«Być prosta Dašaj, jakaja raskazvaje pra historyju Babrujska — niecikava». Babrujčanka robić adukacyjny tyktok ad imia Babra
Darja Roskač — mastačka, paetka, vykładčyca moŭnych kursaŭ dla dzietak i darosłych. A niadaŭna dziaŭčyna zapuściła jašče i tyktok histarycny_babior, u jakim u vobrazie Babra raskazvaje historyju Babrujska. Užo siońnia na jaje kanale daviedaješsia pra pachodžańnie nazvy horada, datu zasnavańnia, leha-budynak dla kupčychi, što abjadnoŭvaje babra z chamiakom dy pra inšyja cikavyja fakty. Intervju ź joj zapisała vydańnie 1387.by.
— Daša, jak źjaviłasia ideja rabić histaryčny tyktok dla dziaciej i padletkaŭ?
— Ja nastaŭnica, tamu časam šukaju dziciačy kantent pa-biełarusku ŭ internecie i baču, što jaho pačało źjaŭlacca bolš. Ale praktyčna ŭvieś histaryčny kantent raźličany na darosłych. Jon padajecca navukova, surjozna i nie čaplaje małych hledačoŭ. Ale časam i darosłym chočacca adpačyć, i pahladzieć štoś adukacyjnaje ŭ lohkim farmacie.
Toje ž tyčycca kantentu pra Babrujsk — jon skiravany ŭ pieršuju čarhu na darosłych. Niedachop materyjałaŭ skłaŭsia ŭ ideju samoj rabić tyktok. Pačała dumać nad farmatam, jak usio padać bolš cikava dla majoj metavaj aŭdytoryi.
Tyktok — papularnaja płatforma, mahčyma, moj kanał spracuje jak maleńki start, ź jakoha možna budzie zrabić štości bolš maštabnaje. Adziny minus — nie zusim zrazumieła, jak vyjści mienavita na svajho hledača. Bo ty vychodziš na aŭdytoryju biełarusaŭ, ale paŭstaje pytańnie, ci jany taho ŭzrostu, jaki mnie ŭ pieršuju čarhu chaciełasia b achapić. Dumaju, ź ciaham času dam hetamu rady.
— Ci jość užo vodhuki na kanał, stanoŭčyja ci krytyčnyja?
— Admoŭnych pakul nie było, jak i chejtarskich. Samy «strašny» kamient byŭ pra «kurvababra», ale heta ž viadomy miem, navat nie liču jaho za niehatyŭny.
Pazityŭnyja — tak, byli, navat znajomyja vykazvali mierkavańni. Taksama ŭ škole, u jakoj ja vykładaju biełaruskuju movu dzietkam, vyjaviłasia, što adzin z supracoŭnikaŭ hladzić moj tyktok, skazaŭ, što cikava. Viedaju, što niekatoryja babrujcy śpiecyjalna rehistravalisia ŭ tyktoku, kab sačyć za vypuskami «Histaryčnaha Babra». Heta pryjemna.
— Jak prydumała piersanaža?
— Byŭ mazhašturm z majoj kalažankaj, i my padumali, što možna navat štoś krynžovaje rabić. Heta ž dziciačy tyktok, być prosta Dašaj, jakaja raskazvaje pra historyju Babrujska, — niecikava. Značyć, treba prydumać piersanaža. Pierabrała šmat varyjantaŭ, a paśla pryhadała, što mnohija krynicy padajuć pachodžańnie nazvy horada ad žyvioły. Nu i naahuł mała chto budzie spračacca z tym, što babior — simvał horada.
Tady pačała dumać pra kaścium, i śpiarša płanavała nabyć jaho, kštałtu karnavalnaha, kab nie było bačna, što ja čałaviek. Pajšła ŭ sekand, pašukać štości padobnaje. I tam adrazu sabrała ŭvieś vobraz: adšukała karyčnievy bieret, kamizelku — adsyłačka da Babra Samuiłaviča, što staić na Sacyjałcy. Vyrašyła, što budu rabić hrym, na ščaście, karyčnievych cieniaŭ u mianie chapaje.
— Ciapier štoraz, jak ty zapisvaješsia, treba rabić hrym. Šmat času na jaho sychodzić?
— Chvilin z 15—20, kab jon prykładna byŭ padobny da vobraza, jaki namalavała ŭ pieršy raz. Pakul u mianie byli dva zdymačnyja dni, ja starajusia adrazu zdymać pa dva-try vypuski. Kali pryhledziecca, makijaž trochi budzie adroźnivacca, bo paŭtaryć adzin u adzin nie atrymlivajecca. Ale blizka.
