paŭnočny šlach (860 km) i Partuhalski (400 km ź Lisabona abo 240 km z Portu ŭzdoŭž Atłantyčnaha akijana). Viktar abraŭ apošni varyjant — Partuhalski maršrut sa startam z Portu.
«Pierad pačatkam prachodžańnia ściežki ŭ hałoŭnym sabory Portu ja atrymaŭ pašpart pilihryma — kredensijal, u jaki prastaŭlajucca piačatki na kožnym adrezku šlachu. Jon patrebny dla taho, kab paśla finišu atrymać kampastełu — imianny siertyfikat ab prachodžańni Kamina na łacinskaj movie.
Taksama kredensijal daje mahčymaść płacić minimalnuju canu za miesca ŭ albierhu — chostele dla pilihrymaŭ.
«Adrazu ahavarusia, što ŭ Portu ja prajechaŭ ciahnikom adlehłaść, jakuju išoŭ by paŭdnia, — praciahvaje Viktar. — Na heta byli svaje pryčyny. U mianie zakančvaŭsia termin dziejańnia vizy, da taho ž ja mocna prastudziŭsia».
Nieŭśviadomlenaje žadańnie adpravicca pa znakamitaj pałomnickaj ściežcy ŭ Viktara źjaviłasia jašče ŭ dalokim 2004 hodzie. Ležačy ŭ balnicy, chłopiec pračytaŭ knihu Paŭła Koelja «Dziońnik čaraŭnika». U jaje asnovie — vopyt aŭtara na Francuzskim šlachu. I voś užo praz 20 hadoŭ Viktar dałučyŭsia da sotniaŭ tysiač ludziej, jakija chadzili pa Kamina-de-Sanćjaha stahodździami, — kožny sa svaim losam.
«U Portu ja pieranačavaŭ. Na nastupny dzień dumaŭ, što, moža, varta zastacca na dzianiok i krychu adyści, ale jašče z časoŭ čytańnia Paŭła Koelja ja starajusia źviartać uvahu na znaki. Siadžu, kamunikuju z kałumbijskim chłopcam Pedra i raptam zaŭvažaju pilihryma. Jak ja zrazumieŭ, što heta jon? Pa rakušcy na zaplečniku — apaznavalny znak usich pilihrymaŭ. I ja tady vyrašyŭ, što para iści. Daroha tady prachodziła ŭzdoŭž Atłantyčnaha akijana, i maju prastudu jak rukoj źniało. Voś što robić atłantyčnaje pavietra».
Što tyčycca samoj ściežki, to tut usio vielmi prosta. Na darozie składana zhubicca. Paŭsiul žoŭtyja strełki, jakija pakazvajuć patrebny kirunak. Možna navat abyścisia biez kartaŭ. Pa słovach Viktara, asabista dla jaho karysnym akazałasia prahrama Camino Ninja.
«Jana pakazvaje, kolki kiłamietraŭ iści ad adnaho punkta da inšaha. Možna pahladzieć varyjanty raźmiaščeńnia ŭ albierhu (hatel dla padarožnikaŭ) i zabraniravać miesca, patelefanavaŭšy pa paznačanym numary.
Ale, niahledziačy na prahramu pad rukoj, adnojčy mnie prosta nie chapała miesca dla načoŭki. Tady mnie prapanavali kładoŭku, za jakuju ja zapłaciŭ 10 jeŭra. Z vyhod — tolki matrac z paduškaj. Ale pakolki z saboj u mianie byŭ spalnik, mnie było kamfortna. Heta ž asobny pakoj: ciemra, cišynia, nichto ranicaj nie chodzić i nie źbiraje svoj zaplečnik. Što jašče treba?
A dla razumieńnia, pakoj u albierhu — heta niekalki dvuchjarusnych mietaličnych łožkaŭ minimum na 6 i maksimum na 40 čałaviek. I a 6-j ranicy albierh, jak praviła, nie śpić — pilihrymy źbirajucca ŭ darohu. Zachočaš paspać daŭžej — nie atrymajecca».
Temp na ściežcy ŭ kožnaha svoj. U siarednim Viktar prachodziŭ pa 22-26 km u dzień. Ale adnojčy daviałosia prajści 42 km. Zdarałasia iści i pad praliŭnym daždžom.
«Mienavita ŭ toj daždžlivy dzień daroha pralahała praz hory i z-za daždžu pieratvaryłasia ŭ kamiennuju raku. U mianie byli śpiecyjalnyja prahumavanyja čachły dla krasovak, ale jany ratavali tolki pieršyja paŭhadziny. Spačatku ja išoŭ u kampanii niemcaŭ, ale potym rasstaŭsia ź imi.
I tady ja «palacieŭ». Niezdarma kažuć: kali chočaš iści doŭha, idzi z kimści, a kali chočaš iści chutka, idzi adzin. Navušniki ŭ vušy, kapiušon — i napierad. Mnie było plavać, što ja byŭ mokry da trusoŭ. Mnie ni z kim nie treba bałbatać, ja ruchaŭsia ŭ svaim tempie.
Da albierhie ja dajšoŭ taki ščaślivy! Mnie jašče dastaŭsia numar ź vialikim łožkam. Tam ža možna było pamyć rečy ŭ pralnaj mašynie i tut ža vysušyć.
