Выдатныя сябры, а потым яшчэ нехта ў Беларусі будзе казаць што Бабарыка не прарасейскі, ды там вушы крамля і тут і там тырчаць
МКСБ
06.04.2023
Анатоль, а вот молодофронтовец и успешный бизнесмен Ваня Шыло так не считает. Виктор приведет нас в Европу,ведь в Газпром это корпорация работающая по самым высоким европейским стандартам!
Лол
07.04.2023
МКСБ, Мабыць таму ў Германіі арыштавалі ўсе газпрамаўскія рахункі, нават у Швейцарыі выкрылі сетку шпіёнаў пад брэндам Газпром
Лол
07.04.2023
Мутныя дзядзькі. Да гэтага часу не разумею, навошта НН у свой час аблізвала Бабарыку. За кіламетр чуваць пах газу. З дзяцінства ведаем, як чуеш моцны пах газу - бяжы. Газпром і яе дочкі, гэта тое, ад чаго трэба трымацца як мага далей.
МКСБ
07.04.2023
Лол, я не знаю что там арестовали в Германии,но Иван Шило,известный молодофронтовец. У него стаж борьбы с режимом Лукашенко больше 20 лет. И бизнесмен он успешный. Его беларуская компания Чистый кит увеличила выручку в Беларуси в прошлом году. И это несмотря на репрессии. Так вот Ваня говорит,что будущее за бабарико!
Мінчук
07.04.2023
МКСБ, шыла ў торбе не схаваеш, такі ён апазіцыянер, што кампанія працуе без уціску. Ведаем мы вашых шылаў і вас і што ёсць эўрапейскія стандарты? Ці гэта чарговая тупая гульня словамі накшталт еўрарамонта?
МКСБ
07.04.2023
Мінчук, нужно просто уметь работать в токсичной среде. Ваня Шило умеет! И Лукашенко ему не помеха)
Минский клуб сторонников Бабарыки
06.04.2023
Хватит наводить тень на Виктора! От того что он накоротке с Миллером и прочими газпромовцами не значит,что он больше соблюдал российские интересы,чем беларуские! Мы верим,что он хотел только добра для беларусов. Если для Беларуси выгодно объединится с Россией,то так тому и быть!
мясцовы2
06.04.2023
Минский клуб сторонников Бабарыки,члены клуба сторонников боборыки не должны тонко троллить, иначе им не место в клубе
Чым маскоўскі сталенік з горпда лепшы за стаўленіка з калгаса
07.04.2023
Минский клуб сторонников Бабарыки, хопіць абяляць маскоўскага стаўленіка з горада!
Мойша
07.04.2023
Минский клуб сторонников Бабарыки, так і Лукашэнка хоча толькі дабра, чаго вы выстапаеце супраць яго?!
Улад
07.04.2023
Минский клуб сторонников Бабарыки,
З першымя 3-мя сказамі Вашага тэксту я згодзен. З апошнім, 4-ым, пра аб'яднанне - катэгарычна НЕ!
Циркач
06.04.2023
Я против того, чтобы Бабарико сидел в тюрьме, НО!
Меня до сих пор поражает то, как беларусы продолжают верить, что Бабарико, возглавляя кремлёвско-путинскую дочернюю компанию(!!!), якобы, был национально-ориентированным.
Нельзя сидеть на кремлёвском общаке и выступать за независимость от рашки. Нельзя быть встроенным в путинскую "модель" бизнеса и быть против кремлядей. Это нонсенс!
Неужели даже после таких новостей это всё равно беларусам непонятно?
жонглер
06.04.2023
Циркач,неужели Вы думаете, что им это было когда то непонятно?
лесникова
06.04.2023
как можно банкира (!) в принципе президентом выбирать? тут даже неважно - газпромовский или еще какой это банкир. у них "мЫшление" особое
Common sense
07.04.2023
лесникова, вопрос даже не в мышлении,а в том что он работал 30 лет на русских. Там для СК РФ поле непаханное. То есть возбуждая или отменяя уголовные дела в его адрес они будут его полностью контролировать. Похожая история была с Тимошенко когда она стала премьером Украины. А у неё было всего пару сделок с МО РФ,но зацепиться нашли за что.
lukunamuku
06.04.2023
Набегла каментатараў з новымі нікамі, квакаючымі ў бок Бабарыкі. гэбня зоркі зарабляе?
