«Паноў бачым, шляхту бачым, а савецкага воіна-вызваліцеля чамусьці няма». Прапагандысты ваююць з муралам у Гродне
Сёмага верасня ў цэнтры Гродна адкрылі велізарны стрыт-арт — адзін з найвялікшых у краіне. Але не прайшло і сутак, як новая славутасць абурыла актыўных лукашыстаў.
Гіганцкі мурал з гістарычнымі сцэнамі знаходзіцца ў адным з дворыкаў па вуліцы Карла Маркса і займае плошчу каля 430 квадратных метраў. Аўтар ідэі — ганаровы грамадзянін Гродна Анатоль Грышук, мастак — Уладзімір Качан. Мурал складаецца з 12 арак, у якіх намаляваныя сцэны з гісторыі абласнога цэнтра. Там можна пабачыць стары Гродзенскі замак, вуліцу Замкавую, пажарную каланчу, Каложскую царкву і Францысканскі касцёл.
Аднак не ўсім прыйшоўся даспадобы новы аб’ект. Рыгор Азаронак згадаў пасланне Лукашэнкі, у якім той выказваўся пра «сярэднявечных алігархаў, якія сваё багацце нажывалі на гарбе народа, які сеяў, араў, будаваў». Азаронак самакрытычна піша: «Дапамажыце мне, тупому, лапатнаму, неаб'ектыўнаму прапагандысту, знайсці тое, пра што сказаў прэзідэнт, на новым гіганцкім мурале ў Гродне.
Усё па дзіўнай выпадковасці адбываецца 8 верасня. Слава Оршы не горшая і ўсё такое. Памыйніцы ў захапленні і апладзіруюць. Наперадзе свята вызвалення Заходняй Беларусі ад Польшчы, пся крэў».
«Жоўтыя злівы» развілі думку Азаронка і прапанавалі размясціць на мурале са старажытнымі выявамі савецкага салдата:
«Паважаныя жыхары Гродна, тут «адыёзны прапагандыст» цікавіцца, а ці ёсць на адкрытым у Гродне акурат да дня «бітвы з праклятымі маскалямі пад Оршай» мурале такія старонкі гісторыі горада, як уз'яднанне беларускага народа, ці вызваленне ад нямецка-фашысцкіх захопнікаў? Вось паноў бачым, шляхту бачым, жаўнераў бачым, а савецкага воіна-вызваліцеля чамусьці няма. Ці гісторыя горада скончылася адразу пасля Сапег—Радзівілаў?»
Міма гродзенскага мурала не прайшоў і іншы лукашэнкаўскі эксперт Аляксей Дзерман. Пано выклікала ў яго пытанні да кадраў, якія працуюць у беларускай культуры: «Відавочна, што нам не хапае якасных мастакоў, музыкаў, артыстаў, якія могуць адлюстраваць нешта іншае, чым чарговае поўзанне перад польскай шляхтай.
Нашай культуры патрэбныя камісары-сэнсавікі, не звязаныя цэхавай кругавой парукай. Мы рыхтуем дзяцей у вайскова-патрыятычных лагерах, і гэта вялікая справа. Але нам такі ж спецназ патрэбны ў культуры».
Дзерман лічыць, што калі ў пралукашысцкіх сіл не будзе сваёй культурнай гегемоніі, то праз нейкі час так званае «свядомае кола», як ён называе нацыянальна арыентаваныя сілы, паспрабуе ўзяць рэванш. Больш за тое, прапагандыст кажа: «Цяпер яны перагрупоўваюцца, рыхтуюцца перачакаць, каб потым ізноў уваткнуць нож у спіну».
Дзіўна, але галоўная змагарка з усім беларускім Вольга Бондарава ніяк не пракаментавала новы стрыт-арт у сваім горадзе.
«Наша Нiва» — бастыён беларушчыны
ПАДТРЫМАЦЬ
Каментары