Беларускі IT-прадпрымальнік Маханёк расказаў, чаму выбраў для жыцця дарагі Нью-Ёрк

Пра грошы і жыццё ў Нью-Ёрку

«Згадваецца піраміда Маслоу. Калі ты можаш сабе дазволіць падарожнічаць, нават эканом-класам самалётамі і проста хадзіць у рэстараны, то грошы павінны перастаць быць асноўнай матывацыяй.

Ты ўжо можаш сабе дазволіць шмат якія з узроўняў гэтай піраміды Маслоу. І давай ужо шукаць нешта іншае. (…) Ты ўжо думаеш, як мець нейкі пазітыўны ўплыў на свет, грамадства».

Па словах Маханька, капіталізм — тая сістэма, якая дазваляе праз поспех і грошы рэалізаваць свае мэты.

«Вядома, калі ў мяне будзе больш фінансавага поспеху, гэта мне дазволіць мець больш магчымасцей зрабіць свет лепей».

Цяпер Ігар Маханёк з сям'ёй жыве ў Нью-Ёрку, дзе кошт жыцця вельмі высокі. Ён тлумачыць свой выбар наступным чынам:

«Я заўважыў, што людзі звычайна павышаюць свае выдаткі згодна з тым, што яны зарабляюць. (…)

Каб мы з сям'ёй пераехалі ў нейкае месца з нізкім коштам жыцця, то, напэўна, нам бы хапіла грошай на шмат гадоў. Але гэта будзе нецікава. Таму што гэта і пра працу, і пра ўсё астатняе вакол працы. Напрыклад, людзі, размовы… Гэта ўсё ў цікавых месцах — як Нью-Ёрк. Чаму ў Нью-Ёрку дорага жыць? Адна з прычын — таму што там жывуць цікавыя людзі».

Як сабраў венчурны фонд на $23 мільёны

Венчурная кампанія Geek Ventures Ігара Маханька, запушчаная ў мінулым годзе, інвестуе ў стартапы мігрантаў, якія пераязджаюць у ЗША.

Такую арыентацыю прадпрымальнік тлумачыць асаблівасцямі мігрантаў.

«Той, хто кудысьці пераехаў, вырашыў пакінуць усё, што ў яго было, і паехаць у іншы бок, прайшоў праз цяжкасці, даказвае, што ён можа пераадолець цяжкасці і прайсці праз перашкоды і дайсці да свайго пункту прызначэння.

У людзей, якія гэтага не рабілі, значна менш ёсць даказанага ўмення хастліць. Мы бачым паспяховыя кампаніі, у якіх ёсць эмігранты-сузаснавальнікі.

Эмігранты маюць большы статыстычны поспех, чым народжаныя ў Амерыцы людзі».

Як тлумачыць Маханёк, грошы для Geek Ventures ён збіраў па сваіх знаёмых, бо па законе венчурныя фонды не маюць права абвяшчаць пра збор інвестыцый.

Спачатку планавалася сабраць $10 мільёнаў. Але цікавасць выявілася вышэйшай за чаканую, і ўрэшце атрымалася сабраць $23 мільёны.

«З кожным інвестарам, якіх у нас некалькі дзясяткаў, у мяне вельмі персанальныя адносіны. Я з'яўляюся сцюардам іх грошай — раблю ўсё, каб яны атрымалі прыбытак на свае грошы, а не згубілі іх», — кажа Маханёк.

Пра працу і планы на старасць

Маханёк рады, што знайшоў працу, якая з'яўляецца яго «ўласным энерджайзерам».

«Я спадзяюся, што больш і больш людзей будуць мець такую працу, якая дае ім энергію, а не адбірае», — гаворыць прадпрымальнік і адзначае, што ў яго праца «цяжкая, але добрая».

«Цяжкая ў тым сэнсе, што добра было б больш гадзін паспаць. Але дакладна яна не нудная і не дрэнная».

Адносна планаў на старасць прадпрымальнік заўважае:

«Я адношуся да той вялікай колькасці людзей, якім хацелася б мець нейкае сваё фізічнае месца накшталт свайго бара. Мне падабаецца ўсё, што звязана з гісторыяй. І калі б была магчымасць мець нейкі свой музей ці нейкі гістарычны замак — вось было б прыкольна.

Але гэта мары, якія застануцца марамі, бо на самой справе мяне энерджайзіць тое, што прыносіць вельмі дакладны імпакт, там, дзе я магу выкарыстоўваць свае здольнасці і вопыт. Я думаю, яшчэ на дзясяткі гадоў гэта будзе інвеставанне».

Беларусь — гэта юнікорн, які да сёння жыве

Прадпрымальнік пагаджаецца, што лёс Беларусі падобны да стартапу, які насуперак усяму змог даказаць сваю жыццяздольнасць:

«Вельмі шмат чаго было супраць беларусаў і супраць Беларусі. У 1930-я гады ў нас шмат генафонду было проста выкашана. І ў 1940-я таксама. І пры сталінізме, і ў Другую сусветную вайну. А потым шмат хто з тых, хто выжыў, з'ехалі. І потым 1990-я проста прыбілі ўсё нацыянальнае адраджэнне.

І ўсё стала па-іншаму. І зноўку была новая хваля ад'езду тых, хто зразумеў, што ў Беларусі бізнэс не пабудаваць».

«Будзем глядзець, што будзе далей, і, можа, будзем неяк дапамагаць у першую чаргу людзям з дыяспары. (…) І я мару са свайго боку, каб беларускі юнікорн працягваў быць і беларускім, і юнікорнам».

Прадпрымальнік лічыць, што нельга гаварыць, што лёс Беларусі залежыць ад палітычнага кіраўніцтва:

«Якое там кіраўніцтва… Тое, што адбывалася добрае і пазітыўнае, адбывалася насуперак. Калі мы размаўляем зараз, я кажу пра Беларусь звонку, пра беларусаў, якія за мяжой. У беларусаў за мяжой няма ніякага кіраўніцтва. Таму ўсё трэба браць у свае рукі».

• 14
• 0
• 0
• 0
• 0
• 1
• 0
• 2