(
Znoŭ turemnaja kamiera śnicca,
Jak truna, u jakoj ty žyvy.
A na vulicy nie navalnica,
A vajna kala samaj Maskvy.
I nie možaš nijak ty pračnucca,
Kab, jak kokan matyl pakidaje,
Tak pakinuć turmu i viarnucca
U dziacinstva, dzie mroj załataja
Pavucina płyvie nad taboju
I, źnikajučy ŭ minskaj turmie,
Rassypajecca čornaj žurboju
Pa Ajčynie, niby pa zimie,
U jakoj ty nie možaš ni ŭspomnić
Niepryhožyja kvietki kryvi
I štykoŭ źledziajeniełyja promni
Za vaknom, dzie šče šepča: «Žyvi…»
Adzinokaja šeraja lipa.
I žyvieš ty i znaješ- nie śniš
Hety los, što tabie, jak śnieh, vypaŭ,
Dzie ŭ tabie tvoj chrybiet, niby kryž…
Kamientary