а ў мяне , напрыклад, ёсьць пашпарт маёй прапрабабці часоў першай сусьветнай вайны, выданы нешта напрыканцы 1917-га на дзьвюх мовах, нямецкай і чысьцюткай беларускай ( лацінкаю), дзівам некалі выцыганіў у бабулі, перш чым яе хата потым згарэла, разам з фотаздымкеамі і дакументамі.

Можна толькі здагадвацца, колькі нечаканых артэфактаў і рарытэтаў марна чэзнуць сёньня па закінутых тысячах вясковых хата беларускай Атлянтыды..(і зьнікнуць у нябыт ...)

прыводзіла не раз гэту цытату (да 20-га году) - "Можно истребить целые поколения, сжечь дотла дома, человечество оправится от удара. Но если уничтожить историю и достижения людей, то будет казаться, что их никогда и не было!" з фільма 2014-га The Monuments Men
і выказвала сваё стаўленне да яе...
а вам блізка гэта думка? што галоўнае прадметы, а не людзі?

Ну мой дзед прымаў удзел яшчэ ў Першай сустветнай вайне, потым быў прызваны ў войска ў 1941 годзе, а потым яшчэ раз у 1944 годзе. Жыў ён у Дубровенскім раёне дзе ў 1944 годзе паўгода стаяў фронт, у іх вёсцы ўсе дамы немцы разабралі на бліндажы, а жыхароў пагналі будаваць  "Усходні вал" па беразе Дняпра. Разумееце, людзі страцілі ўсё што мелі і ніхто ім нічога не кампенсіраваў, таму і прыстасоўвалі для гаспадаркі што маглі знайсці.