Беларуска паправілася да памеру XL — і стала паспяховай мадэллю: «Калі важыла 50-60 кілаграмаў, мяне называлі тоўстай»
«Як я да сябе стаўлюся? Я проста люблю сваё цела!» — без лішняй сціпласці кажа Алесія (поўнае імя — Алясандра). Журналісты Onliner стэлефанаваліся з ёй па Zoom, таму што ўжо тры гады плюс-сайз мадэль будуе кар'еру ў Кітаі, у мегаполісе Гуанчжоу. Калісьці яна насіла адзенне S, але мадэльным агенцтвам была не патрэбная. Незаўважна набраўшы лішнія кілаграмы, дзяўчына зрабіла рывок у мадэльным свеце.
30.05.2023 / 10:30
Пра свае параметры Алесія заяўляе лёгка і нязмушана: рост — 172 сантыметры, вага — 80 кілаграмаў, сцёгны — 111 сантыметраў. Нестандарт? Для большасці мадэльных агенцтваў так, але на класічную кар'еру дзяўчына больш не прэтэндуе.
Алесія не заўсёды жыла ў памеры «плюс-сайз»: у студэнцтве яна лёгка змяшчалася ў адзенне памеру 40-42 (еўрапейскія XS і S). Як і належыць стройнай і сімпатычнай студэнтцы, удзельнічала ў конкурсе «Міс БНТУ», хадзіла на кастынгі «Міс Беларусь», ладзіла фотасесіі.
Часам беларуска падзарабляла на мерапрыемствах «прыгожай дзяўчынкай», але паўнацэнны мадэльны свет для яе быў закрыты.
— У мадэльныя агенцтвы мяне доўгі час не бралі, таму што я заўсёды была трохі «не такая»: занадта нізкая, занадта поўная — увогуле, не пасавала. Там вельмі строгі адбор: рост павінен быць вышэй за 175 сантыметраў, сцёгны — пажадана да 90 сантыметраў. А я заўсёды была дзяўчынай сярэдніх памераў, не поўнай і не худой. У маім звычайным стане сцёгны былі 92-93 сантыметры — для мадэльных агенцтваў гэта занадта шмат. Мне казалі: ты поўная, ты нам не падыходзіш.
— Але чаму такая ўвага да сцёгнаў? А як жа грудзі/талія?
— Паняцця не маю, — усміхаецца дзяўчына. — Грудзі так пільна не замяраюць: у кагосьці яны ёсць, у кагосьці няма. Таліі таксама можа не быць: ёсць дзяўчынкі больш «прамыя», а ёсць больш жаноцкія. Чамусьці найважнейшы фактар — гэта сцёгны. Усе, хто працуе ў гэтым бізнэсе, могуць наўскідку вызначыць, які ў цябе ахоп сцёгнаў. Могуць зірнуць і сказаць: «Ты паправілася на 2 сантыметры!» Не ўяўляю, як яны гэта робяць. Для мяне цяпер 2 сантыметры — гэта нішто!
«Нават пры вазе 50 кілаграмаў бачыла тлушч»
Калі на кастынгах надаюць столькі ўвагі кожнаму сантыметру, складана захоўваць бодыпазітыў. Алесія спрабавала худнець — і, як гэта часта бывае, пайшла па экстрэмальным шляху: наўпрост за месяц скінула каля 10 кілаграмаў, але дамаглася ахопу сцёгнаў у 89 сантыметраў. Разам з кілаграмамі сышлі месячныя — і гэта прымусіла біць трывогу.
Алесія ў вазе 50 кілаграмаў, 2015 год
— Кожны дзень я ледзь не па тры гадзіны бегала на трэнажоры, харчавалася яблыкамі, грэчкай без алею, сухой курыцай — тут усё стандартна. Схуднела так хутка, што нават мама родная перастала пазнаваць мяне на вуліцы! Важыла 50 кілаграмаў і ўсё роўна глядзела на сябе ў люстэрку і бачыла тлушч! Доўга я гэтую вагу, вядома, не ўтрымала, таму што яна для мяне занадта нізкая. І нават з экстрэмальна худой дупкай агенцтвам я была не патрэбная.
