U vialikim intervju «Tok» Vadzim Prakopjeŭ, raniej viadomy restaratar, a siońnia palityk i videabłohier, raspavioŭ, što na novych vybarach vialikaja palityčnaja vaha budzie ŭ tych, chto prajšoŭ praz turmu. Taksama jon miarkuje, što vialikija šancy na pieramohu mohuć być i ŭ novaha lidara, dziakujučy jakomu ŭ krainie źmienicca ŭłada.
— Vy b hatovyja byli ŭklučycca ŭ prezidenckuju honku?
— Tak, absalutna dakładna. U mianie zaŭsiody było pačućcio, što kali los rasparadzicca mnie być kaliści ŭ palitycy, to majo miesca mera. Mnie treba pierarabić Minsk, bo ja dakładna viedaju, što zrabić ź Minskam, ja jaho adčuvaju, ja da hetaha času tam žyvu. Ja razumieju ŭsie jaho kompleksy i niedachopy. Ja viedaju dakładna, što rabić ź Minskam.
Ale ciapier, pabyŭšy ŭ hetym pracesie apošni hod, ja razumieju, što, mahčyma, čałavieka, jaki daviadzie lustracyju da kanca, u kaho ruka nie zadryžyć… Ja razumieju, što čałavieka, jaki abaronicca ad hibrydnaj vajny, supraćpastavić niešta hibrydnaj vajnie z boku Kramla… Ja razumieju, što ŭ nas nie vielmi vialiki vybar. Ja dumaju pra siabie vielmi ścipła, što mahčyma ŭ mianie jość jakaści dla taho, kab supraćpastavić budučym vyklikam pravilnuju stratehiju.
Tamu na supierkankurentnych vybarach, mahčyma, ja skažu, što hatovy. Znoŭ ža, heta zaležyć ad padziej, jakija buduć razhortvacca.
Hladzicie hutarku całkam:
Eks-palitźniavolenaja raskazała, jak vychodziła pa pamiłavańni i pra toje, što čuvać pra Kaleśnikavu2
Kamientary