«Nam z Pucinym navat niazručna pra heta kazać». Łukašenka raskazaŭ, ci prymienić jadziernuju zbroju
Rasijski prapahandyst spytaŭ siońnia ŭ palityka, ci hatovy toj nacisnuć na čyrvonuju knopku. Łukašenka puściŭsia ŭ doŭhija razvahi.
«Słuchaj, pa-pieršaje, ja čuŭ abmierkavańnie hetych pytańniaŭ. Ja ŭžo pra jadziernuju zbroju nie kažu, ale heta ty ŭ mianie spytaŭ. Jak Pucin kaža: «Ja nie kažu — heta ty spytaŭ». Z nahody jadziernaj zbroi: słuchaj, «čyrvonyja knopki» ŭžo vakoł panaciskali. Pa pierymietry Biełarusi i Rasii ŭžo panaciskali «čyrvonyja hetyja knopki». Zastałosia tolki «samuju čyrvonuju» nacisnuć.
Tamu ŭ maralnych adnosinach, napeŭna, nam z Pucinym, prymajučy takija rašeńni, tak navat užo niejak i niazručna pra heta kazać», — zajaviŭ Łukašenka.
Pry hetym jon nazvaŭ umovu, u jakoj nibyta hatovy ŭžyć jadziernuju zbroju.
«Kali tut źjaviłasia taktyčnaja jadziernaja zbroja, ja im (apanientam za miažoj) prama skazaŭ (choć jany tam i kažuć: kiepski, prymienić zbroju): «My nie źbirajemsia nijakaj zbroi ŭžyvać, pakul vy nie nastupicie na našu dziaržaŭnuju miažu. Jana ž — miaža našaj Sajuznaj dziaržavy», — adznačyŭ Łukašenka.
Rasijskija aficyjnyja asoby raniej śćviardžali, što kiravańnie taktyčnaj jadziernaj zbrojaj na terytoryi Biełarusi zachoŭvaje Rasija.
«Toje, što chtości siadzić za palityku, źjaŭlajecca častkaj piejzažu». Biełaruska, jakaja naviedała radzimu paśla doŭhaha pierapynku, padzialiłasia ŭražańniami88
Kamientary
" My s Vovkoj... my s vovkoj ) "