некалі думала (і плакала), калі паміраў чалавек нераўнадушны да беларушчыны - як шкада, што чалавек памёр і не пабачыў лепшых часоў...
а цяпер усё больш лаўлю сябе на думцы, што трохі зайдрошчу памерлым...

Так, цi думала шэрая маса сваiмi мазгамi каго абiрае у 1994, мазаiчны калгасны фашызм плаўна перацёк у фашызм расейскi, катаваннi i забойствы

Фотка да артыкула вельмі ўдалая.