Гісторыю з пахудзеннем Алесія расказвае без лішняга трагізму (як гэта часта бывае, калі мы чуем пра анарэксію). У яе выпадку ўсё прайшло адносна лёгка. Беларуска схадзіла да лекара і зразумела, што ёй трэба тэрмінова паправіцца хаця б на некалькі кілаграмаў. Дзяўчына перастала марыць сябе голадам і ўжо праз тры месяцы вярнула месячны цыкл.
— І цяпер мы маем тое, што маем. Своечасова не паспела спыніцца, — іранізуе над сабой Алесія.
Паўнела, але рабіла гэта прыгожа
Да плюс-сайзу беларуска ішла паступова — праз сарамлівасць і непрыняцце сябе. Асабліва запомнілася дзяўчыне адна няўдалая фотасесія. На той момант Алесія толькі-толькі вярнула месячныя і «растаўсцела» ў сцёгнах да 93 сантыметраў.
— Гэта была здымка на TFP-умовах — папулярная схема ў мадэлінгу, калі ніхто нікому не плаціць. Фатограф марнуе свой час, каб патрэніравацца працаваць з вызначаным святлом, у новай лакацыі, а ты атрымліваеш здымкі. На той здымцы я, як звычайна, пазіравала, а мне раптам кажуць: «Я плюс-сайз здымаць не абвык, не ведаю, як гэта робіцца». Я ў жаху думаю: «Няўжо я плюс-сайз?» Прайшло шмат гадоў, а той фатограф да гэтага часу не аддаў мне здымкі. Відаць, настолькі непрыемна яму было са мной працаваць.
З часам прыйшлося прызнаць: кар'ера стандартнай мадэлі дзяўчыне не свеціць. Але і да рэальнага плюс-сайзу было яшчэ далёка. Без разліку на які-небудзь поспех Алесія працягвала ўдзельнічаць у бясплатных здымках і выкладвала іх у Instagram. А паралельна вучылася, каб атрымаць дыплом інжынера.
Як крыніца стрэсу, шалі былі адкладзеныя ў далёкі кут — іх дзяўчына баялася як агню. Кілаграмы тут жа адчулі свабоду і сталі прыляпляцца адзін за адным без пакутаў сумлення.
— Я думаю, што гэта наступствы таго экстрэмальнага пахудання. Я па-ранейшаму хадзіла на спорт, ледзь не па два разы на дзень, але абмяжоўваць сябе ва ўсім ужо не магла. Піла каву, ела булачкі, то-бок жыла звычайным жыццём, але з рэгулярнымі трэніроўкамі. Думаю, дзякуючы гэтаму я не ператварылася ў нешта бясформеннае і пачварнае, а атрымала больш-менш спартовае цела.
«Ты занадта худая, табе трэба набраць»
Гадоў пяць-шэсць таму пачаўся бум папулярнасці плюс-сайзу ў мадэльным бізнэсе. Алесію сталі запрашаць на разавыя здымкі з мясцовымі брэндамі, а потым украінскае мадэльнае агенцтва прапанавала паехаць па кантракце ў Стамбул.
— Па мерках плюс-сайзу я яшчэ была тады «маленькай». Па-добраму сцёгны павінны быць 110-120 сантыметраў, а ў мяне ў ахопе было каля 106. У Турцыі мне ўвесь час паўтаралі: «Ты занадта худая, табе трэба набраць».
Уяўляеце: да гэтага паўжыцця казалі, што ты занадта тоўстая, а тут усё ў дакладнасці да наадварот.
Алесія была ўпэўненая, што гісторыя з плюс-сайзам часовая, таму ў стасунках з кліентамі ківала, а сама не губляла надзеі ўсё-ткі схуднець. Прыняць сітуацыю доўга не атрымлівалася.
