U majoj DNK — hien ziamli —
žvir drabniutki z paletkaŭ radzimy,
by ŭ Misimy haračy piasok Ivadzimy,
jak bialutki vapniak katałonski ŭ Dali.
I nie vydźmuć jaho, nie zmyć
ni viatram, ni chałodnym zalevam.
Ich vialikaściam karalevam
u kaštoŭny darunak nie zbyć.
I chacia jon za pierje lahčej
dy trymaje macniej katvihi
čovien moj, što idzie to na rodnyja kryhi,
to na zory čužyny, što śvieciać jarčej.
Hien ziamli łučyć ź joju ŭ adno —
les i los — heta ŭžo niezvarotna
pryžyćciova i paśmiarotna
nieba heta i hetaje dno.
«Toje, što chtości «siadzić za palityku», źjaŭlajecca «častkaj piejzažu». Biełaruska, jakaja naviedała radzimu paśla doŭhaha pierapynku, padzialiłasia ŭražańniami
Kamientary