**
06.04.2023
дзе мае дзве зорачкі? на адну цыцку і на другую? а ўвогуле ў мяне іх (цыцак) мініум 8-10. як у паўнейшай сьвіньні я ж казала
Бабарыка гарадзкі стаўленік масквы і толькі
07.04.2023
lukunamuku, бабарыка стаўленік масквы, пра гэта нават Ланцбергіс старэйшы казаў. Проста ён гарадзкі а лукашэнка вясковы
Лол
07.04.2023
**, Ёсць такі Ленінскі выраз - карысныя ідыёты. Гэта тыя, каму зорачкі не патрэбныя, яны проста шчыра вераць, што Газпром зло, але Бабарыка "не такой".
vik
07.04.2023
lukunamuku, " але чысцей, чым у эскадронаў смерці і кдб, якое шукае пацукоў у вядры." і з гэтай нагоды мы павінны яго ў дупу цалаваць? Тое што адбылося у 2020м - гэта яго віна.
Мойша
07.04.2023
lukunamuku, а дзе ваш Бабарыка быў у 2000, у 2006, у 2010? Усе было добра, усё задавальняла?
Студент
07.04.2023
vik, Да, вы правы, Лукашенко ничего не оставалось, как только спасать страну и сажать всех этих мерзавцев, которые даже сейчас изо всех щелей лезут. Но это мы с вами понимаем, что Лукашенко нам ниспослан богом, а ребята из силовых структур - настоящие герои, этим же убогим не суждено...
Логіка
07.04.2023
Сяргей Навумчык акурат сёння:
Памятаю, як у 1994 і пазьней у незалежных СМІ неймаверна цяжка было надрукаваць артыкулы пра тое, што Лукашэнка — стаўленік Масквы, і што Расея разглядае Беларусь як уласны ваенны фарпост на заходнім накірунку. Здаецца, мы з Пазьняком былі адзіныя, хто пра гэта пісаў (гэта лёгка праверыць па падшыўках газэт). І гэта цягнулася гадамі. Пазьняк ужо ў 1992 годзе даказваў, што Масква забярэ беларускія прадпрыемствы — і памятаю, як заснавальнік, па сутнасьці, медыяхолдынгу, мой стары знаёмы яшчэ па ўнівэрсытэце, пераконваў: «Сергей, ты когда последний раз был в Москве? Ты видел, какие там крутятся деньги? Да за одну „тачку“ Гусинского можно купить твой Витебск. Кому там нужна нищая Беларусь?».
Калі ўжо ў эміграцыі, у 1997 годзе ў «Народнай волі» я напісаў, што калі Лукашэнка плюне ў твар Чсарнамырдзіну, той утрэцца, заедзе Лукашэнку кулаком у твар у адказ, але будзе Лукашэнку падтрымліваць, бо Беларусь мае для Масквы стратэгічнае значэньне — мне перадавалі, што некаторыя ў Менску пыталіся, ці не ў п’яным выглядзе я такую білеберду пісаў.
Дзесяцігодзьдзямі даводзілася даказваць, што Лукашэнка ніякі не гарант незалежнасьці, што Расея нам не сябар, што — і вось гэта не разумеюць нават сёньня — Расея не датуе Беларусь.
Па-руску і вялікімі літарамі: РОССИЯ НЕ ДОТИРУЕТ БЕЛАРУСЬ.
І ніколі не датавала.
Пачынаючы ад моманту, калі ў 1993 пракебічаўскі Вярхоўны Савет па ініцыятыве дэпутата А. Лукашэнкі і падтрымцы старшыні камісіі па абароне М. Грыба, нягледзячы на супраціў БНФ, прагаласаваў за далучэньне да АДКБ (гэта значыць, за ўключэньне Беларусі ў сыстэму ваенных інтарэсаў Расеі) — Масква пачала забіраць у Беларусі самае каштоўнае, што толькі можа быць у дзяржавы — Незалежнасьць.
Якімі фінансамі можна вымераць самае каштоўнае для чалавека — жыцьцё? Якімі грашыма можна вымераць Незалежнасьць?
Памятаю, як даказваў я, што паміж Оршай і Крамлём ёсьць толькі пацешны крамлёўскі полк, што функцыю абароны Масквы выконвае фактычна беларускае войска, і што паставіць аналягічныя тры ўкамплектаваныя агульнавайскавыя арміі перад Масквой будзе каштаваць у дзясяткі разоў болей, чым «датацыі» за газ і нафту. Але гэта тэхнічна можна зрабіць, а вось адсунуць мяжу на 600 кіламетраў — немагчыма. Таму Масква плоціць толькі 1/1000 ад сапраўднага кошту ваенна-стратэгічнага плацдарму, ня кажучы ўжо пра зьнішчэньне сувэрэнітэту.
