Silo («Schovišča»): Rebieka Fierhiusan u zmročnaj antyŭtopii pra čałaviectva, začynienaje ŭ bunkiery

Silo — postapakaliptyčnaja historyja, u jakoj apošnija žyvyja ludzi Ziamli chavajucca ŭ padziemnym bunkiery, i adpaviedna śviet paŭstaje ŭ šerych, karyčnievych, ciomna-bałotnych kolerach.

Nichto nie vychodzić z bunkiera, bo šyroka raspaŭsiudžana mierkavańnie, što pavietra za jaho miežami taksičnaje. Žychary mohuć nazirać za piejzažam praz hihancki ekran unutry stałovaj. Na im možna ŭbačyć ruiny, što absypajucca, raskidanyja paŭsiul abłomki, i niama ničoha, što možna było b ličyć žyvym. Kali niechta ŭ bunkiery kaža, što choča vyjści za jaho miežy, jamu dazvalajuć, i heta navat supravadžajecca admietnaj cyrymonijaj, ale čałaviek nikoli nie viartajecca nazad, tamu heta raŭnaznačna śmiarotnamu prysudu.

Schovišča kirujecca strohimi praviłami i znachodzicca pad nahladam sudovaha departamienta. Heta amal tatalitarnaja dziaržava, i hramadstva litaralna ijerarchičnaje: rabočyja znachodziacca «ŭ hłybini», a tyja, chto «naviersie», majuć bolš vysoki status.

Jak i ŭ viadomaj antyŭtopii Orueła, kiraŭnictva ŭmiešvajecca ŭ ramantyčnyja adnosiny: u Silo jany pavinny być sankcyjanavany ŭładami. Historyja pačynajecca, kali šeryf Chołstan (Devid Ajełoŭa) i jaho žonka Elisan (Rašyda Džons) atrymlivajuć dazvoł na naradžeńnie dziciaci. Kali im adkryvajecca infarmacyja, jakuju jany nie pavinny byli viedać, jany pačynajuć sumniavacca ŭ praviłach bunkiera.

Potym sieryjał pieravodzić fokus na inšaha piersanaža — Džuljetu (Rebieka Fierhiusan), žančynu-miechanika, jakaja pracuje na hienieratary, jaki vielmi važny dla padtrymańnia žyćcia ludziej u schoviščy. Z Rebiekaj taksama zdarajecca asabistaja historyja, jakaja prymušaje jaje pieraasensavać praviły bunkiera.

Ułasnyja rasśledavańni zvodziać Chołstana i Džuljetu razam. Sprabujučy vyśvietlić, što ž adbyłosia, jany pahłyblajucca ŭ bolš surjoznyja tajamnicy schovišča i śvietu vakoł jaho. Im vypadaje zadača dajści da praŭdy.

Pavialičyć

Sieryjał, biezumoŭna, krytykuje aŭtarytaryzm, kłasavuju sistemu i daśleduje temu pierapisvańnia historyi — aktualnuju jak nikoli. Nie mienš nadzionna hučać i temy izalacyi (asabliva paśla pandemii) i kantrolu nad žanočymi ciełami. «U kožnym epizodzie hetaha šou tak šmat cikavaha, što chaciełasia b, kab ludzi mahli ŭdzielničać u dyskusijach, jak u vialikim knižnym kłubie, paśla prahladu kožnaj sieryi», — adznačaje kinaahladalnik Brajan Taleryka.

Krytyki taksama źviartajuć uvahu na cudoŭnuju ihru ŭsiaho akciorskaha składu, u pryvatnaści, rasstańnie i achviary Džons i Ajełoŭa vyhladajuć tak, jak byccam jany sapraŭdnaja para. Ale rej viadzie, biezumoŭna, staičnaja Rebieka Fierhiusan, jakaja idealna pasuje da svajoj roli.

Mastaki-dekaratary i majstry kampjutarnaj hrafiki staranna pracavali nad stvareńniem atmaśfiery bunkiera, u jakim savieckaja architektura spałučajecca ź siaredniaviečnym stympankam — tak schovišča ŭ sieryjale stanovicca amal samastojnym piersanažam.

U cełym hledačy sieryjała plusavali, adznačyŭšy taksama niadrenny scenar, choć i z ahavorkaj, što kožnaja ideja i vobraz Silo budzie nahadvać ci adsyłać da ŭžo źniatych ci napisanych antyŭtopij, nie prapanoŭvajučy ničoha radykalna novaha.

Mabyć, adzinaje, ale istotnaje supraćpakazańnie da prahladu — heta kali vy stamilisia ad biaskoncaha apakalipsisu ŭ realnym žyćci, zahłybleńnie ŭ čarhovuju zmročnuju, hniatlivuju realnaść moža stać pieraboram.

Vas taksama mohuć zacikavić:

Što pahladzieć. «Adny z nas» (The Last of Us) — absalutna zachaplalnaja antyŭtopija

Ramantyčnaja kamiedyja, muzyčny bajopik i histaryčnaja drama — try samyja papularnyja filmy na Netflix

Sieryjał «Misis Devis»: hety siužet vas dakładna ździvić

• 6
• 0
• 0
• 0
• 1
• 0
• 1
• 0