— Калі шчыра, я вельмі перажывала. Я думала: вось зараз вярнуся дадому — і як схуднею. Я ж змагла раней, дайце мне месяц, і я вярнуся да вас зноў ужо як стандартная мадэль! А мяне там, наадварот, спрабавалі шпігаваць халвой, пахлавой, абы дадаць пару сантыметраў у сцёгнах.
«Мадэль — гэта рабочы, які здымае сабе койка-месца»
Праз недастатковыя формы ў Стамбуле дзяўчына ў выніку нічога не зарабіла: за тры месяцы выканала ўсяго 11 работ — гэта нікчэмна мала. Тут зробім невялікі водступ і раскажам, як у прынцыпе ўладкаваная сістэма аплаты ў мадэльным бізнэсе.
Запрашаючы дзяўчыну папрацаваць па кантракце, агенцтва аплачвае пералёт / пражыванне / тэставыя здымкі / арэнду аўто і іншыя выдаткі. Гэта, вядома, не дабрачыннасць. Мяркуецца, што мадэль верне грошы за рахунак сваіх будучых прац.
— З кожнай такой «працы» ты дзелішся прыбыткам 50 на 50 з бокам, які прымае. У маім выпадку гэта было агенцтва ў Стамбуле. Яно забірае сабе 40% і 10% аддае матчынаму агенцтву, якое мяне знайшло (гэта было агенцтва з Украіны). З заробленых грошай я павінна была пакрыць свой «мінус», то-бок выдаткі. І толькі пасля гэтага ты пачынаеш зарабляць сабе ў плюс.
Самае непрыемнае ў мадэльным бізнэсе — тое, што агенцтвы не спрабуюць эканоміць на квітках, а кошт апартаментаў рэдка адпавядае якасці, як расказвае беларуска.
— Многія думаюць, што мадэлі жывуць у шыкоўных месцах, ездзяць усе такія прыгожыя на здымкі. Папраўдзе ты звычайны рабочы, які прыязджае на заробкі і здымае сабе койка-месца. Часта мы спім на двух'ярусных ложках, як у самым танным хостэле, пры гэтым плацім як за звычайнае жыллё. У Стамбуле мяне пасялілі ў кватэру з пяццю пакоямі, у кожным з якіх жылі па два-чатыры чалавекі. Гатаваць там было немагчыма, бо кухня ўсяго адна, і там вечна брудна. І ты плаціш за такое койка-месца ўмоўна $400 у месяц, яшчэ $500 каштуе пералёт, яшчэ $300 табе налічаць за машыну, якая возіць цябе на кастынгі, і гэтак далей. У канчатковым рахунку набягае вельмі прыстойная сума.
Так выглядалі апартаменты ў Стамбуле
Калі дзяўчына аказалася незапатрабаванай і нават не адпрацавала свой «мінус», мадэльнае агенцтва бярэ выдаткі на сябе. Вось чаму адбору мадэляў надаецца вялікая ўвага.
За тры месяцы ў Кітаі зарабіла больш за $25 тысяч
Пасля першага досведу працы за мяжой Алесія вярнулася ў Мінск і жыла за кошт разавых падпрацовак. Уся мадэльная кар'ера магла на гэтым скончыцца, калі б у Кітаі не пачалася пандэмія.
— У папулярных расійскіх і ўкраінскіх плюс-сайз-мадэляў з'явіліся цяжкасці з адкрыццём віз у Кітай, а ў беларусак такіх праблем не было. Я не была нейкай супер-пупер-мадэллю, якую б усе хацелі запрасіць на працу. Але тады быў такі перыяд, што ў мадэльных агенцтвах гатовы былі браць ці не ўсіх запар. І я патрапіла ў першую хвалю.
— А вы не баяліся ляцець у Кітай у разгар эпідэміі?
— Не, я сама па сабе авантурыстка! Год нікуды не выязджала, і тут мне прапануюць кантракт. Пандэмія, новы вірус нявывучаны? Выдатна, мы ляцім! І я да гэтага часу лічу, што гэта вялікі поспех, што тады выбралі мяне. Апынулася ў патрэбным месцы ў патрэбны час.