Taksama ja ŭžo pozna zaŭvažyła, što ŭ apošnich videa nie zdoleła ŭtrymać «surovy» hołas, jaki byŭ u pieršych, płanuju nad hetym jašče papracavać. Kab piersanaž byŭ bolš ci mienš adnolkavy.
— Na pieršy pohlad moža padasca, što rabić tyktok vielmi prosta. Nakidała tekst, źniała, parezała i — hatova. Kolki času sychodzić na adzin rolik nasamreč?
— Heta absalutna nie prosta. Mnie dapamahajuć sa scenarami i heta troški ekanomić moj čas. Ale ŭsio adno padrychtoŭka da zapisu i sam zapis zajmaje jaho šmat, bo nie zaŭsiody atrymlivajecca adźniacca z adnaho dubla. Chvilinny rolik da mantažu prykładna piać chvilin, paśla ja adrazaju ŭsio lišniaje. Sam mantaž adnaho rolika zajmaje da hadziny, ale ŭ mianie ŭžo nabitaja ruka, bo časta mantuju. I ja nie prosta narazaju, a taksama dadaju niejkija fotazdymki, nadpisy. Naprykład, u vypusku pra leha-budynak ja namalavała hifku z kupčychaj Kacnielsan, bo jaje fota nidzie niama. Videa i aŭdyja ja pišu na roznyja nośbity, tamu treba paśla ich zvodzić razam. Ahułam na kožny rolik da dźviuch hadzin sychodzić.
Voś tut, u sieryjale «Na vopycie» možna pahladzieć, jak Daša znachodzić temy.
— Z histaryčnym tyktokam, na pieršy pohlad, usio prosta: zdymaj sabie pra niejkija cikavyja fakty, pra minułaje Babrujska… Ale — nie ŭsio tak prosta, kali stvaraješ kantent dla dziaciej i padletkaŭ. Sami temy rolikaŭ musiać čaplać! Patrebnyja siužety, jakija lohka pierakazvać siabram ci baćkam u niekalkich skazach. A taksama ŭ ich musić być łohika, kab za tyktokam było cikava sačyć, jak za sieryjałam. Tamu ja i vyrašyła pačać z pamyłkovych ujaŭleńniaŭ. Što data 1387 — hod budaŭnictva, a nazva horada pachodzić ad žyviołki. Humar u videa taksama vitajecca.
— Ź jakimi pačućciami publikavała pieršy rolik, chvalavałasia?
— Byli pieražyvańni, što nichto nie pahladzić, padumajuć, što heta niejkaja łuchta. Nie toje kab ja bajałasia niehatyŭnych kamientaroŭ, ale mnie nie chaciełasia bačyć chejt i žoŭć. Na dziva, u pieršych rolikaŭ było navat bolš prahladaŭ, čym u apošnich, dahetul tudy kamientary pišuć. Ale ja nie razumieju, jak pracuje tyktok, i nie mahu dla siabie heta patłumačyć.
Kali viadzieš svoj asabisty kanał, nie adčuvajecca takoj adkaznaści. A tut ty razumieješ, što ŭ ciabie jość misija, chočacca, kab heta nie było daremna, kab było cikava. Bo tema vielmi vuzkaja. Navat kali b heta byŭ Babior, jaki raskazvaje pra ahulnabiełaruskuju historyju — heta było b značna praściej, byŭ by bolšy achop.
Płanuju z časam pašyryć tematyku da ahulnabiełaruskaj — pahladzim, jak pojdzie. Heta, naprykład, mohuć być inšyja harady ci piersony, što niejak źviazanyja z Babrujskam.
Novy trend u tyktoku: karystalnikaŭ adhavorvajuć kuplać niepatrebnaje
Tyktokierka-aśvietnica Liza Vietrava: Ja imknułasia zrujnavać stereatyp, što vyvučeńnie biełaruskaj movy — składanaja i nudnaja sprava
«Kaštoŭnuju paštoŭku minułaha stahodździa znajšoŭ na śmietniku». Kalekcyjanier Vital Muraškievič — pra svajo chobi
«U mianie ciapier samy ščaślivy čas u žyćci». Babrujčanka Halina Dziamidava raźbivaje stereatypy pra piensiju i «załaty» ŭzrost
Kamientary