Biełaruska napisała pra nieluboŭ ludziej čytać knihi. Tred sabraŭ miljon prahladaŭ i škvał chejtu
Mierkavańnie aŭtarki paličyli vysakamiernym.
21.10.2024 / 18:27
Kacia Łazickaja ŭ biblijatecy. Fota: tvitar @leni_kotik
Papularnaja biełaruskaja knižnica i markietołah Kacia Łazickaja, bolš viadomaja ŭ tvitary jak «Matieŕ horiaŝich žiop», apublikavała tred, u jakim pasprabavała razabrać pryčyny, čamu ludzi majuć prablemy z čytańniem mastackaj litaratury.
Dziaŭčyna pačała z taho, što mnohija ličać čytańnie nudnaj spravaj, bo kaliści ŭ škole prymušali čytać prahramnyja tvory kštałtu «Vajna i mir». «Ale voś chto ich čytaŭ sapraŭdy z zadavalnieńniem, akramia mianie?»
Pryčynu ŭ niepryjaznaści da tvoraŭ sa školnaj prahramy jana bačyć u jaje vysokim tempie i adsutnaści kantekstu času. Na dumku dziaŭčyny, «Majstra i Marharytu» školniki b čytali achvotniej, kali b viedali, što hetaja kniha była zabaronienaj, jak čytała jana, kali daviedałasia, što jejnaja nastaŭnica čytała jaje ź lichtarykam pad koŭdraj.
Z hetymi mierkavańniami bolšaść, moža, i pahadziłasia b, ale dalej tred pačaŭ bić pa chvorych miescach niekatorych čytačoŭ. Pieršymi achviarami stali amatary bijahrafij viadomych ludziej, jakich knižnica abaznačyła dźviuma «čyrvonymi ściažkami».
«Što takoha vy chočacie adšukać u knihach čužoha pośpiechu? Heta biessensoŭnaje marnavańnie času», — zajaviła Łazickaja, pachvaliŭšysia, što za svajo žyćcio pračytała tolki adnu bijahrafiju — Iłana Maska — i tuju ŭ aŭdyjafarmacie.
Čytańnie bijahrafij paśpiachovych asob pužaje błohierku nie mienš, čym Vendzi z kubrykaŭskaha «Źziańnia» biessensoŭnaja fraza, jakuju jaje zvarjacieły muž pisaŭ na praciahu miesiaca. Karcinka z treda.
Hetak ža nudnym joj zdajecca čytańnie vyklučna prafiesijnaj litaratury.
Mierkavańnie, što varta nie čytać, a «pisać» svaju historyju, dziaŭčyna prakamientavała słovami «ja amal zadychnułasia ad hetaj ciemnaty». Na jaje dumku, knihi dazvalajuć pražyć šmat žyćciaŭ, padarožničać u časie i pa inšych suśvietach.
«Ja i tysiačy niaisnych ludziej kłasna bavim čas». Miem z treda, jaki tłumačyć, čamu varta čytać mastackuju litaraturu.
Amataraŭ kino jana ŭpiknuła tym, što jaje znajomaja kahnityvistka kaža, što čytańnie — heta adziny dakazany mietad raźvićcia mozha, a viadomy bijołah i papularyzatar navuki Kanstancin Sieviarynaŭ uvohule nie hladzić kino. «Najrazumniejšy čałaviek, darečy».
Darahaviznu knih jana paličyła niedastatkovym apraŭdańniem, bo darahija tolki papiarovyja knihi. Uvohule ŭ mnohich u Biełarusi i Rasii jość davoli tannaja padpiska na «Jandeks Plus», jakaja adkryvaje biaspłatny dostup da mnostva elektronnych i aŭdyjoknih.
Lubimaj adhavorkaj błohierka nazyvaje «niama času». U jakaści prykładu jany pravodzić siabie, u jakoj kniha zaŭsiody ŭ smartfonie i jana čytaje ŭ luby volny čas. Pryvučaje da heta i syna, jakoha rehularna vodzić u kniharniu, kab jon vybraŭ što-niebudź sabie pa dušy, ale dazvalaje znajomicca ź niekatorymi školnymi knihami ŭ aŭdyjafarmacie.
Lubimaja adhavorka błohierki — «niama času».
Bolš pavažlivaj pryčynaj jana ličyć, kali čałaviek nie moža znajści «svaju» knihu, ale tolki kali hety stan doŭžycca nie 10 hadoŭ. Samaja praŭdzivaja dla jaje pryčyna nie čytać knihi — «ja prosta nie chaču». Knižnica piša, što adnosicca da takich ludziej biez asudžeńnia.
Mnohija padpisčyki paličyli tred vysakamiernym, abiasceńvalnym, dasiahalnickim, jaki pakidaje ŭražańnie byccam čytańnie — heta niešta abaviazkovaje dla ŭsich.
Tred padchapili niekatoryja telehram-kanały ź miljonnaj aŭdytoryjaj. Ludziej začapili słovy «adhavorka», «pavažlivaja pryčyna», «samaja narmalnaja pryčyna», «dobry hust», jakija majuć kankretnuju afarboŭku. U repłajach i repostach pačałosia sapraŭdnaje piekła z asudžeńniem i vyśmiejvańniem aŭtarki treda.
Dziaŭčynie napisali jašče kuču pryčyn, čamu jany nie čytajuć mastackuju litaraturu. Chtości zaŭvažyŭ, što pavolna čytaje i na adnu knihu moža pajści bolš za miesiac, a tamu čytańnie prynosić mienš zadavalnieńnia, čym što zaŭhodna na śviecie. A kamuści praściej i cikaviej spažyvać kantent praź videa.
«Zanudna-dušny knižny nacyzm», — aburalisia tvitarčuki ŭ repłajach.
Błohierka paśla pryznałasia, što dumała, što da jaje ŭ tred pryjduć ludzi, jakija buduć kazać, što jany nasamreč čytajuć mastackuju litaraturu, a atrymała rasčaravańnie.
Dziaŭčyna pasprabavała źmiakčyć situacyju, zapisaŭšy ŭ ciktoku videa, što joj nasamreč usio roŭna, čytaje čałaviek ci nie, a ŭ jaje samoj pałova siabroŭ čytaje tolki ŭpakoŭku ad aśviažalnika pavietra. Maŭlaŭ, čytajcie što chočacie, aby nie psieŭdapsichałohiju. Ale i heta ŭ sacsietkach paličyli vysakamiernym.
«Nu nie mahu ja pa-inšamu havaryć pra knihi, nu vysakamierna, tak», — pryznałasia knižnica.