Адседзеўшы ў Гуанчжоу двухтыднёвы каранцін, беларуска пачала працу, якой аказалася вельмі шмат.
— У мяне быў кантракт на тры месяцы, і ўвесь гэты час я працавала без выхадных! Нават у дзень нараджэння мне паставілі працу, хаця я прасіла ў той дзень адпачыць, — з усмешкай успамінае Алесія. — Гэта былі вельмі напружаныя тры месяцы, затое я даволі хутка адпрацавала свой «мінус». За вылікам усіх выдаткаў на руках у мяне заставалася яшчэ $25-30 тыс. Гэта быў неймаверны поспех у параўнанні са Стамбулам.
Апартаменты ў Гуанчжоу
«Ходзяць чуткі, што мадэлі нават паміралі на здымках»
Аплата ў Кітаі пагадзінная, і працоўны дзень у мадэлі можа доўжыцца 14-20 гадзін — колькі спатрэбіцца кліенту. Вытрымліваць такі рытм могуць не ўсе.
— Фізічна гэта вельмі цяжкая праца. Раніца заўсёды пачынаецца з візажыста — макіяж робяць гадзіну ці дзве. Табе могуць змыць бровы, выскубці вейкі, нафарбаваць твар брудным пэндзлікам, праз што ў мадэляў часта бываюць жорсткія акне. Далей ты цэлы дзень без канца пераапранаеш вопратку і пазіруеш у прыгожых позах, спрабуючы не паказаць прыкмет стомленасці. Інакш фатограф можа пажаліцца: ім не падабаецца, калі мадэль выглядае нядосыць свежай.
Складаней за ўсё здымацца на вуліцы, калі стаіць спякота. Уявіце: на вуліцы 36, а ты павінен нацягнуць на мокрае цела чарговыя джынсы, якія часта бываюць табе малыя. Пакуль фатограф адпачывае, ты зноў і зноў пераапранаешся, пацееш і працуеш. Ходзяць чуткі, што ў некаторых дзяўчынак на здымках нават спынялася сэрца.
— Ад такога графіка можна лёгка схуднець!
— У плюс-сайз-мадэлінгу нельга худнець, трэба папраўляцца. Яшчэ яны любяць казаць: «Хачу, каб ты набрала толькі ў гэтым месцы, а ў іншых — не трэба, — дзівіцца дзяўчына. — На маім досведзе, у асноўным мадэлі ад напружанага графіка ўсё-такі паўнеюць, таму што ты дрэнна спіш і спрабуеш дабраць энергію з ежы. І часта ў цябе няма магчымасці выбіраць меню, ты проста ясі тое, што прапануюць.
У Кітаі за тры гады я яшчэ больш паправілася — цяпер у мяне сцёгны 111-112 сантыметраў. Гэта ўжо паўнавартасны плюс-сайз, і такая фігура запатрабаваная.
Кантракт скончыўся — а што далей?
На кантракце ад мадэльнага агенцтва Алесія адпрацавала тры першыя месяцы, а потым вырашыла шукаць кліентаў самастойна. Сябры і знаёмыя дапамаглі з жыллём, пакуль дзяўчына шукала прыдатную здымную кватэру, а таксама «прапушылі» Алесію сярод брэндаў — разаслалі серыю фатаграфій. Цяпер беларуска працуе як фрыланс-мадэль.
— Цяпер, вядома, ужо няма тых заробкаў, як у першы год пандэміі. Прыехалі новыя мадэлі, вярнулася канкурэнцыя, прайсы апускаюцца. Але ў цэлым прыбыткам я па-ранейшаму задаволеная. У сярэднім мадэль можа зарабіць каля $1000 за дзень здымак, а колькі такіх дзён будзе, залежыць толькі ад цябе. Можа быць тры здымкі за месяц, а можа і трыццаць. Пры гэтым жыццё ў Кітаі даволі дарагое. Падаткі, віза, жыллё, таксі — на ўсё гэта я марную каля $ 3-4 тысячы ў месяц.
