Biełaruskija nulavyja. Jakimi my byli ŭ 2000-ja: moda i styl epochi ŚPIECPRAJEKT

Pišam doŭhija teksty z 1906 hoda
© 2019 | Naša Niva

«Naša Niva» zdźmuchvaje pył z hazietnaha archivu i pačynaje daśledavać supiersučasnuju historyju Biełarusi.My zhadajem źjavy i padziei,

što stali simvałami 2000-ch. Adšukajem u archivach fotazdymki, materyjały, jakija najbolš poŭna, žyva apisvajuć styl hetaha zabytaha dziesiacihodździa.

Epocha, kali sučasnaja Biełaruś stała mahčymaj

Novaje tysiačahodździe, milenium-linoleum, pieršyja piersanalnyja VHS-kamiery i CD u «bahatych» biełarusaŭ. Dym ńju-jorkskich viežaŭ-bliźniat i sychod Jelcyna. Na TB – zasille KVZ, pieršyja realici-šou i era MTV. Prymierka džynsaŭ i krasovak na kardonkach «Ždanoŭ» i «Dynama». Sproby pabudovy «vialikaha naratyvu» – ideałohii biełaruskaj dziaržavy – i estetyka pratestu pa inšym baku. Razbudova «miescaŭ siły» tradycyjnaha Minska znakavymi architekturnymi abjektami. Chvali moładzievych subkultur i narodnaja moda.

2001

2002

2003

2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009

Jakoj była epocha 2000-ch? Jakim čynam jana zrabiła ~~sučasnuju~~ Biełaruś mahčymaj? Čym my žyli i jak vyhladali? Moda, spažyvańnie, kultura, technałohii, hieroi i zorki tych časoŭ - u našym prajekcie z Samsung Galaxy A50.

Častka 1

Moda, ~~styl~~, estetyka

Modu 2000-ch ciapier uspaminajuć z uśmieškaj i lohkimi dryžykami. Pačućcio miery i hustu tady było nie ŭ trendzie, a znaročystaja seksualnaść usprymałasia jak štości naturalnaje. Ź inšaha boku, čaho čakać ad epochi, kali ŭ kumirach była Perys Chiłtan?

Viečaryna ŭ Minsku, 2006 h.
Fota: Andrej Lankievič

Konkurs «Mister Internet», 2005 h.
Fota: Andrej Lankievič

Vuličnaja moda

U nulavyja my nasili džynsy z zanižanaj talijaj, kloš, šyrokija štany z mnostvam kišeniaŭ i brydžy. Kali spadnica, to ekstremalnaje mini, bolš padobnaje da pojasa. Mast-chevam ličylisia lehinsy: ich nadziavali pad sukienki, tuniki i topiki. Modnyja i ścipłyja abirali čornyja madeli, sapraŭdnyja lvicy (nie tolki śvieckija) – leapardavyja. Tady ž u harderobie prapisalisia plušavyja spartyŭnyja kaściumy. I ŭsio b ničoha, ale nasili ich nie z krasoŭkami, a z basanožkami na špilkach. Vysokija abcasy, darečy, byli na piku papularnaści i ŭsprymalisia jak abutak na kožny dzień. Praktyčnaść – heta naohuł nie pra 2000-ja. Inakš jak patłumačyć zachapleńnie tonkimi doŭhimi šalikami, kałhotkami ŭ sietku i harsetami?

Modnicy ~~tych časoŭ~~ aktyŭna nabyvali mietaličnyja ramni-łancuhi, boty z vostrymi nasami i rečy sa strazami (bolš, jašče bolš strazaŭ!). Usio heta lohka źmiaščałasia ŭ harderobie adnaho čałavieka na paličcy pobač z sumkaj Hello Kitty. Narodnaj luboŭju karystalisia i majki-sietki. Nakolki ŭ hetaj sintetycy kamfortna ŭ śpiakotu – pytańnie, ale adčuvańnie zornaści ŭzroŭniu «Valeryj Lavonćjeŭ» było harantavana.

