Usaŭ raskazaŭ, jak treba było zrazumieć słovy Paźniaka pra Łukašenku i Kaleśnikavu
Zajavy Zianona Paźniaka narabili šumu ŭ biełaruskaj infarmacyjnaj prastory. Ciapier prylacieła reakcyja ad palityka Paŭła Usava, najbližejšaha paplečnika Paźniaka.
28.09.2024 / 13:56
Nahadajem, u efiry Piataha kanała Paźniak adkazvaŭ na pytańnie, chto moža zamianić Łukašenku.
«Chto moža zamianić? Realna — nichto. Hledziačy jakaja budzie situacyja. Kali jon raptam, skažam, palacić u kosmas, to zamiena budzie jašče horšaj. Tamu što ŭsia taja publika, jakaja jość, jana nie zdolnaja zachoŭvać niezaležnaść Biełarusi. I nie razumieje, navošta [zachoŭvać]. Jany zdaduć krainu ŭ vielmi karotki termin», — tłumačyŭ jon. Z padrabiaznym pierakazam słoŭ palityka možna aznajomicca tut.
Usaŭ pierakanany, što jahonaha bosa zrazumieli niapravilna. U svaim dopisie ŭ sacsietkach jon raskazaŭ, što nasamreč miełasia na ŭvazie:
«Paźniak razvažaje pra situacyju i scenary vierahodnych padziej va ŭmovach, kali Rasija zastajecca mocnaj i kantraluje stratehičnuju prastoru Biełarusi.
U vyniku jahonaj śmierci (Łukašenki — NN), pry takoj situacyi (na 26.09.2024) abjektyŭna, chto moža źmianić režym, zamianić Łukašenku? I tym bolš vyvieści Biełaruś sa stanu akupacyi?
Mahčyma OST-APK-KR tryma dyvizijami na 150 džypach uvarviecca ŭ Biełaruś z troch kirunkaŭ? (Ale tam navat stratehii nijakaj niama).
Heta aznačaje, što z takimi rasijskimi ŭpłyvami, jak zaraz, śmierć ci zychod Łukašenki pa fakcie ničoha dla krainy nie źmianiaje, bo kantrol zastajecca ŭ rukach Maskvy. Ci heta treba prymać u raźlik? Tak, treba. Ci treba pra heta kazać? Tak. Ale, ci heta aznačaje, što treba padtrymlivać Łukašenku? Kaniečnie, NIE».
Pretenzii Paŭła Usava datyčacca i da taho, pad jakim zahałoŭkam byli apublikavanyja i vykazvańni Zianona Paźniaka pra palitźniavolenuju Maryju Kaleśnikavu.
«Što takoje Kaleśnikava? Adkul jano źjaviłasia? … Navat u paraŭnańni sa Śviatłanaj Cichanoŭskaj, jakaja ŭžo choć niešta kaža, hetaja asoba — poŭnaje palityčnaje ništo», — zajaviŭ patryjarch biełaruskaj apazicyjnaj palityki.
U hetym vypadku Usaŭ nie rašajecca skazać, što Paźniaka nie tak zrazumieli. Jon nie abviarhaje zajavu pra Kaleśnikavu jak «poŭnaje palityčnaje ništo» i pryznaje, što takija słovy — heta źniavaha.
Ale adznačaje, što hałoŭnaja dumka ŭ tekście była pra inšaje — «što niahledziačy na krytyčny padychod da palityčnych pazicyj žyćcio i svaboda čałavieka — najbolšaja kaštoŭnaść».