Adno z hałoŭnych miescaŭ-mahnitaŭ Sierabranki z 1978 hoda (ź pierapynkam na madernizacyju ŭ 2005-m) – kinateatr «Salut». Tut nam i pryznačaje sustreču frystajlistka Saša Ramanoŭskaja, jakaja paśpieła pažyć ź siamjoj i źleva, i sprava ad praśpiekta Rakasoŭskaha.

Jak tolki pačynaje ciapleć, mienavita siudy vypaŭzajuć skiejtary (u minułym, darečy, miesca było zamacavana za skinchedami). Na vychodnych tut zaŭsiody možna natrapić na mabilny kirmaš, dzie ŭ namiotach pradaŭcy demanstrujuć pakupnikam najlepšyja kumpiaki. U sakaviku «płošča» husta zasypajecca ciulpanami, a na Novy hod tut vyrastaje śviatočnaja jalinka i ŭzryvajucca pietardy.

Novy podych hetaje miesca atrymała z adkryćciom piceryi. Tak Sierabranka pačała masava jeści picu. Kankurencyju takomu fastfudu mohuć skłaści chiba što kropki z šaviermaj.

Asablivyja fanaty kinateatra mohuć nasić na sabie jaho mazaiku: takija śvitšoty vypuściŭ Mark Formelle u 2019 hodzie.

«Kali kažu, što ja ź Sierabranki, to pieršaja reakcyja, jakuju niaredka čuju: «O, ałkašy, zrazumieła!», – raskazvaje Saša. – Čamuści u ludziej jość ujaŭleńnie, što tut niejkaja poŭnaja dupa. Ja spakojna reahuju na takija stereatypy, u mianie chapaje ironii pažartavać na hetuju temu. Tut na samaj spravie chapaje, jak kaža maja maci, marhinałaŭ, ale jany nijak nie ŭpłyvajuć na žyćcio inšych. Miascovych jany dakładna nie čapajuć: u ich nibyta čujka na nas. Bo, jak pryjazdžali siabry ź inšaha rajona, da ich mahli dakałupacca».

Adzin ź plusaŭ Sierabranki – dosyć raźvitaja infrastruktura. Pa zadumie, kožny žychar, idučy z prypynka dadomu, pavinien mieć mahčymaść zrabić usio nieabchodnaje: kupić pradukty, zajści ŭ apteku i bank, jakimi ščylna zasiejanyja pieršyja pavierchi damoŭ. U adnym dvary moža susiedničać adrazu niekalki škoł i dziciačych sadkoŭ. Pryčym mnohija z navučalnych ustanoŭ – pryvabnyja dla žycharoŭ inšych rajonaŭ. Čaho tolki vartaja himnazija №1 imia Franciška Skaryny, jakaja ŭvieś čas isnavańnia imkniecca padtrymlivać status pieršynstva. Tut jakraz i vučyłasia Saša, jakaja vybivałasia z ahulnaj karciny krasoŭkami na nahach i pastajannymi propuskami zaniatkaŭ praz zbory.

Park Hrekavaj, nazvany ŭ honar adnoj sa staršyń Viarchoŭnaha Savieta BSSR, raniej mieŭ nazvu samoha mikrarajona, što było kudy bolš łahična. Ale pieramieny nijak nie adbivajucca na jaho hałoŭnych funkcyjach: tut pryjemna jeździć na rovary, špacyravać ź dziećmi, vychodzić na vorkaŭt-placoŭku ci nazirać za ruchami vieślaroŭ u bajdarkach z bazy viesłavańnia, dzie raniej mieściłasia vioska Malaŭki.

«Raniej my ŭ parku zaŭsiody nabirali vadu ź pitnoha fantančyka, ale apošnim časam jon nie pracuje. Dla mianie heta miesca spakoju, jano addalenaje ad trasy, tut dobraja atmaśfiera. Mienavita tamu, dumaju, ja pryniesła siudy hraka, jakoha padabrała niejak pad domam. Ën pražyŭ u nas cełuju zimu. U ptuški było zusim drenna z kryłom. Kali kryło zaciahnułasia, lotać hrak usio adno nie moh. Ale i ŭ kvatery žyć jamu nie pasavała, tym bolš u nas byli dva katy. Tamu maci skazała vypuścić ptušku na volu».