Videa: BIAŁORUŚ MIŃSK 2002 centrum / Jack Mariusz

Madeljer Ivan Aŭpłataŭ padčas modnaha pakazu, 2005 h.
Fota z archivu Našaj Nivy

~~Čytaj jašče~~

Biełaruskija nulavyja
Častka 2

Spažyvańnie

Rynki:
Ždany i Dynama

Videa: Minsk 1998 / Viktar Aranin

Rabočy na rynku Dynama, 2006 h.
Fota: Andrej Lankievič

Staličnyja modniki chadzili pa styl u Benetton HUMa i Mustang na Kazłova, ale asnoŭnaja masa moładzi i ich baćki apranalisia na rynkach. Pieršasnaje nazapašvańnie kapitału «čaŭnakoŭ» užo adbyłosia, tamu prapanova zadavolvała popyt biez prablem. Pałasatyja pałatki i sumki ŭ kletku – hałoŭnyja paterny taho času. Kitajska-turecki šyrspažyŭ byŭ u kožnym biełaruskim horadzie. Pa bolš modnyja rečy prychodziłasia vybiracca na «Dynama» (krasoŭki) ci «Ždanovičy» (džynsy). Špacyr pa kole i fraza «jašče pachodzim i vierniemsia» – hałoŭnyja markiery spažyvańnia nulavych. Tady abnoŭki mieli siezonny charaktar – da škoły, da vypusknoha. Rečaisnaść nie dazvalała nabyvać rečy, što prosta byli na źnižkach. Da epochi handlovych centraŭ i rasprodažaŭ zastavałasia jašče amal cełaje dziesiacihodździe.

A što pad vopratkaj? Estetyka cialesnaha praz masavuju kulturu pranikła i ŭ publičnuju śfieru. Pirsinh pupka, tatu matylka na pajaśnicy i ijerohlif na šyi šakavali baćkoŭ i nastaŭnikaŭ, ale rabili furor na vulicy. Brovy vyščypvali ŭ nitačku ci ŭvohule zbryvali i malavali novyja (tak, siońnia ŭžo nichto nie razumieje, navošta). Hety trend zadavała rekłama tatu-sałonaŭ sa słohanam «Pryhažość i nijakaha bolu». Na zuby kleili strazy, a ŭ sumačcy zaŭždy nasili ružovy blask dla vusnaŭ. Adnym słovam, śvietam kiravaŭ hłamur i žadańnie być padobnymi da zorak MTV.

Samaje cikavaje, što niekatoryja rečy ~~z nulavych~~ viartajucca. Śpis vialiki, ale voś asnoŭnaje: majki-sietki, kasuchi mietalistaŭ (ciapier takuju možna i pad viečarovuju sukienku), abutak z zavostranymi nasami i krasoŭki na masiŭnych padešvach.

Volha Barabanščykava ŭ svaje najlepšyja časy, 2006 h.
Fota: Andrej Lankievič

Kancert pieramožcaŭ «Basovišča» ŭ «Reaktary», 2005 h.
Fota: Andrej Lankievič

Viasielnaja moda

Sieści ŭ limuzin razam z maładymi ličyłasia vialikaj raskošaj. Zručna nie było nikomu, ale dla adčuvańnia ščaścia možna i pasunucca. Pačaŭsia čas ramantyčnych love-story ŭ horadzie ci na pryrodzie. Da rytuału ŭvachodžańnia praz karavaj u bramu stałoŭki ci restarana dadałosia čaplańnie viasielnych zamkoŭ na masty i vypuskańnie biełych hałuboŭ. U Minsku maładyja adpraŭlajucca na špacyr pa Trajeckim, trymajucca na ščaście za fałas anioła z Vostrava śloz i kidajuć u vadu papiarovyja biełaruskija rubli.

Vakoł viasielnaj cyrymonii ŭ nulavyja razbudavałasia cełaja industryja. Dla hodnaj padziei, «jakaja byvaje raz u žyćci», stała niedastatkova adnych tolki šarykaŭ na mašynach i ~~pratakolnych~~ fota ŭ ZAHSie.

