В поисках счастья.

Студэнтка лінгвістычнага універсітэта злавіла шчасьце ў дзевяностых выйшла за амерыканца. Добра вельмі вучылася. Нарадзіла сына і вырасьціла. Разьвялася. Кажу відавочныя рэчы што бачна з артыкула і фамілій. Вось і жыла б сабе добра адна ці з сынам.
Але ж гэта савецкае - бес твоей половінкі ты какой то недоделанный. Должен жіть в паре.
Таму знайшла сабе псыхічна хворага які забіў і яе і сына

У лiнгвiстычны усе паступаюць каб потым вычюскачыць i зъехаць, прадвiнутыя i хiтраздзеланыя

Нашае пакаленне дзяўчат вучылі добра вучыцца і не любіць сябе, апранацца бедна і грызць кнігі, бо інакш нельга ў няпоўных сем'ях. Ніхто не навучыў нас быць шчаслівымі і выбіраць з мноства мужчын. Хапаем першае, з грамадзянствам і дубальтоўкай. А сына шкада.