U školnikaŭ, raskazvaje Paša, mahli lohka adabrać hrošy na abied (nasamreč na sucharyki «Kiryješki»). Kali ty nie z «toj» Sierabranki – čakaj kanflikt. Raniej ja navat nie viedaŭ, ź jakoj ja Sierabranki. Akazałasia, z šostaj. A samaj niebiaśpiečnaj ličyłasia druhaja, kala «Saluta». Jašče było strašna chadzić pa adnym u kampjutarny kłub SunGate, jon užo začyniŭsia.

Siońnia ty možaš vyhladać jak zaŭhodna, nikomu da ciabie niama spravy, navat kali ty ŭ ružovym švedry ci šaliku «Dynama». «Internet nas usich zrabiŭ roŭnymi», – kaža Paša. Adno ź miescaŭ, kudy jon naviedvajecca pastajanna, – miascovy praduktovy rynak.

Tut zaŭsiody, u tym liku zimoj, možna nabyć śviežuju sadavinu i harodninu. Darečy, budzie tańniej, čym na «Kamaroŭcy». Pierad kramami rynak dla mianie vyjhraje za košt śviežaha pavietra. Tut ža ja nabyvaju kvietki. Daju fłarystam niezvyčajnyja zamovy, i jany radujucca, bo stamlajucca ad papularnaha naboru: ružy ŭ cełafanie.

Za chvilinaŭ 15 chady ad praduktovaha rynku mieścicca «Śviełta», dzie ŭsie zatarvalisia (a niechta i praciahvaje) adzieńniem. Abramlaje jaho jabłynievy sad. Miascovyja papiaredžvajuć: pierš čym u siezon nabyvać u pradaŭcoŭ «chatnija» jabłyčki ŭ pierachodzie na Rakasoŭskaha, paraŭnajcie ich z uradžajem la trasy.

Pa načach na parkoŭcy kala rynku viruje žyćcio: źbirajucca amatary padryftavać, jakija ŭsialakimi fokusami imknucca dakazać svaju krutaść pierad tramvajami, što stajać niepadalok u depo.

Kali ŭ Minsku pačali pładzicca sekand-chendy, usie ultramodnyja brendavyja rečy maładziony šukali ŭžo tam. Asabliva ŭchvalaje Paša sekand pa Rakasoŭskaha, 49.

«Ja haniaŭ tudy pad pryvoz amal štotydzień, dajmajučy pradavačku pytańniem: «Ci jość moj pamier?». Ja i siońnia naziraju, jak tudy vystrojvajucca čerhi ź piatnaccacihadovych fešn-amataraŭ Fred Perry i Henri Lloyd.

Ź Sierabranki, darečy, vyjšła šmat paśpiachovych ludziej. Naprykład, chłopcy z majoj paraleli – Hierman Palaščuk i Tola Vajsman – ułaśniki bujnoj kampanii Tigermilk Media».

«Pakul u Minsku nie zabaranili načniki, tut byŭ vielmi papularny. Pra jaho viedali navat ludzi ź inšych rajonaŭ. Uviečary ŭ načnik vystrojvałasia vialikaja čarha. U kryminalnym płanie było niespakojna. Ja tady maryŭ, što vyrastu i adkryju pobač kropku z šaŭrmoj, jakaja budzie prybytkovaj za košt takoj płyni ludziej».

«Paleśsie» zaŭsiody ličyŭsia raskošnym supiermarkietam. U mianie zvyčajnaja siamja: tata – kiroŭca, maci – tavaraznaŭca. Dyk voś baćki zaŭsiody nastaŭlali: «Idzi ŭ tannuju kramu, nie ŭ «Paleśsie». Tudy zavitvali tolki pa redkija pradukty kštałtu ananasaŭ na Novy hod».

Ale pa małočnyja kaktejli i «karzinački» z uźbitymi viarškami ŭsie išli mienavita siudy. Paśla ramontu bistro «Paleśsie» zhubiła svajo firmovaje abličča, što zachoŭvałasia ažno z 1988-ha – hoda zasnavańnia. Ciapier tut davoli sučasna, i razam z tymi samymi bananavymi ci małočnymi kaktejlami pa 1.90 vam prapanujuć kruasan ci kraftavy chleb i zvarać kavu. Pakul pryvatnyja kaviarni pad dacham handlovaha centra biaskonca mianiajuć haspadaroŭ i nazvy, tradycyjnaje kafe, zdajecca, budzie žyć viečna.

