«Падобна да Польшчы 20 гадоў таму». Палякі-блогеры знялі міні-серыял з вандроўкі па Беларусі — што здзівіла?
Томаш Якімюк з Польшчы вядзе папулярны ютуб-канал пра падарожжы Jak to daleko. Ён пабываў у Пакістане, Судане, Ліберыі, Іраку, Румыніі, Расіі, Афганістане і іншых месцах. Па слядах некалькіх вандровак у яго нарадзіліся аўтарскія кнігі.
31.08.2024 / 19:37
Адным з новых пунктаў на мапе для ягоных прыгод стала Беларусь, куды ён адправіўся са спадарожніцай Ханяй і пасля апублікаваў уражанні ў серыі з пяці відэарэпартажаў. На што звярнулі ўвагу палякі?
Томаш і Ханя. Скрыншот: YouTube / Jak to daleko
Гасціннасць людзей, але трывожная праверка тэлефонаў на мяжы
Вандравалі па Беларусі Томаш і Ханя аўтаспынам і грамадскім транспартам. Нават праз польска-беларускую мяжу яны праехалі на аўто беларусаў, якія вярталіся з Беластока. Адсюль вынікае адно з галоўных іх назіранняў пра Беларусь:
«Гасціннасць і ветлівасць людзей тут неймаверныя. Магу параўнаць з яшчэ аднымі суседзямі — украінцамі і, на жаль, не магу сказаць, што яны такія ж цёплыя», — заўважыў Томаш, пацвярджаючы сказанае тым, што адзін з начлегаў ім прапанавала незнаёмая жанчына, якая падвозіла іх — проста ў сваёй кватэры.
Пры гэтым адразу на мяжы з палякамі здарылася тое, што, як яны заўважылі, не здаралася з імі за ўсе 11 год падарожжаў —
на беларускім баку кожнага з маладых людзей запрасілі на асобную гутарку і забралі тэлефоны, пасля «ўвёўшы там нейкі код». Самі палякі дапусцілі, што гэта магло быць для адсочвання іх геалакацыі.
Пасля гэтага яны ўвесь час перажывалі, што ў іх могуць быць праблемы з выездам назад на радзіму.
«Вандроўка ў мінуўшчыну»
Большую частку часу палякі правялі ў Брэсце, Бярозе і Мінску.
«Мы хацелі паказаць Беларусь у нестабільны час. Краіна мае два твары — з аднаго боку мігранцкі крызіс і брудная гульня на мяжы, з іншага — нармальныя людзі, якія проста хочуць жыць спакойна».
Назіраючы за жыццём мясцовых, замежнік не раз адзначаў, што тут ціхія і спакойныя людзі, выказаўшы здагадку, што гэта можа быць звязана з тым, што «тут нават нязначныя словы і жэсты могуць справакаваць дрэнныя наступствы».
Ацэньваючы ж невялікую колькасць людзей на вуліцах, блогер выказаў здагадку, што гэта можа быць звязана з масавай эміграцыяй: «Вялікі працэнт адсюль эмігравалі, скажам так, па лепшае жыццё».
Апісваючы ўражанні ад Беларусі, госці таксама часта выкарыстоўвалі фразу «падобна да Польшчы 20 год таму», «Польшча часоў PRL», «вандроўка ў мінуўшчыну» (чаго вартыя помнікі Леніну!). Яны не хавалі захаплення даступнымі цэнамі і чысцінёй не толькі на вуліцах, але нават у публічным туалеце.
«Чалавечыя цэны»
У крамах іх найбольш уразіў багаты выбар малочкі, асабліва глазураваных сыркоў і рассыпістага, а таксама салодкага тварагу. «У нас такога няма», — пракаментавалі госці.
Томаш і Ханя. Скрыншот: YouTube / Jak to daleko
«І чалавечыя цэны, у нас такіх ужо няма: вялікая бутэлька какосавага ліманаду за 1,83 рубля, яйкі ў два разы таннейшыя, чым у нас, цукар і алей таксама танныя».
Блогеры таксама адзначылі даступнасць паліва, але пры гэтым даволі дарагія для сваіх паслуг і выгляду гатэлі і хостэлы (да 180 рублёў за ноч на дваіх).
У Брэсце вандроўнікі аформілі для сябе інтэрнэт, купіўшы сім-карты пры дапамозе мясцовага жыхара, які ведаў польскую мову, і заўважылі, што гэта, на кантрасце з іншымі краінамі, атрымалася зрабіць вельмі хутка.
У Бярозе іх здзівіла малая колькасць месцаў, дзе можна паесці турыстам, таксама немагчымасць разлічыцца карткамі Visa і MasterCard — «ні разу не атрымалася, як ні спрабавалі». А ў адной з рэстарацый — тое, што жанчыны, а не мужчыны сядзелі за сталом і пілі чыстую гарэлку, «закусваючы» выключна сокам.
У Мінску ж вялікую долю ўвагі блогеры аддалі метро, ацаніўшы жэтончыкі, якія здзіўляюць многіх турыстаў, і тое, што падземка ў сталіцы не вельмі глыбокая. Уразіў іх таксама стыль ГЦ «Сталіца»: «Ашаламляльна».
Блогеры доўга прыкідвалі, чаму гэта падобна да «Макдональдса», але называецца інакш: «Гэта падробка ці стылізацыя?» Есці ў выніку вырашылі ў месцах, дзе падаюць дранікі і іншую традыцыйную кухню. «У нас шмат падобнага ў кухні, але смак адных і тых жа страў розны», — адзначыў Томаш.
Палякі валодаюць даволі шырокім наборам рускіх словаў, але, што цікава, часам, чытаючы назвы рускамоўных шыльдаў, яны лічылі, што гэта напісана па-беларуску: «— Салон прыгажосці як будзе па-беларуску? — Салон красоты, ад «красота».
Вяртанне назад для падарожнікаў сапраўды аказалася стрэсавым. Але гэта было звязана не з чарговай праверкай, а з чэргамі на мяжы. Яны селі ў адзін з аўтобусаў, каб перасячы мяжу, што потым называлі «памылкай», бо аўтобусы там цяпер стаяць доўга.
«Але ў машыну нас ніхто не забіраў, спрабавалі гадзіну».
Так ці інакш, на польскім баку яны былі праз дзевяць гадзін, што ў сённяшніх рэаліях не самы дрэнны сцэнар.
«У мяне экстрэмальна добрыя ўражанні. Хочацца вярнуцца. Але раіць вандроўку вам у сённяшні неспакойны час не будзем. Як мінімум, калі наважыцеся, трэба быць асцярожнымі, таму што цяпер часы няпэўнасці», — падсумаваў Томаш.