Vaskrasienski nie padabajecca, ale čym mieniej biełarusaŭ u turmach - tym lepiej. Usie hetyja prysudy niezakonnyja i buduć admienieny ŭ budučyni. Zaraz hałoŭnaje zachavacca jak ludziam tak i krainie.
FF
12.08.2024
Pavel, ad hetych prašeńniaŭ Łukašenka lehitymnym nie zrobicca, tamu viaźniam varta pahadžacca. Usie i tak usio razumiejuć. Samomu, spadziajusia, u takim vypadku chopić vytrymki prašeńnie nie pisać. Ale ŭ takich rečach ŭpeŭnienyja na 100 adsotkaŭ mohuć być tolki žaleznyja ludzi kštałtu Sieviarynca, Statkieviča, Daškieviča
Anatol Starkou
12.08.2024
Niachaj siadziać. Meta ž była bčb demakratyja. Dyk čaho z čz dyktatury iznoŭ viartacca ŭ čz dyktaturu? Niachaj čakajuć bčb demakratyju i tady joj napišuć: tak moł i tak, rodnieńkaja, davakalisia ciabie. Nam pa 90 hadoŭ, a niekatorym i pa 120. Dyk daj choť na tiebia posmotrieť kakaja ty. Vyzvali. Pomiłuj.
Biełarus
12.08.2024
Anatol Starkou, kali ŭžo tabletki budzieš prymać svaječasova? hladzi, a to ŭ durkie apyniešsia
FF
12.08.2024
A sam Vaskrasienski pisać budzie?
Znaješ?
12.08.2024
Kto znajet nastojaŝuju familiju Voskriesienskoho?..
Anatol Starkou
12.08.2024
Znaješ?, Lermontov. Vspominajetsia mnie čto jeho korni ottuda. S Kavkaza. On russkij, s kakoho-to drievnieho russkoho roda. Ja čitał jeho knihu, ona u mienia jesť, no jeŝie raz na nieje smotrieť nie choču. V obŝiem nie namnoho ja ošibsia, jeśli čto.
Anatol Starkou
12.08.2024
Znaješ?, Znaju. Nižieśledujuŝieje iz jeho knihi: Vam skažu kak na duchu: v mojem rodu nikohda nie było i nie budiet priedatielej. I primier tomu – istorija žiźni mojeho znamienitoho pradieda, Vasilija Hrihoŕjeviča Voskriesienskoho, kotoraja dokazyvajet: my – ludi słova i čiesti. Prosłaviłsia on jeŝie v 30-je hody XX vieka na čuždom dla nieho Zapadie pod psievdonimom Kołoniel die Bazil. Unikalnyj pradied ... V 1904 hodu on, tohda jeŝie žitiel Tiflisa i rośsijskij potomstviennyj dvorianin, śbiežał iz domu i otbył dobrovolciem na Russko-japonskuju vojnu. Na tot momient jemu było vsieho 16 let. No vozrast nie stał dla nieho pomiechoj. V itohie riešił śviazať žizń s armijej. Vojennuju słužbu pośle primirienija s japoncami prodołžił v rodnom dla nieho Zakavkaźje. V 1908 hodu poprobovał obriesti tichoje siemiejnoje obŝiečiełoviečieskoje sčasťje, žienivšiś na Vierie Nikołajevnie Hiejevskoj. V 1912 hodu u nich rodiłsia jedinstviennyj ich syn Ihoŕ – moj buduŝij died. A čieriez dva hoda načałaś Piervaja mirovaja vojna. I oni rasstaliś. Kak potom okazałoś – navsiehda. Pradied načinał očieriednuju dla siebia vojnu v 1914 hodu v činie praporŝika. V 1916 hodu užie stał načalnikom štaba 3-ho Svodno-Kubanskoho połka, zaniav połkovničju dołžnosť. Jemu było vsieho 28 let. Spustia dva hoda, kohda včierašniuju Rośsijskuju impieriju zachlestnuła Hraždanskaja vojna, on był užie v činie połkovnika. Okazałsia v Baku, hdie stał hłavnoupołnomočiennym po vojenno-morskim diełam, komanduja miestnoj fłotilijej. Faktičieski eto stało pikom jeho jarkoj vojennoj kaŕjery i načałom jeje zakata. ... To li v koncie 1919-ho, to li v 1920 hodu, kohda vsie dla Biełoj hvardii i jeje dieła žiźni v Zakavkaźje okazałoś zakončieno, pradied kakim-to čudom sumieł emihrirovať vo Franciju. Pri etom moja prababuška Viera ostałaś v Tbilisi, s siemiletnim synom na rukach. Pozžie Viera Nikołajevna pieriejechała v Moskvu. Ona nikohda nie rasskazyvała synu, čto jeho otiec – biełohvardiejskij połkovnik. Čiem, vozmožno, spasła siemju. Vpročiem, Viera Nikołajevna absolutno soznatielno prohovoriłaś svojemu vnuku Valeriju, mojemu buduŝiemu otcu, v otnositielno «viehietarianskije» vriemiena pośle śmierti Stalina. Ona rasskazała otcu, čto jeho died był adjutantom kakoho-to znamienitoho v hody Hraždanskoj vojny hienierała i pochoronien na kładbiŝie Sient-Žienievjev-die-Bua. Bolšie podrobnostiej nie było. Ona prosiła vnuka posietiť mohiłu dieda, jeśli budiet takaja vozmožnosť...