U albierhu, akramia mianie, byli dźvie niemki i kałumbijki. My razam zakupilisia praduktami ŭ markiecie, kupili butelečku vina. Dziaŭčaty hatavali viačeru, a ja skłaŭ im kampaniju. I heta było najlepšaje zaviaršeńnie składanaha dnia na ściežcy».
Bahaž i biudžet
Važny momant u piešych padarožžach — heta zaplečnik, a dakładniej jahonaja vaha.
«Časta ŭ albierhach niama zvykłych nam koŭdraŭ, tolki niešta nakštałt praściny. Sam ža matrac taksama tonki, z prahumavanaj asnovaj. Tamu spalny miašok — heta ŭ pieršuju čarhu toje, što treba ŭziać z saboj. Jašče z rečaŭ u mianie byli para štanoŭ i šortaŭ, niekalki majek, śpiecyjalnyja vilhacieadvodnyja škarpetki, viatroŭka i daždžavik. Tabletki i soncaachoŭny krem, jaki ja tak ni razu i nie vykarystaŭ. Niepatrebnymi mnie akazalisia nievialiki štatyŭ, nałobny lichtaryk i kišennaje śviatło. Usiaho vaha majho zaplečnika skłała 9 kh. Ź ich 1,5 kh dakładna byli lišnimi».
«U takich padarožžach važna i toje, u jakich krasoŭkach ty idzieš, — praciahvaje Viktar. — Ja kupiŭ sabie śpiecyjalnyja trekinhavyja. Zahadzia schadziŭ u ich z Novaj Baravoj u Raŭbičy, kab raznasić ich. U vyniku krasoŭki sieli idealna. Za ŭvieś čas šlachu da Kamina ŭ mianie nie było nivodnaha mazala.
U dzień ja traciŭ nie bolš za €50. Ź ich — €15-20 na albierh. Zvyčajna 2 razy na dzień ja braŭ pierakus u darozie — espresa, butelka vady i sendvič. Za ŭsio vychodziła €4-5. U albierhu byŭ paŭnavartasny pryjom ježy. Časam atrymlivałasia i 2 razy narmalna pajeści. Na heta ŭ mianie išło €15. Niešta kuplaŭ u kramie dla ranišniaha pierakusu pierad darohaj.
Kvitok ź Vilni ŭ Portu abyšoŭsia mnie ŭ 280 jeŭra. Zvarotnaja daroha amal hetaksama. Plus usiu ekipiroŭku ja kuplaŭ z nula. Adzieńnie, zaplečnik i krasoŭki «paciahnuli» na €600.
Na ŭvieś šlach Viktar vydatkavaŭ:
- €500 na načlehi i ježu;
- €600 na darohu;
- €600 na ekipiroŭku;
- Razam: €1700.
Što ŭ vyniku
Kančatkovy punkt maršrutu nie zaležyć ad startavaha. Usie darohi viaduć na płošču horada Sanćjaha-de-Kampasteła. Zaviaršyć prachodžańnie ściežki ŭ kožnaha pilihryma atrymlivajecca pa-roznamu.
«Chtości prosta adpačyvaje, chtości płača abo fatahrafujecca. Ja płakaŭ, — raskazvaje Viktar. — Heta nievytłumačalna. Ja rydaŭ jašče niekalki dzion da kanca maršrutu, bo ŭśviedamlaŭ, što chutka ŭsio skončycca. Dla tych, chto chacieŭ by praciahnuć svoj šlach, jość daroha da mysa Finistere, jaki znachodzicca na krai Ispanii. Ja ž adpraviŭsia dadomu praz Strasburh. Ciapier płanuju pieraadoleć Francuzski šlach.
Heta najlepšaje padarožža ŭ maim žyćci. A naviedaŭ ja krain, napeŭna, z 15, tak što mnie jość z čym paraŭnoŭvać. Heta nie turystyčny maršrut. Šlach prachodziŭ praz sapraŭdnaje žyćcio partuhalcaŭ i ispancaŭ.
U Biełarusi ja chaču pabudavać svoj dom, tamu mnie było cikava pahladzieć na ich pryvatnaje domabudaŭnictva, uparadkavańnie dvaroŭ. A takoj raznastajnaści roznych vił i damoŭ dakładna nie sustrenieš ni ŭ jakim inšym padarožžy.
Pa miery prasoŭvańnia ja zrazumieŭ, što heta značna hłybiej, čym prosta maršrut. Ja pahladzieŭ na mnohija rečy pad inšym vuhłom. Uvieś šlach — heta maleńkaja kopija tvajho žyćcia. Kožny čałaviek, kožny dzień i kožnaja reč u tvaim zaplečniku simvalizuje niešta z realnaha žyćcia. I heta peŭny vopyt, jaki ja jašče budu prymać i ŭśviedamlać».
Zamiest Pakistana — Čavusy: biełaruska, jakaja 2 hady adna padarožničaje pa śviecie, vyrašyła pieššu prajści pałovu Biełarusi
Jak abaranić svaje hrošy ŭ ekzatyčnaj pajezdcy? Raić homielski padarožnik, jaki pabyvaŭ amal u 650 haradach śvietu
Jakuju ekaściežku ŭ Biełarusi abrać dla padarožža vychadnoha dnia?
«Pazvaniŭ ministr: Anžalika, kudy ty lezieš?» Byłaja top «Koka-Koły» raskazvaje, jak stała śpikierkaj Kaardynacyjnaj rady19
Kamientary