«Anhlijski» prachod kala fakulteta prava BDEU. Raniej na jaho ścienach pisali roznyja prypieŭki z mocnymi słoŭcami i moładź prychodziła ich pačytać. Ciapier usie zbolšaha praktykujucca ŭ krasamoŭstvie ŭ internecie, a tut redka byvaje šmatludna.

«U Sierabrancy šmat vady i zielaniny, dziciačych placovak i łakacyj dla zaniatkaŭ sportam. Čaho tolki varty FAK z tenisnymi kortami i katkom. Na cudoŭnym aŭtobusie №127 da centra 15 chvilin. A tramvai, a tralejbusy! Chaj tut pakul i nie karystajecca popytam karšerynh, niama łakalnych biznesaŭ, ja ŭsio roŭna hatovy paspračacca, što heta najlepšy rajon dla žyćcia».

Kramy «ZRPT» – rysa Zavodskaha rajona. Historyja sietki «Zavadski rajcharčhandl» pačałasia jašče ŭ 1950-ja. Jany, darečy, paśpieli panasić imia Stalina, i tolki ŭ pracesie raźviančańnia kultu jaho asoby byli pierajmienavanyja.

«Dla mianie heta – miascovy «Centralny». Tut taksama pracuje bufiet z čaburekami i piražkami, dzie zavisaje miascovaja elita. A čaho tolki varty vonkavy dyzajn».

«Dziaŭčynki, vy ž viehany? Budzie ŭ vas padkuryć?» – cikavicca mužčyna kala kramy, nie tłumačačy ŭzajemasuviaź pieršaha i druhoha.

Alena kaža, što dziakujučy voś takim viasiołym piersanažam i lubić chadzić mienavita ŭ hetuju kramu.

Mikrarajon jašče nie zapałaniŭ fastfud, tamu, kali vielmi chočacca burhieraŭ, usie jeduć u «Mak» (mienavita tam ci na «Moma» čaściej tusujucca padletki). Pa šaŭrmu – na Aŭtazavodskuju. A voś salidnyja jubilei prachodziać u kafe «Tradycyi».

Letam Alena amal kožny dzień chodzić pa pradukty na Čyžoŭski rynak. Akramia zvyčajnaj harodniny i sadaviny, tam možna sustreć i dzivactvy kštałtu traŭki šabielnika, jakoj babuli abiacajuć vylečyć boli ŭ sustavach.

Ale, mabyć, samy viadomy piersanaž tut – Michaił Mikałajevič, jaki trymaje svaju kropku ŭžo 12 hod. Heta ŭładalnik miascovaha «Pola cudaŭ», dzie možna znajści i vajskovy abutak, i staryja hadzińniki, i retrasamavary.

Abaronca futbolnaha kłuba «Dynama-Minsk» Maksim Šviacoŭ – karenny «čyžoviec». Ën jašče pamiataje, jak na miescy viadomaha miesca pryciahnieńnia ŭsich amataraŭ chakieja «Čyžoŭka-Areny» było čystaje pole. Zdajecca, akurat dziakujučy arenie (dy jašče zaaparku) hety rajon na słychu ŭ mnohich.

«Budaŭnictva areny vypała na maje padletkavyja hady. Usio navokał było pierakapana, tamu moładź zbolšaha siadzieła pa dvarach. Mianie asabista ad hultajstva ratavaŭ futboł. Hulaŭ u jaho z malenstva zranku da viečara, voś baćki i addali mianie ŭ 5 hod u kłub «Dynama-Minsk». Darečy, mienavita na miescy «Čyžoŭka-Areny» było vialikaje piasčanaje pole i stary park. Nam hety prastor vielmi padabaŭsia. Bo ŭ dvarach, zdarałasia, vybivali miačom akno, i paśla nam chutka śpiłoŭvali bramu.

Siońnia mała što źmianiłasia. Moładź taksama kancentrujecca pa svaich dvarach. I vybirajecca ŭ park, dzie možna pakatacca na rovary, uziaŭšy jaho tut ža na prakat. Zimoj toje ž samaje z kańkami. Dla amataraŭ sanak tut nasypanaja śpiecyjalnaja horka, ź jakoj u niesiezon kłasna hladzieć na prastory rajona i adčuvać siabie carom chaj i nievialikaj, ale hary».

TAA «Samsunh Elektroniks Rus Kompani», INN 7703608910

TAA «Samsunh Elektroniks Rus Kompani», INN 7703608910