Łukašenka daŭ svaju viersiju plušavaha desantu i kanfliktu sa Šviecyjaj

Pra Eryksana: «Jon na čale našaj piataj kałony chadziŭ, vyvučaŭ našu movu i historyju biełaruskaha naroda». Pra Litvu: «Joj mała nie padasca».

09.08.2012 / 16:09

Dypłamatyčny kanflikt sa Šviecyjaj i incydent ź niezakonnym palotam nad Biełaruśsiu šviedskaha samalota nijak nie źviazanyja, zajaviŭ Alaksandr Łukašenka, razmaŭlajučy 9 žniŭnia z žurnalistami ŭ Astravieckim rajonie.

«Niekatoryja źviazvajuć hetuju prablemu ci to ź plušavymi miadźviedziami, ci to sa słanami. Ale heta absalutna roznyja rečy»,
— cytuje Łukašenku dziaržaŭnaje ahienctva BiełTA.

Kali vieryć Łukašenkc, Biełaruś i Šviecyja raniej damaŭlalisia abmianiacca novymi pasłami, adnak hetyja damoŭlenaści byli parušanyja šviedskim bokam, u vyniku čaho i razhareŭsia ciapierašni dypłamatyčny kanflikt.

Łukašenka adznačyŭ, što pasoł Stefan Eryksan pracavaŭ u Biełarusi 7 hadoŭ, choć zvyčajna termin znachodžańnia dypłamata ŭ krainie znachodžańnia abmiažoŭvajecca tryma hadami. Heta značyć, Biełaruś išła nasustrač prośbam šviedskaha boku ab praciahu akredytacyi ich pasła, padkreśliŭ jon.

Kala hoda nazad šviedskamu boku było zajaŭlena pra niemahčymaść dalejšaha praciahu akredytacyi Eryksana z-za toj dziejnaści, jakoj jon zajmaŭsia ŭ Biełarusi, paviedamiŭ Łukašenka.

«My heta bačyli. Ja nie kažu pra toje, što jon na čale našaj piataj kałony chadziŭ, vyvučaŭ našu movu i historyju biełaruskaha naroda.
Daj Boh, zaraz času bolš budzie. Pytańnie ŭ tym, što jon razburaŭ kožny pazityŭ u adnosinach Šviecyi i Biełarusi. Heta było hod tamu. Ja vysłuchaŭ i kažu: nie treba pazbaŭlać jaho akredytacyi, jamu zastałosia pracavać mienš za hod, davajcie pacierpim», — zajaviŭ Łukašenka.
Incydent z palotam nad Biełaruśsiu šviedskaha samalota — «heta inšaja tema», padkreśliŭ jon.
«I hetaja tema patrabuje adkazu pa mižnarodnym standartam ad Šviecyi i Litvy, čym my siońnia i zajmajemsia. I kali hetych adkazaŭ zhodna ź mižnarodnymi normami nie budzie, my znojdziem adekvatny adkaz na plušavyja spravy», — zajaviŭ Łukašenka.
«I chaj molać Boha, što našy „pamiarkoŭnyja“ biełarusy paškadavali hetych letunoŭ, — dadaŭ jon. — Ich zarehistravali adrazu nad miažoj. Paškadavali, bačycie, fanierny samalot, a z hetaha vyjšaŭ skandał. Ale heta było parušeńnie ŭsich damoŭlenaściaŭ».

Łukašenka taksama zajaviŭ: «Kali my pačali rasśledavać (pasoł chaj nie krucicca, što jon demakratyju ŭ nas abaraniaje), tyja, chto pryjazdžali i rychtavali parušeńnie dziaržaŭnaj miažy, pracavali razam z pasolstvam. U nas jość hetamu dokazy. Śledčyja ich pradstavili. "Tamu my jašče raźbiaremsia, jakuju rolu adyhrała byłoje šviedskaje pasolstva ŭ hetym incydencie», — dadaŭ jon.

Łukašenka zaklikaŭ Litvu nie siadzieć «jak myšy pad vienikam». «Jany nam pavinny adkazać, čamu pradstavili svaju terytoryju dla parušeńnia dziaržaŭnaj miažy.

Kamu-kamu, a Litvie ŭ hetym płanie mała nie zdasca», — padkreśliŭ Łukašenka.