Vystava viasielnych pasłuh, 2005 h.
Fota: bymedia.net

Andrej i Nadzieja, 2008 h.
Fota: Siarhiej Hudzilin

Jašče adzin viasielny trend nulavych – kalandar. Nievierahodnaj udačaj ličyłasia pabracca šlubam u pryhožuju datu – 01.01.01, 02.02.02, 03.03.03. Zapisvalisia ledźvie nie za hod! ZAHSy adkazvali na heta svaimi rytuałami: u takija daty sustrakali šlubnyja pary z karavanami. Na adnu cyrymoniju – 15−20 chvilin. Možna rassłabicca, nastupny raz takoje zdarycca ŭ 2101-m hodzie.

Niaviesty imknulisia być padobnymi da prynces, tamu abirali sukienki z harsetam-biuśćie i samaj pyšnaj spadnicaj, jakuju tolki možna było adšukać. Nadziavali palčatki, upryhožvali šyju i ruki kidkaj bižuteryjaj ci kryštalami Svaroŭski – kamu što dazvalaŭ biudžet. A jašče chit nulavych – vyciahnutyja kaskadnyja bukiety (na słenhu viasielnych fatohrafaŭ – «ručnyja hranaty»).

Zachodnija sielebryci ŭžo tady pačali ŭvodzić u modu ŭbory prostych siłuetaŭ, ale biełaruskija sałony nie davali nivodnaha šancu pajści pad vianiec biez falbonaŭ, tyjary i płastmasavych kvietak u vałasach. Kali siońnia niaviesty lubiać pryčoski z efiektam lohkaj nieachajnaści, to ŭ 2000-ch łokany vykładvali litaralna pad linieječku.

Darečy, kaścium «z adlivam» dla žanicha ci dziadźki z-pad Lubani – nie mienš važny atrybut viasiellaŭ tych časoŭ.

Stas i Kacia, 2008 h.
Fota: Siarhiej Hudzilin

Mis Biełaruś

Pieršy konkurs «Mis Biełaruś» adbyŭsia jašče ŭ 1998 hodzie, ale jak źjava – pošuk i demanstracyja dziaržaŭnaha etałonu pryhažości – sfarmavaŭsia akurat u nulavyja. Brend «biełaruskija pryhažuni» pačali ekspłuatavać paŭsiul: u ideałahičnaj rabocie, ujaznym turyźmie i madelnym biznesie. Epocha instahram-madelaŭ jašče nie pačałasia, tamu dla mnohich dziaŭčat heta była adzinaja mahčymaść zdabyć papularnaść.

U 2002-m konkurs trapiŭ pad patranat dziaržavy. Pra finał tady pisali: biedna, zatoje sumlenna. Karonu maryli nadzieć mnohija dziaŭčaty. Volha Nieŭdach z Brestčyny, jakaja pieramahła ŭ 2002-m, u svaim dziońniku, što viała padletkam, siarod žadańniaŭ pisała «stać mis».

Videa: Mis Biełaruś 98 / Svetlana Kuznetsova

Volha Nieŭdach, «Mis Biełaruś – 2002»
Fota: delaemvmeste.by

Pierad šou biaskonca išli repietycyi, treniroŭki. Ale ekskursij i pajezdak pa krainie, jak u ciapierašnich udzielnic konkursu, nie było. Za pieramohu ja atrymała karonu, nievialiki hrašovy pryz ($550 – NN.by) i prosta paznavalnaść. Na toj momant konkurs sapraŭdy byŭ papularny, značny. Na mianie, zusim nie padrychtavanuju, abrynułasia viadomaść: usiudy brali intervju, davali źnižki ŭ kaviarniach i kramach.

U 2008 hodzie arhanizacyja konkursu pierajšła da telekanała ANT. Pryzy stali zaŭvažna lepšyja: u toj hod «mis» – viciabčancy Volzie Chižankovaj – padaryli adnapakajoŭku ŭ stalicy.

Samuju-samuju biełarusku abirajuć kožnyja dva hady. Cikava, što čaściej za ŭsich «karanavali» dziaŭčat ź imiem Volha, a 8 z 11 «mis» byli brunietkami, što zusim nie adpaviadaje raspaŭsiudžanamu mifu pra śvietłavałosych i błakitnavokich biełarusak. Standarty pryhažości zastajucca tymi ž: spadaryń plus-sajz na konkurs pa-raniejšamu nie biaruć. I z tatuiroŭkami «Mis Biełaruś» stać nielha.

