Jašče adzin biełaruski sabaka źbieh ad sabačaha žyćcia ŭ Polšču
Sabaka ŭciok ź Biełarusi ŭ Polšču ŭ kancy minułaha hoda, jaho znajšli žychary polskaj Biełaviežy kala miažy ź Biełaruśsiu, dzie jon zaraz i žyvie. Papiaredni haspadar sabaki nie zacikaŭleny ŭ viartańni žyvioły, tamu jamu šukajuć novy dom. Taksama sabaku patrebna miedycynskaja dapamoha i charčavańnie. Jaho historyju raskazvaje polskaja «Gazeta Wyborcza».
Miascovaja žycharka Jaana Kaniarska zaŭvažyła sabaku 13 śniežnia kala miascovaha restarana, ale padumała, što jon prosta čakaje haspadaroŭ. Uviečary, sustreŭšy sabaku ŭ inšym miescy, jana vyrašyła zabrać jaho dadomu i nakarmić.
«Jon byŭ chudy, mokry, z razadranym nosam. A jašče ŭ jaho była ranka na hałavie, nibyta jaho chtości niečym udaryŭ», — raspaviała Jaana.
Žančyna dała abjavu pra znojdzienaha sabaku na miascovych sajtach, ale nichto nie adhuknuŭsia. Pakinuć žyviolinu ŭ siabie jana taksama nie zmahła, i tady jaho časova ŭziali susiedzi, aśpiranty Instytuta vyvučeńnia mlekakormiačych Polskaj akademii navuk. Jany dali sabaku imia Tobi i zvazili da vieterynara. Akazałasia, što žyvioła maje čyp, a rehistracyja sabaki była ŭ Biełarusi.
Aśpiranty zmahli źviazacca ź biełaruskim haspadarom sabaki i toj paviedamiŭ, što sabaku čatyry hady i źnik jon jašče ŭ siaredzinie listapada. Paśla niekalkich zvankoŭ stała zrazumieła, što mužčyna nie zabiare sabaku, bo zaraz pracuje ŭ Niamieččynie i ŭ Polšču pa sabaku nie pajedzie.
Jak sabaka patrapiŭ u Polšču — niezrazumieła, haspadar adkazać na hetaje pytańnie nie zmoh.
Miarkujecca, što haspadar moh sam vykinuć sabaku ŭ Polščy, kali nakiroŭvaŭsia na pracu ŭ Niamieččynu. Jašče adnoj viersijaj nazyvajecca toje, što sabaka moh rušyć uśled za mihrantami, jakija pierachodzili biełaruska-polskuju miažu.
«Dumajem, jon moh ź niejkaj hrupaj praleźci pad płotam — heta rastłumačyła b ranku na hałavie sabaki», — miarkuje Jaana.
U vyniku sabaku stali šukać novy dom. Jon akazaŭsia nie ahresiŭnym i kantaktnym, aktyŭnym i tavaryskim, dobra ładziŭ ź inšymi sabakami, byŭ navučany kamandam. Časovyja haspadary taksama nie mohuć jaho pakinuć, bo časta jany nie doma.
«Tobi — cudoŭny i radasny małady sabaka, uciakač ź Biełarusi. Jon palihłot. Za miesiac pražyvańnia ŭ Biełaviežy jon mieŭ kantakt ź biełaruskaj, ruskaj, hałandskaj, anhlijskaj, chindzi, charvackaj i, viadoma, polskaj movami i zaŭsiody reahavaŭ pazityŭna. Dapamažycie znajści jamu dom, my prosim vašaj padtrymki ŭ dohladzie jaho», — napisana ŭ abjavie pa pošuku haspadara dla sabaki.
Na dapamohu sabaku źbirajuć srodki, u tym liku na kastracyju, korm, lažanku i inšyja patreby. Usie hrošy, jakija nie buduć vydatkavanyja, pajeduć razam z Tobi ŭ jahony novy dom. Kali vy chočacie źviazacca ź ludźmi, jakija dahladajuć Tobi, to možacie napisać arhanizacyi «Tutejsi».
Heta ŭžo nie pieršy biełaruski sabaka, jaki pa niejkich pryčynach pierajšoŭ biełaruska-polskuju miažu i sprabuje znajści ščaścia ŭ inšaj krainie. Uletku 2022 hoda paviedamlałasia pra bielhijskuju aŭčarku pa mianušcy Styŭ. Hety sabaka słužyŭ u biełaruskich pamiežnikaŭ, trojčy ad ich źbiahaŭ i ŭciakaŭ u Polšču. U vyniku tam jon i zastaŭsia.
Kamientary
sobaka živiet 15 let. ja živu užie 3-ju sobaċju žizń. tak čto hriech žałovaťsia