Японец хацеў вывучыць беларускую мову, але не знайшоў у Мінску ніводнай школы
Хлопец пераехаў у Беларусь, каб пазнаёміцца з менталітэтам і вывучыць мовы, але сутыкнуўся з нечаканай праблемай, якая паказвае сапраўднае моўнае становішча ў краіне.
Шынсукэ Сіндо пакінуў свой родны горад Ціба, што за 40 км ад Токіа, 10 месяцаў таму. Перад ад'ездам ён азнаёміўся з гісторыяй Беларусі, але не ведаў ані слова па-беларуску ці па-руску. Іх ён пачаў асвойваў самастойна па прыездзе.
Каб практыкаваць свае веды, Шынсукэ завёў у тыктоку канал «Сухараўскі сёгун», на якім размаўляе і па-руску, і па-беларуску. Найбольшы водклік, вядома, маюць ягоныя беларускамоўныя ролікі. І хоць Шынсукэ прызнаецца, што рабіць кантэнт па-беларуску цяжка, ён лічыць, што ведаць мову краіны — гэта даніна павагі.
«Калі я гавару па-беларуску — людзям падабаецца».
Відаць нездарма прарасійскія сілы змагаюцца з абвесткамі ў транспарце, бо першай фразай, якую японец вывучыў па-беларуску пасля прыезду ў краіну, стала «Наступны прыпынак Лабанка, 99. Асцярожна, дзверы зачыняюцца». (Такі прыпынак ёсць у раёне Сухарава).
Усе ролікі знятыя ў іранічна-жартаўлівай форме. Перыядычна японец несур’ёзна параўноўвае жыццё ў Беларусі і Японіі. Напрыклад, «Макдональдс» у яго на радзіме не мае бульбы па-вясковаму! Ёсць у Шынсукэ і беларуская вышыванка, якую яму падарыў на дзень народзінаў сябар-беларус — яе ён лічыць найлепшым адзеннем у сваім гардэробе.
У некаторых відэа тыктокер дае філасофскія парады пра жыццё, дзеліцца ўласнымі назіраннямі і дробязямі са свайго жыцця. Напрыклад, яго здзівіла, што ў Беларусі летам даволі доўгі дзень, яшчэ ў 9 вечара светла, бо ў Японіі інакш. Гэта звязана з тым, што Японія нашмат бліжэй да экватара і пераходныя фазы паміж днём і ноччу нашмат карацейшыя.
У адным са сваіх ролікаў ён распавёў, як спрабаваў паразмаўляць па-беларуску ў мінскай краме, але яму адказалі па-руску. Такія сітуацыі падштурхоўваюць маладога японца даваць моўныя парады самім беларусам.
«Ва ўсёй Беларусі руская мова выцясняе беларускую, але не трэба быць супергероем, каб змяніць сітуацыю, таму што твая звышздольнасць — гэта размаўляць па-беларуску», — натхняе беларусаў японец у шапцы-вушанцы пад гімн СССР.
Японец кажа, што разумее тых, хто здымае па-беларуску выключна ролікі пра прыгожую краіну і саму мову. Але гэта, на яго думку, робіць беларускую «бабулінай мовай».
«Бо не бачым натуральнага кантэнту. Не бачым хлапцоў, якія гуляюць у «Доту» па-беларуску, не бачым мемаў, мы не бачым шытпостынгу, мы не бачым сігмы, мы не бачым м’юінгу па-беларуску. Мы павінны рабіць такі кантэнт», — тлумачыць сваё меркаванне Шынсукэ.
Сам Шынсукэ разумее, што ягоная беларуская мова далёкая ад ідэальнай, але беларусы ў каментарыях яму пішуць, што ён гаворыць лепш, чым яны самі.
«Дык давайце, у вас 10 гадоў беларускай адукацыі, а ў мяне няма. Я магу толькі чытаць сцэнарый, але вы ў стане зрабіць лепш!» — пераконвае тыктокер беларускіх падпісчыкаў.
Ролік пра безнадзейныя пошукі школы беларускай мовы для замежнікаў.
Каб палепшыць сваё валоданне мовай, японец на працягу апошняга месяца шукаў моўную школу, у якой бы яму дапамаглі вывучыць беларускую мову.
Але, як выявілася, ва ўсёй сталіцы Беларусі няма ніводнага месца, дзе б вучылі замежнікаў нацыянальнай мове.
«Як замежнік павінен вывучыць гэтую мову?» — абураецца японец.
Відэа з тыктока заляцела ў беларускі твітар, карыстальнікі якога абурыліся дзівосамі дзяржаўнага «двухмоўя» ў Беларусі, дзе быццам бы ніхто не забараняе размаўляць на беларускай мове, але і нічога не робіць для яе прасоўвання.
Беларусы прыгадалі, што калісьці былі інтэнсіўныя курсы і летнік для замежнікаў пры БДУ і МДЛУ, але сёння адшукаць пра іх хоць якую інфармацыю немагчыма. Для англамоўных таксама існуюць курсы ў Цэнтры славянскіх моў і культур, але праз малы попыт вельмі рэдка набіраецца група.
Найпрасцейшым шляхам застаецца адшукаць прыватнага рэпетытара, як прапануюць Шынсукэ ягоныя падпісчыкі.
Каментары