Nieabyjakavaja siamja ŭ Sierabrancy stvaryła pad svaim bałkonam etnahrafičny kutok.
Da doma, što za kinateatram «Salut», davodzicca dabiracca pierakapanymi darožkami — na Rakasoŭskaha praciahvajecca kapitalny ramont. Padychodžu bližej.
Sapraŭdnyja kalosy i sani, kałaŭrot dy inšyja pradmiety sialanskaha pobytu za minijaturnym plecienym płotam, što paŭkołam atačaje vystavu pad samymi voknami doma.
Na bałkonie pieršaha paviercha źjaŭlajecca maładaja žančyna, uśmichajecca: «Padabajecca? Moj muž zrabiŭ». Pytaju, adkul usie hetyja rečy. «My jeździm pa vioskach, znachodzim niešta i kuplajem. Što za dźvieście tysiač, što za trysta. Ludzi, kali bačać, što my cikavimsia, chočam kupić, adrazu prosiać daražej». Štości jany znajšli na Minščynie, a jość rečy i ź Viciebščyny.
«Šmat kraduć. Vuń hety kałaŭrot — užo treci. Čaściej za ŭsio źnikaje posud — harščki, zbanki», — kaža žančyna.Na jaje dumku, robiać heta, chutčej za ŭsio, bamžy.
Zaŭvažaju na ziamli niedapałki i pustyja plaški. Haspadynia vystavy tłumačyć: «Ludzi bačać, što my za imi ich niedapałki svaimi rukami padbirajem i ŭsio adno z voknaŭ vykidvajuć. Ale ciapier, kali ŭ nas dzicia naradziłasia, času nie chapaje prybirać».
Ale jość i nieabyjakavyja da viaskovaj vystavy.
«Prychodziać siudy ludzi ź dziećmi. Pakazvajuć im, fatahrafujuć. U nas niama svajho lecišča, dyk choć heta zmožam svajmu dziciaci pakazać».
Na adlehłaści niekalkich padjezdaŭ zaŭvažaju jašče adnu vystavu — na inšy hust. Tut niama ni vazoŭ, ni starych prasaŭ z hrablami. Siarod kvietniku chavajucca pienapłastavyja busły, hihanckaja žaba i nieviadomyja istoty ŭ kapieluchach — vidać, mifičnyja lesaviki. Vidać, pośpiech susiedziaŭ akazaŭsia natchnialnym.
Prabiełaruskija łukašysty jadnajucca suprać prarasijskich20
Prabiełaruskija łukašysty jadnajucca suprać prarasijskich
«Toje, što chtości siadzić za palityku, źjaŭlajecca častkaj piejzažu». Biełaruska, jakaja naviedała radzimu paśla doŭhaha pierapynku, padzialiłasia ŭražańniami1010
Kamientary