Minčanin
12.08.2024
Prostitutka.
F.N.S.
12.08.2024
[Red. vydalena]
Bienia
12.08.2024
A kto eto?
Vaskrasiekski
12.08.2024
Chałuj i prysłužnik režyma, ale ŭsio adno na fonie hubazaŭ, kačanavych i inšych končanych jon padobny na čałavieka.
Vaskrasienski abzvońvaje rodnych palitźviaźniaŭ i ahituje, kab palitviaźni pisali prašeńni ab pamiłavańni
Vam skažu kak na duchu: v mojem rodu nikohda nie było i nie budiet priedatielej.
I primier tomu – istorija žiźni mojeho znamienitoho pradieda, Vasilija Hrihoŕjeviča Voskriesienskoho, kotoraja dokazyvajet: my – ludi słova i čiesti. Prosłaviłsia on jeŝie v 30-je hody XX vieka na čuždom dla nieho Zapadie pod psievdonimom Kołoniel die Bazil.
Unikalnyj pradied
...
V 1904 hodu on, tohda jeŝie žitiel Tiflisa i rośsijskij potomstviennyj dvorianin, śbiežał iz domu i otbył dobrovolciem na Russko-japonskuju vojnu. Na tot momient jemu było vsieho 16 let. No vozrast nie stał dla nieho pomiechoj. V itohie riešił śviazať žizń s armijej. Vojennuju słužbu pośle primirienija s japoncami prodołžił v rodnom dla nieho Zakavkaźje.
V 1908 hodu poprobovał obriesti tichoje siemiejnoje obŝiečiełoviečieskoje sčasťje, žienivšiś na Vierie Nikołajevnie Hiejevskoj. V 1912 hodu u nich rodiłsia jedinstviennyj ich syn Ihoŕ – moj buduŝij died.
A čieriez dva hoda načałaś Piervaja mirovaja vojna. I oni rasstaliś. Kak potom okazałoś – navsiehda.
Pradied načinał očieriednuju dla siebia vojnu v 1914 hodu v činie praporŝika. V 1916 hodu užie stał načalnikom štaba 3-ho Svodno-Kubanskoho połka, zaniav połkovničju dołžnosť. Jemu było vsieho 28 let.
Spustia dva hoda, kohda včierašniuju Rośsijskuju impieriju zachlestnuła Hraždanskaja vojna, on był užie v činie połkovnika. Okazałsia v Baku, hdie stał hłavnoupołnomočiennym po vojenno-morskim diełam, komanduja miestnoj fłotilijej. Faktičieski eto stało pikom jeho jarkoj vojennoj kaŕjery i načałom jeje zakata.
...
To li v koncie 1919-ho, to li v 1920 hodu, kohda vsie dla Biełoj hvardii i jeje dieła žiźni v Zakavkaźje okazałoś zakončieno, pradied kakim-to čudom sumieł emihrirovať vo Franciju.
Pri etom moja prababuška Viera ostałaś v Tbilisi, s siemiletnim synom na rukach. Pozžie Viera Nikołajevna pieriejechała v Moskvu. Ona nikohda nie rasskazyvała synu, čto jeho otiec – biełohvardiejskij połkovnik. Čiem, vozmožno, spasła siemju.
Vpročiem, Viera Nikołajevna absolutno soznatielno prohovoriłaś svojemu vnuku Valeriju, mojemu buduŝiemu otcu, v otnositielno «viehietarianskije» vriemiena pośle śmierti Stalina. Ona rasskazała otcu, čto jeho died był adjutantom kakoho-to znamienitoho v hody Hraždanskoj vojny hienierała i pochoronien na kładbiŝie Sient-Žienievjev-die-Bua. Bolšie podrobnostiej nie było. Ona prosiła vnuka posietiť mohiłu dieda, jeśli budiet takaja vozmožnosť...