Усе гэтыя публікацыі, паўтараю, можна знайсьці ў падшыўках газэт (быў даінтэрнэтаўскі час).
«Какой плацдарм, о чём он?» — на мяне глядзелі як на ідыёта. Але я толькі публіцыстычна, па-журналісцку разьвіваў пазыцыю, выказаную яшчэ ў другой палове 1991-га маімі тагачаснымі калегамі па Апазыцыі БНФ у ВС-12. Яны распрацавалі цэласную канцэпцыю разьвіцьця Беларусі — ажыцьцявіць якую ім, аднак, не далі, і не далі ня толькі ўлады. Мае калегі-дэпутаты Апазыцыі БНФ былі адсунутыя на маргінэз спрытнымі дэмакратычнымі прарасейскімі палітыкамі (якіх падтрымаў бізнэс — о, бізнэсоўцы (за вельмі рэдкім выключэньнем) заўсёды гатовыя былі быць з Расеяй, бо там — «бабло», яны заўсёды былі гатовыя прадаць Беларусь, яны ўзгадвалі Беларусь, толькі калі гублялі свае мільёны), лідэрамі партый, якія распрацоўвалі праграмы «цывілізаванай» беларуска-расейскай інтэграцыі і ўскладалі надзеі спачатку на «добрага Ельцына», а потым на «добрага Пуціна».
Што ў выніку? Час паказаў, хто меў рацыю.
Але — што карысьці з таго? Гэта цікава хіба толькі гісторыкам.
А для грамадзтва гэта ня варта нічога. У грамадзкай сьвядомасьці — вінаваты ва ўсіх бедах хто? Правільна. А найлепшы сябар Беларусі — хто? Таксама вядома.
І калі я чую, што сёньня самы вялікі рэйтынг мае той, хто абвінавачваў нацыянальны рух у імкненьні заліць праспекты крывёю рускіх, задаю сабе пытаньне: а ці зьмяніў што-небудзь 2020 год? Ці не засталіся мы ў стаўленьні да экзістэнцыйнага ворага ў 2023-м на ўзроўні 1994-га?
Шкада дзесяцігодзьдзяў, якія патрачаныя на доказ таго, што зьяўляецца аксіёмай. Яшчэ больш шкада дзесяцігодзьдзяў, якія будуць страчаныя, пакуль нешта нарэшце дойдзе.
Але што паробіш: мэнтальнасьць — тое, што зьмяняецца павольней за ўсё.
Праз тры гады пасля выбараў у Беларусь рызыкнуў прыехаць прыяцель Бабарыкі і «назіральнік ад «Газпрама» Аляксандр Мяшкоў
тут даже неважно - газпромовский или еще какой
это банкир. у них "мЫшление" особое
а ўвогуле ў мяне іх (цыцак) мініум 8-10. як у паўнейшай сьвіньні
я ж казала
Памятаю, як у 1994 і пазьней у незалежных СМІ неймаверна цяжка было надрукаваць артыкулы пра тое, што Лукашэнка — стаўленік Масквы, і што Расея разглядае Беларусь як уласны ваенны фарпост на заходнім накірунку. Здаецца, мы з Пазьняком былі адзіныя, хто пра гэта пісаў (гэта лёгка праверыць па падшыўках газэт). І гэта цягнулася гадамі. Пазьняк ужо ў 1992 годзе даказваў, што Масква забярэ беларускія прадпрыемствы — і памятаю, як заснавальнік, па сутнасьці, медыяхолдынгу, мой стары знаёмы яшчэ па ўнівэрсытэце, пераконваў: «Сергей, ты когда последний раз был в Москве? Ты видел, какие там крутятся деньги? Да за одну „тачку“ Гусинского можно купить твой Витебск. Кому там нужна нищая Беларусь?».
Калі ўжо ў эміграцыі, у 1997 годзе ў «Народнай волі» я напісаў, што калі Лукашэнка плюне ў твар Чсарнамырдзіну, той утрэцца, заедзе Лукашэнку кулаком у твар у адказ, але будзе Лукашэнку падтрымліваць, бо Беларусь мае для Масквы стратэгічнае значэньне — мне перадавалі, што некаторыя ў Менску пыталіся, ці не ў п’яным выглядзе я такую білеберду пісаў.