"

Volha Nieŭdach

Volha Chižankova, 2008 h.
Fota: delaemvmeste.by

Dziaržaŭna-estetyčny kanon

Biełaruś nulavych sprabuje vybudavać ułasnuju abjektnaść u haradskoj prastory. Možna kazać, što ŭ hety čas kraina pačynaje nabyvać admietnyja formy reprezientacyi – dla svaich i dla čužych. Na architekturnym uzroŭni – dziesiacihodździe vialikich budoŭlaŭ, jakija sfarmujuć dziaržaŭny architekturny kanon. My ŭstupali ŭ 2000-ja ź vialikim postsavieckim bahažom: asnoŭnaja infrastruktura Minska stvarałasia ŭ časy BSSR, centralny praśpiekt Francyska Skaryny byŭ ci nie adzinym «miescam siły». Tut pravodzilisia i aficyjnyja parady, i apazicyjnyja akcyi pratestaŭ.

Paśla hučnych pierajmienavańniaŭ centralnych praśpiektaŭ u 2005-m finansavy i kulturny centr Minska pierasoŭvajecca na praśpiekt Pieramožcaŭ ~~(Mašerava)~~. Mienavita tut z kanca 2000-ch budzie źjaŭlacca infrastruktura ~~siońniašniaha~~ času. U advarotnym kirunku, na Kastryčnickaj, chipstary zaaktyŭničajuć tolki ŭ «dziasiatych».

m

Śviata 3 Lipienia na praśpiekcie Francyska Skaryny, 2000 h.
Fota: bymedia.net

Akcyja suprać pierajmienavańnia praśpiektaŭ. Minsk, 2005 h.
Fota: Arciom Lava

Styl taho času internaŭty ŽŽ akreślili jak «ahratreš». Pa ŭsioj krainie pafasnymi frantami prachodziać «Dažynki», «śviaty haradoŭ» i «Słavianski bazar». Ličyłasia, što maštab śviatkavańnia musić adpaviadać maštabu krainy. Jašče adzin dziaržaŭny trend 2000-ch – sproby prydumać ideałohiju biełaruskaj dziaržavy. Na źmienu tryvožnym i niapeŭnym dzievianostym prychodziać stabilnyja nulavyja.

Novaja ŭłada biarecca vybudoŭvać svaju «sistemu kaardynat». Pryčym jana zakranaje roznyja histaryčnyja epochi. U Vierchnim horadzie raspačynajecca ~~maštabnaja~~ rekanstrukcyja. Ciapier i nie skažaš, što budynak minskaj Ratušy źjaviŭsia tut usiaho 15 hod tamu.

Śviata žniva, 2005 h.
Fota: Jula Daraškievič

Budoŭla Ratušy ŭ Minsku, 2003 h.
Fota: bymedia.net

Dyjamient – heta, pa-pieršaje, vielmi zručna z punktu hledžańnia funkcyjanalnaści. A pa-druhoje, maje estetyčnuju značnaść. Prajekt doŭha pravalaŭsia na palicy z-za adsutnaści finansavańnia. Praz vosiem hadoŭ na prablemy biblijateki źviarnuŭ uvahu kiraŭnik dziaržavy – i tut usio zakruciłasia. Šklanaja forma pakryćcia dyjamienta vielmi nadziejnaja: budynak raźličany na 500 hadoŭ!

Hrošy na biblijateku źbirali ŭsioj krainaj. Skidvalisia banki, zavody, studenty «pa tysiačy», prostyja žychary – ludzi achviaravali na «dyjamient» kala dvuch miljonaŭ dalaraŭ. Pisali, što siarod sponsaraŭ byŭ navat Sadam Chusejn. Usiaho na budoŭlu pajšło 100 miljonaŭ dalaraŭ. Raboty vialisia kruhłyja sutki: i ŭ śnieh, i ŭ doždž. Fond biblijateki – vosiem miljonaŭ knih i dakumientaŭ – pieravozili kala čatyroch miesiacaŭ. I ŭ červieni 2006-ha «dyjamient viedaŭ» z ahladnaj placoŭkaj na vyšyni 73 mietraŭ adčyniŭ svaje dźviery dla naviednikaŭ.

