Siarhieju Cichanoŭskamu 46. Heta jaho piaty dzień narodzinaŭ u niavoli
Užo bolš za hod pra palitviaźnia niama navin.
18.08.2024 / 10:28
Siarhiej Cichanoŭski ŭ 2020-m staŭ papularnym, dziakujučy svajmu jutub-błohu, dzie jon aśviatlaŭ sacyjalnyja prablemy i davaŭ mahčymaść vykazacca prostym ludziam. Jon źbiraŭsia udzielničać u vybarach, ale 29 maja 2020 hoda byŭ zatrymany na pikiecie ŭ Hrodnie. Paśla hetaha jaho ŭžo nie vypuścili.
Prysud Cichanoŭskamu vynieśli 14 śniežnia 2021 hoda — 18 hadoŭ kałonii ŭzmocnienaha režymu.
A 27 lutaha 2023 hoda błohieru nakinuli jašče paŭtara hoda źniavoleńnia pa artykule ab niepadparadkavańni patrabavańniam administracyi kałonii (č.2 art. 411).
Ciapier jon u žodzinskaj turmie.
Śviatłana Cichanoŭskaja, jakaja ŭ 2020-m pajšła na vybary zamiest muža, zapisała zvarot z nahody jaho dnia narodzinaŭ.
«Moj Siarhiej,
Siońnia ŭ ciabie dzień narodzinaŭ. Piaty dzień narodzinaŭ, jaki ty sustrakaješ udalečyni ad nas. Ale ja chaču, kab ty viedaŭ, jak mocna my sumujem pa tabie.
Karnieju i Ahnii vielmi nie chapaje ciabie. Karniej za hety čas vielmi vyras — dapamahaje mnie va ŭsim, imkniecca być mocnym. Ale ja baču, jak ciažka jamu bieź ciabie. Niadaŭna jon napisaŭ sačynieńnie ŭ škole pra svajho samaha vialikaha hieroja — pra ciabie, jaho baćku, jaki navučyŭ jaho być sumlennym i advažnym. U kancy jon apisaŭ vašu sustreču, jakuju tak čakaje i tak maryć prosta ciabie abniać.
Z Ahnijaj kožny viečar pierad snom my razmaŭlajem pra ciabie, jaje lubimym tatačku. Redka takija hutarki abychodziacca bieź śloz. Jana maluje ciabie na malunkach, zaŭsiody z uśmieškaj, zaŭsiody pobač z nami. A jašče na kožnym malunku jana piša: «Tata, ja vielmi ciabie lublu. Vielmi pa tabie sumuju». A ŭ kožnym liście pytańnie «Tata, čamu ty mnie nie pišaš?»
Mianie časta pytajucca: «Adkul u vas stolki sił na pracu i hetuju baraćbu?». Ale kožny raz ja ściskaju ŭ rukach tečku z tvaim partretam i paŭtaraju, što heta nie maja siła, a tvaja. Mienavita tvaje siła i stojkaść dapamahajuć mnie praciahvać zmahacca za ciabie i za ŭsich našych hierojaŭ… Niahledziačy na adsutnaść navin pra ciabie bolš za hod, ja viedaju, što ty nie apuściŭ ruki, nie zdaŭsia.
Siarhiej, ja vieru: chutka nadydzie dzień, kali my znoŭ budziem razam, kali ja zmahu abniać ciabie i skazać: «heta skončyłasia, ty pobač z nami». Kožny dzień bieź ciabie — heta novy vyklik, ale ja vieru, što my spravimsia. My z taboj, i my budziem zmahacca da kanca.
Ź biaskoncaj luboŭju,
Śvieta».