Дзесяцігодзьдзямі даводзілася даказваць, што Лукашэнка ніякі не гарант незалежнасьці, што Расея нам не сябар, што — і вось гэта не разумеюць нават сёньня — Расея не датуе Беларусь.
Па-руску і вялікімі літарамі: РОССИЯ НЕ ДОТИРУЕТ БЕЛАРУСЬ.
І ніколі не датавала.
Пачынаючы ад моманту, калі ў 1993 пракебічаўскі Вярхоўны Савет па ініцыятыве дэпутата А. Лукашэнкі і падтрымцы старшыні камісіі па абароне М. Грыба, нягледзячы на супраціў БНФ, прагаласаваў за далучэньне да АДКБ (гэта значыць, за ўключэньне Беларусі ў сыстэму ваенных інтарэсаў Расеі) — Масква пачала забіраць у Беларусі самае каштоўнае, што толькі можа быць у дзяржавы — Незалежнасьць.
Якімі фінансамі можна вымераць самае каштоўнае для чалавека — жыцьцё? Якімі грашыма можна вымераць Незалежнасьць?
Памятаю, як даказваў я, што паміж Оршай і Крамлём ёсьць толькі пацешны крамлёўскі полк, што функцыю абароны Масквы выконвае фактычна беларускае войска, і што паставіць аналягічныя тры ўкамплектаваныя агульнавайскавыя арміі перад Масквой будзе каштаваць у дзясяткі разоў болей, чым «датацыі» за газ і нафту. Але гэта тэхнічна можна зрабіць, а вось адсунуць мяжу на 600 кіламетраў — немагчыма. Таму Масква плоціць толькі 1/1000 ад сапраўднага кошту ваенна-стратэгічнага плацдарму, ня кажучы ўжо пра зьнішчэньне сувэрэнітэту.
Усе гэтыя публікацыі, паўтараю, можна знайсьці ў падшыўках газэт (быў даінтэрнэтаўскі час).
«Какой плацдарм, о чём он?» — на мяне глядзелі як на ідыёта. Але я толькі публіцыстычна, па-журналісцку разьвіваў пазыцыю, выказаную яшчэ ў другой палове 1991-га маімі тагачаснымі калегамі па Апазыцыі БНФ у ВС-12. Яны распрацавалі цэласную канцэпцыю разьвіцьця Беларусі — ажыцьцявіць якую ім, аднак, не далі, і не далі ня толькі ўлады. Мае калегі-дэпутаты Апазыцыі БНФ былі адсунутыя на маргінэз спрытнымі дэмакратычнымі прарасейскімі палітыкамі (якіх падтрымаў бізнэс — о, бізнэсоўцы (за вельмі рэдкім выключэньнем) заўсёды гатовыя былі быць з Расеяй, бо там — «бабло», яны заўсёды былі гатовыя прадаць Беларусь, яны ўзгадвалі Беларусь, толькі калі гублялі свае мільёны), лідэрамі партый, якія распрацоўвалі праграмы «цывілізаванай» беларуска-расейскай інтэграцыі і ўскладалі надзеі спачатку на «добрага Ельцына», а потым на «добрага Пуціна».
Што ў выніку? Час паказаў, хто меў рацыю.
Але — што карысьці з таго? Гэта цікава хіба толькі гісторыкам.
А для грамадзтва гэта ня варта нічога. У грамадзкай сьвядомасьці — вінаваты ва ўсіх бедах хто? Правільна. А найлепшы сябар Беларусі — хто? Таксама вядома.
І калі я чую, што сёньня самы вялікі рэйтынг мае той, хто абвінавачваў нацыянальны рух у імкненьні заліць праспекты крывёю рускіх, задаю сабе пытаньне: а ці зьмяніў што-небудзь 2020 год? Ці не засталіся мы ў стаўленьні да экзістэнцыйнага ворага ў 2023-м на ўзроўні 1994-га?
Шкада дзесяцігодзьдзяў, якія патрачаныя на доказ таго, што зьяўляецца аксіёмай. Яшчэ больш шкада дзесяцігодзьдзяў, якія будуць страчаныя, пакуль нешта нарэшце дойдзе.
Але што паробіш: мэнтальнасьць — тое, што зьмяняецца павольней за ўсё.