"

Biblijateka

Viktar Kramarenka, «Kamsamolskaja praŭda», 17 vieraśnia 2008 h.

Z taho času «Nacyjanałka» prapisałasia na vokładcy školnych dziońnikaŭ i viasielnych fota. I stała pradmietam žartaŭ, bo navatarskuju formu ŭsprymali pa-roznamu: «kubik-rubik», «čupa-čups»… «Kali ŭ Nacyjanalnaj biblijatecy ŭklučajecca padśvietka, dzieści ŭ Buda-Kašalovie adrubajecca elektryčnaść», – žartavali ŭ narodzie. Dyjamient nie raz traplaŭ u rejtynhi samych dziŭnych i niedarečnych budynkaŭ, ale apynaŭsia i ŭ Top-30 najpryhažejšych biblijatek śvietu. Karaciej, u biełarusaŭ z «Nacyjanałkaj» taki ž los, jak u svoj čas u paryžan z Ejfielevaj viežaj.

Budaŭnictva Nacyjanalnaj biblijateki, 2005 h.
Fota: bymedia.net

Dziaržaŭna-patryjatyčnaja akcyja «Za niezaležnuju Biełaruś» kala Nacyjanalnaj biblijateki, 2007 h.
Fota: bymedia.net

Pra toje, što minskamu vakzału nieabchodny aphrejd, havaryłasia jašče 40 hod tamu. Žycharoŭ u horadzie-hieroi stanaviłasia ŭsio bolš, pasažyrapatok pavialičvaŭsia. U 1975-m praviali Usiesajuzny architekturny konkurs, ale ź dzieviaci prapanavanych prajektaŭ nivodzin nie zadavoliŭ žury. U 1990-ja stary vakzał źnieśli, choć presa i vystupała suprać.

Praviali novy konkurs. Na hety raz pieramoh prajekt architektaraŭ i instytuckich siabroŭ Viktara Kramarenki i Michaiła Vinahradava. Budoŭla zaniała šeść hadoŭ. Praŭda, nie ŭsio zadumanaje ažyćciavili. Naprykład, admovilisia ad idei pieranieści aŭtavakzał «Centralny» na Družnuju. Abnoŭleny Minsk-Pasažyrski pačaŭ pracavać 30 śniežnia 2000 hoda, ale całkam budaŭnictva zaviaršyłasia tolki ŭ kancy 2002 hoda. Sučasnyja zały čakańnia, kramy, bufiety, padziemny ŭzrovień... Adnoj ź fišak staŭ šklany fasad, jaki adkryŭ haściam stalicy cudoŭny vid na bramu horada. «Jak u Jeŭropie», – uzdychali. I ŭručyli Hran-pry Nacyjanalnaha fiestyvalu architektury.

Vakzał

Budaŭnictva čyhunačnaha vakzała ŭ Minsku, 1995 h.
Fota: Alaksiej Čurkin / arch.by

A ŭ 2007-m skončyli budavać hatel «Jeŭropa». Tady kazali, što hety navabud nie ŭpisvajecca ŭ abličča Minska.

Chronika

20

00

01

Miemaryjał na Niamizie
Miemaryjał «Jama»

Pałac Respubliki

07

Admiena štampaŭ na vyjezd z krainy

09

Dabudavana «Minsk-arena»

Jeŭraramont i aazis

U 2000-ja my pieražyli epidemiju jeŭraramontaŭ. Čamu hety ramont nazyvaŭsia jeŭrapiejskim i jak nasamreč vyhladali kvatery ŭ Paryžy i Stakholmie, mnohija nie viedali, ale padzialali luboŭ da impartnych budmateryjałaŭ i addavali šalonyja hrošy, kab asučaśnić interjer. Pierapłaniroŭki, stoli ŭ niekalki jarusaŭ, arki i nišy – trendy nulavych. U modzie byli kamień i plitka, a taksama hipsakardon, jaki dazvalaŭ uvasobić ułasnyja dyzajnierskija fantazii. Varta dadać, što bum na jeŭraramonty niepaznavalna źmianiŭ i šmatlikija architekturnyja pomniki Biełarusi.