Зарплата беларускі дазваляе пакрыць усе гэтыя выдаткі і жыць камфортным жыццём у Кітаі — не шыкаваць, не бедаваць, нейкую частку грошай адпраўляць бацькам і адкладаць грошы.
Алесія расказвае, што за тры гады працы мадэллю змагла назапасіць на кватэру — не ў Кітаі, а бліжэй (але дзе канкрэтна — гэта таямніца). Гэта значыць, што правесці ўсё жыццё ў Гуанчжоу дзяўчына не мае намеру.
А як жа цела? Шырокія сцёгны даўно перасталі быць праблемай
Першыя паўгода-год у Кітаі Алесія ўсё яшчэ перажывала наконт сваёй вагі, а потым расслабілася і адпусціла сітуацыю.
— Я цяпер вельмі люблю сваё цела, проста вельмі! І мне здаецца, што гэта стала відаць усім вакол. Я як быццам паглядзела на сябе збоку: хоць я, наогул, класная! Прыгожая, яркая, добра атрымліваюся на фотках, займаюся спортам, працую, падарожнічаю! У мяне ўсё выдатна! Складана ўявіць, што калісьці я асуджала людзей за тое, што яны бяруць у краме салодкі ёгурт ці ядуць бананы на ноч. Нават ніякавата пра гэта ўспамінаць, — кажа беларуска.
Цяпер Алесія ні ў чым сябе не абмяжоўвае, і гэта найлепшы бонус працы ў плюс-сайзе. Стандартным мадэлям застаецца толькі зайздросціць.
— Нейкі час я працавала з дыетолагам, і мы склалі для мяне рацыён, каб я не худнела і не папраўлялася, а проста паўнавартасна харчавалася і вяла ЗЛЖ. Гэта цалкам камфортны рэжым, я не магу сказаць, што ў нечым сабе адмаўляю. Магу лёгка замовіць кітайскую ежу, якая вельмі тлустая, ці ўзяць дэсерт — гэта звычайнае харчаванне.
Цяпер Алесіі крыху шкада дзяўчат, якія вымушаныя абмяжоўвацца лісцем салаты, каб заставацца ў мадэльным бізнэсе. Іншая рэч, калі гэта худзізна прыродная — так таксама бывае.
— У мяне ёсць добрая сяброўка — стандартная мадэль, высокая і суперхудая. Мы з ёй часта ездзім адпачываць разам, ходзім у адны і тыя ж рэстараны і заказваем плюс-мінус адну ежу. І вось мы ядзім зусім аднолькава, але такія з ёй розныя! Тата жартуе, што мы ўдзвюх пакрываем усе зоны, дзе ёсць мужчыны! У мяне сцёгны 111 сантыметраў, а ў яе — 90. Пры гэтым яна сілкуецца паўнавартасна. Мне для такіх параметраў прыйшлося б займацца самакатаваннем.
Алесія з сяброўкай
Калі казаць аб увазе мужчын, то яе стала вызначана больш якраз у апошнія гады. Але мадэль не злучае гэта з колькасцю кілаграмаў. Відаць, змяніўся той вайб, які зыходзіць ад дзяўчыны.
— Я была ў розных памерах, у сярэднім таксама. Але ўвагі стала больш менавіта цяпер. Звязваю гэта з таварыскасцю, уменнем падаць сябе, пафліртаваць у патрэбны момант, паднесці сябе. Як ты можаш быць паралізаванай на спатканнях з мужчынамі, калі адмаўляеш сабе ў другім яблыку? Цяпер я зусім інакш стаўлюся да сябе, лічу, што вартая самага лепшага. Але гэта не значыць, што я павінна падабацца ўсім. Дакладна ведаю, што не пападаю ў тыпаж кітайцаў, таму што яны любяць высокіх і стройных. А вось для замежнікаў тут я часцей за ўсё красуня, — перакананая беларуска.
Чытайце таксама:
Выкарані ў сабе чыноўніцу. Шэсць памылак у стылі, якія псуюць вобраз