Daśledčyki vyśvietlili, jaki elemient muzyki najbolš matyvuje ludziej tancavać
Vialikaja navina dla dydžejaŭ i muzykaŭ pa ŭsim śviecie: navukoŭcy znajšli nadziejny sposab prymusić ludziej ruchacca.
Dziŭna, ale heta maje mała ahulnaha z hukam, jaki my čujem, jak prykładam paŭtaralnaja hitarnaja partyja abo zabojnaje barabannaje soła. Zamiest hetaha, zhodna z novym daśledavańniem, pra jakoje paviedamlaje Popular Mechanics, ludzi čaściej tancujuć pry vielmi hłybokich basovych častotach — takich nizkich, što čałaviečaje vucha ich nie čuje.
«Ja atrymaŭ adukacyju bubnača, i bolšaja častka majoj daśledčaj karjery była zasiarodžana na rytmičnych aśpiektach muzyki i na tym, jak jana prymušaje nas ruchacca, — kaža Denieł Kemieran, nieŭrołah i daśledčyk z Univiersiteta Makmastera ŭ Kanadzie. — Muzyka — heta bijałahičnaja zahadka: jana nie amałodžvaje nas, nie kormić i nie abierahaje, dyk čamu ž jana padabajecca ludziam, čamu ludzi lubiać jaje słuchać?»
Kab adkazać na apošniaje pytańnie, Kemieran i jaho kalehi źviarnulisia da McMaster's LIVELab, navukova-daśledčaha teatra na 106 miescaŭ z hukavymi mahčymaściami tradycyjnaj placoŭki i navukovymi pryładami łabaratoryi. Jany nabrali ŭdzielnikaŭ daśledavańnia, jakija naviedali 45-chvilinnaje vystupleńnie dueta elektronnaj tancavalnaj muzyki Orphx.
Pierad kancertam udzielnikam nadzieli paviazki na hałovy, jakija dazvalajuć daśledčykam adsočvać, kali ludzi tancujuć. Akramia taho, ich paprasili zapoŭnić ankiety da i paśla šou, jakija dapamohuć daśledčykam vymierać usprymańnie i zadavalnieńnie naviedvalnikaŭ ad kancerta.
Daśledčyki vykarystoŭvali śpiecyjalnyja dynamiki, zdolnyja vydavać vielmi nizkija basy na praciahu ŭsiaho vystupu, aktyvujučy ich na dźvie z pałovaj chviliny. Niahledziačy na toje, što častoty byli niačutnyja, naviedvalniki kancertaŭ tancavali na 12 pracentaŭ bolš u hetyja pieryjady. Apytańnie paśla kancerta pakazała, što nizkich basoŭ sapraŭdy naviedvalniki nie zaŭvažyli i što ich rašeńnie tancavać nie ŭśviedamlałasia.
U toj čas, jak pryčyna, pa jakoj arhanizm reahuje na nizkija častoty, usio jašče abmiarkoŭvajecca, Kemieran i jaho kalehi ŭžo majuć niekalki teoryj. Jany śćviardžajuć, što, chacia naviedvalniki kancertaŭ nie mahli pačuć hetyja častoty, jany adčuvali vibracyi, jakija ŭsprymajucca skuraj i ŭnutranym vucham; a apošniaje ciesna źviazana z bałansam, rytmam i ruchalnaj sistemaj. Mienavita hetyja cialesnyja miechanizmy, pavodle teoryi daśledčykaŭ, lažać u asnovie našaj sensarnaj suviazi z muzykaj i matyvujuć nas tancavać.
Kemieran kaža, što raźvićcio hetaj teoryi zabiaśpiečyła trajektoryju dla budučych daśledavańniaŭ: «Dla vyśviatleńnia mazhavych miechanizmaŭ, jakija pracujuć u takoj situacyi, spatrebicca vyvučeńnie ŭpłyvu nizkich častot na viestybularny aparat, taktylny i słychavy šlachi ŭsprymańnia infarmacyi».
Tym časam navuka, zdajecca, dała karysnuju paradu dydžejam: kali ludzi nie tancujuć, dadajcie basoŭ, nizkačastotnych.
Zdajuć u arendu katedž zahinułaha chakieista Cypłakova. Voś interjery FOTY6
Kamientary