A jašče my palubili płastyk i ŭsoŭvali jaho paŭsiul: płastykavyja vokny, ścieny, stoli, plintusy. Tolki dźviery mietaličnyja. Na kuchniach pačali ŭbudoŭvać techniku ŭ palicy i zamianiać kłasičnyja stały barnymi stojkami «pad marmur». A ŭ zali – majstravać kałony i podyumy. Papularnaść zdabyli zakruhlenyja stały i lusterki z chvalistym krajem.

Biełarusy abirajuć dźviery na vystavie «Budekspa», 2005 h.
Fota: Jula Daraškievič

U interjerach paboleła jarkich koleraŭ: čyrvony, žoŭty, sini, aranžavy… Najbolš śmiełyja afarmlali pakoi ŭ afrykanskim styli: «tyhr» i «ziebra» na tkaninach, vyjavy palmaŭ, vielizarnyja vazy… Dla tych, chto nie moh sabie dazvolić naturalnuju skuru, žłobinskaja fabryka vypuskała «plušavyja» dyvany. Rekłama abiacała, što ź im interjer nabudzie šyk, i prapanoŭvała nabyć reč u jakaści niebanalnaha padarunka šefu.

A ŭ dvarach zabujaŭ štučny aazis! Terytoryju azielaniali palmami z butelek i zasialali płastykavymi pčołami i parasiatami – svojeasablivyja biełaruskija tropiki. Fasady chat azdablali mietrovymi pano z roznakalarovych zakrutak – art-sajdynh svaimi rukami.

Lehiendarny ŽES-art na vulicy Siadych u Minsku, 2011 h.
Fota: Siarhiej Hudzilin

Chvali ~~sub~~kultur

U 2000-ja ŭsie chacieli adroźnivacca. Na hety čas prypadaje pik «kłasavaj» masavaj kultury, jakuju da kanca dziesiacihodździa amal całkam razmyje śviet internetu. Biełarusy ŭklučylisia ŭ hłabalny kantekst. Subkultury isnavali zaŭsiody, ale ŭ nulavyja strelili chip-chop, ema, hoty i kłubnaja kultura dabstepu. Panki z 1990-ch kamiercyjanalizavalisia i pieratvarylisia ŭ šyrokuju chvalu padletkavaha pratestu. Prynaležnaść da subkultur vyznačała ŭsio: muzyčny hust, vobraz i śvietapohlad.

Pank-kancert u Moładzievym teatry, 2006 h.
Fota: Jula Daraškievič

Pank na vulicy ŭ Žodzinie, 2005 h.
Fota: Siarhiej Hudzilin

~~Čytaj jašče~~

Biełaruskija nulavyja
Častka 3

Mastactva

Siońnia čorny koler – dyzajnierskaja strymanaść i prastata. U nulavych ža heta byŭ koler pratestu. Praŭda, z ukrapleńniem ružovaha ci sałatavaha. Ema-kid u kiedach, z kasoj čołkaj i sumkaj praź plačo – važny atrybut haradskoj kultury siaredziny nulavych. Što praŭda, ich subkultura źnikła ź biełaruskich vulic hetak ža chutka, jak i źjaviłasia. Dzieci vyraśli, i bol prajšoŭ...

Recham 1990-ch la «Fiłary» ci ściany Coja kala Pałaca Respubliki adhukalisia panki. Hetaj subkultury daspadoby byli ŭsie ŭzrosty, bo farmavałasia jana dziesiacihodździami. Dla biełaruskich nulavych ža heta, badaj, samaja važnaja častka masavaj kultury. U kožnaha byŭ znajomy niefarmał z doŭhimi vałasami i značkom «Pahonia». Masiŭnyja «ściły» z pałatak na «Dynama» (ekanom-varyjant – vajskovyja biercy), kasuchi i chramiravanyja łancuhi – hałoŭnyja detali hetaj kultury. Pank-scena bujała dziasiatkami hurtoŭ, a haradzienskich ci rečyckich niefarmałaŭ viedała šmat krutych čuvakoŭ i čuvich.

