Piśmieńnik Saša Filipienka raskazaŭ, u čym rola biełaruskaj kultury ŭ emihracyi
«Naša ścipłaja zadača — praciahvać hrymieć u Jeŭropie».
Videa sustrečy ź piśmieńnikam Sašam Filipienkam raźmiaściŭ jutub-kanał Hiote-Instytuta. Padčas razmovy ŭ tvorcy spytalisia, u čym jon bačyć rolu biełaruskaj kultury ŭ emihracyi.
Filipienka adznačyŭ, što dla jaho nikoli nie było takoha paniaćcia, jak «biełaruskaja kultura ŭ emihracyi».
«Ja zaŭsiody razumieŭ, što my — častka jeŭrapiejskaj kultury, što my ničym nie horšyja za jeŭrapiejskuju kulturu inšych aŭtaraŭ. Bolš za toje, viedajučy, što adbyvajecca ŭ niamieckaj, šviejcarskaj litaratury, ja baču, što my vielmi krutyja.
Biełaruskija aŭtary hrymiać. Biełaruskich aŭtaraŭ viedajuć ludzi, jakija sočać za litaraturnym polem Jeŭropy ciapier», — vykazaŭ svajo mierkavańnie piśmieńnik.
Filipienka zaŭvažyŭ, što nie stavić pierad saboju ramki «być biełaruskim aŭtaram u emihracyi», jon zaŭsiody ličyŭ siabie jeŭrapiejskim aŭtaram.
«Jak eseist, jak žurnalist ja, biezumoŭna, budu pastajanna padśviečvać, raskazvać ab tym, što adbyvajecca ŭ Biełarusi. Ale jak aŭtar ja całkam mahu sabie ŭjavić, što budu pisać na ahulnajeŭrapiejskija temy. Nie tamu, što ja byccam by addalajusia ad Biełarusi, a tamu, što ja adčuvaju siabie častkaj jeŭrapiejskaj litaratury, suśvietnaj litaratury.
Ja adčuvaju, što my možam i pavinny ŭpłyvać na jaje, nie być niedzie tam — «Jość niejkija biełarusiki, jakija tam niešta pra dvaccaty hod jašče buduć 56 hadoŭ pisać».
Pa słovach piśmieńnika, biełaruskim litarataram u emihracyi «treba być ludźmi, jakija mohuć być i łakamatyvami jeŭrapiejskaj litaratury, i zadavać niejkija rečy ŭ joj taksama, jak heta robiać biełaruskija mastaki i biełaruskija teatralnyja dziejačy».
«Kožny mastak sam dla siabie vyrašaje i sam dla siabie stavić zadaču, čaho jon choča ŭ emihracyi. Ale ja razumieju, što naša ścipłaja zadača — praciahvać hrymieć u Jeŭropie».
Były kiraŭnik «Moładzi BNF» čytaje rep i pracuje ŭ poznańskim teatry — voś jak tak skłałasia
«Piačeńnie «Ekstremistka». Jak niamieckaja piśmieńnica pakazvaje biełaruskija pratesty
«Žyćcio ŭ emihracyi — jak palimpsiest». Siarhiej Darafiejeŭ raskazaŭ pra svajo praciahłaje biežanstva
«Ja čakaŭ, što Biełaruś blizkaja pa duchu z Rasijaj, ale zrazumieŭ, što pamylaŭsia» — Kšyštaf Zanusi
Łukašenka pra punkty propusku na miažy z Polščaj: Dy chaj choć apošni zakryjuć20
Kamientary
U niejkaj susiedniaj navinie viadomy analityk zdymajecca ŭ kino pra "biełaruskaść" za hrantavyja hrošy.
Kaniešnie možna skazać, što kožny robić toje, što choča. Ale heta ludzi, jakija majuć vializarny sacyjalny kapitał, źjaŭlajucca aŭtarytetami, nie vyłaziać ź biełaruskich navinaŭ i jutubu.
Hledziačy na takoje, ja dzivu dajusia, u jakich paralelnych suśvietach ciapier isnujuć roznyja častki biełaruskaha hramadztva.
Cikava, chto staić za chvalaj ckavańnia pradstaŭnikoŭ sučasnaj biełaruskaj kultury, jakija majuć "nachabstva" ŭžyvać abiedźvie movy, nie admaŭlajučysia ad rasiejskaj? Śpiavak AP$ENT u inšym artykule taksama atrymaŭ svaju dozu kamientaryjaŭ, jakija jaho hańbiać. Nahadaju, što navat Naša Niva čamuści maje pierakłady svaich artykułaŭ na rasiejskuju movu. Tamu prapanuju pierš dumać hałavoj pierad tym, jak kidacca kahości kryŭdzić.
Tak što nie treba ckavać i śpisvać ludziej zahadzia, treba kanstruktyŭniej.