Panki,hoty, ema

Kancert «Moładź suprać narkotykaŭ», Žodzina, 2006 h.
Fota: Siarhiej Hudzilin

Trušnyja panki na płoščy Jakuba Kołasa ŭ Minsku, 2005 h.
Fota: bymedia.net

Fanaty padčas pratestu paśla znosu «Ściany Coja» la Pałaca Respubliki ŭ Minsku, 2009 h.
Fota: bymedia.net

Kaciaryna Jakuta-Hiadźko, vykładčyca kaledža, 30 hadoŭ:

- Subkulturaj ema ja zacikaviłasia ŭ 2006 hodzie, kali pryjechała vučycca ŭ Brest va ŭniviersitet. U internacie była łakalnaja sietka, dzie ŭsie dzialilisia muzykaj. Ema-kirunak tady jakraz byŭ papularny: Tracktor Bowling, Amatory, Jane Air, Enter Shikari… Takaja muzyka padychodziła pad moj nastroj, mnie padabaŭsia hety zapał, vybuch.

U adzieńni, kaniečnie, pieravažali čorny i ružovy kolery. Brałasia ŭsio heta pieravažna z sekand-chendaŭ. Tam možna było dastać aryhinalnyja i tannyja rečy — na stypiendyju nie razhulaješsia. Ja lubiła tałstoŭki, irvanyja džynsy, napulśniki, ramiani z zaklopkami, branzalety i łancužki. Sama malavała akryłam prynty na majkach i viešała špilki.

Moładź u Minsku, 2007 h.
Fota: Jula Daraškievič

Miła Małaja, nastaŭnica niamieckaj movy, 28 hadoŭ:

– Usio pačałosia ŭ 2005 hodzie, kali ŭ sanatoryi paznajomiłasia z muzyčnym kanałam «Pieršy alternatyŭny». Tam ja pačuła HIM i Evanescence. Mocna ŭrazili klipy: heta było štości novaje, niezvyčajnaje. Paśla taho pry luboj mahčymaści my kuplali z bratam dyski roznych mietał-hurtoŭ.

Pa tekstach piesień Lacrimosa i Rammstein ja vučyła niamieckuju movu. Naohuł, słuchała nie tolki gothic-kirunak, ale i bolš ciažkuju muzyku – padabalisia Children of Bodom, Cradle of Filth, Dimmu Borgir.

Pastupova zachapleńnie subkulturaj stała adlustroŭvacca ŭ adzieńni. Spačatku ja kuplała tematyčnyja ŭpryhažeńni – samym lubimym byŭ kryž anch, jaki ŭ toj čas nasili ŭsie hoty. Potym, kali pastupiła ŭ piedahahičny licej u Rečycy, nasiła daŭhija, u padłohu, spadnicy i harsety. Pamiataju, jak maryła kupić «ściły» – na tyja čaraviki pajšło čatyry stypiendyi.

Miła ŭ 2006 hodzie.

Tancavalnaja kultura pranikała ŭ Biełaruś sa spaźnieńniem na niekalki hod. Napačatku nulavych andehraŭndam ličyŭsia dabstep. Da nas styl dajšoŭ užo całkam kamiercyjanalizavanym i zabujaŭ łamanymi rytmami ci nie va ŭsich načnych kłubach. Pryhoža žyć i ruchacca biełarusy tady ŭžo ŭmieli.

Dabstep, chip-chop, ciktonik

Videa: Huru ciktonika / gereXciTerr

Viečaryna ŭ minskim načnym kłubie, 2005 h.
Fota: Andrej Lankievič

U pačatku 2000-ch łamanaj chvalaj pa mahnitafonach raźlivaŭsia chip-chop. Pryčym važnaj była nie stolki muzyka, kolki ŭmieńnie tancavać. Pa televizary ŭ moładzievych prahramach pakazvali videaŭroki akrabatyčnych kulbitaŭ, a ŭ šmatlikich damach kultury adkryvalisia siekcyi brejk-dansu. Amal na dziesiacihodździe chip-chop staŭ ci nie adzinaj dziaržaŭnaj subkulturaj na šmatlikich dniach moładzi: pratestu pankaŭ niama, muzyka niezrazumiełaja, nu i zdaroŭje treba, kab tańčyć nižni brejk.