Грамадства5555

«Мая даўняя мара — жыць у Іспаніі — аказалася расчараваннем». Салігарчанка тры гады пажыла ў Алікантэ і вярнулася ў Беларусь

У 2021 годзе Алена Падлозная з сям'ёй з'ехала ў курортны іспанскі горад Алікантэ. Жанчына марыла аб жыцці каля мора, але зусім нядаўна пакінула сонечную краіну і вярнулася дадому. У Instagram яна расказвае, чым ёй не спадабалася Іспанія, і нахвальвае Беларусь. Мяркуючы па ўсім, за тры гады меркаванне Алены кардынальна змянілася, заўважыла «Люстэрка».

Алена Падлозная ў Алікантэ, Іспанія, май 2022 года. Фота: instagram.com / podloznaya_elena

 «Я тут павольна паміраю, так і не прыняла гэтую краіну, яна засталася для мяне чужой»

Гэтым летам сямʼя Алены развіталася з сонечнай Іспаніяй, падзякавала гэтай краіне за вопыт. Беларуска падзялілася, што іх адносіны з мужам сталі мацнейшымі, самі яны навучыліся працаваць у свабодным графіку, а не ў найме, і ў цэлым цяжкасці пераезду і наладжвання жыцця з нуля ў іншай краіне іх зрабілі мацней. 

За тры гады, паводле слоў Алены, яны з мужам і дзецьмі ў Іспаніі поўнасцю адаптаваліся. Яны з мужам знайшлі працу, класных сяброў, вывучылі мову, старэйшая дачка нават скончыла мясцовую школу і атрымала дыплом. Але, нягледзячы на ​​сонца і мора, краіна хамона і віна «не зайшла для жыцця». 

Жанчына піша, што за тры гады зразумела, што не хоча жыць «без сваіх родных, сваёй культуры, традыцый і ежы», больш любіць Беларусь і не будзе «жыць у ілюзіях, што Іспанія — гэта рай». 

— За ўвесь гэты час я пяць разоў лётала ў Беларусь, таму што мяне цягне дадому, у «родны край». І ўвосень задумалася: а ці хачу я пражыць тут усё жыццё, ці сапраўды хачу мець тут сваё жыллё і сустрэць старасць? Ці сапраўды тут лепей, чым на радзіме? І ці вартая Іспанія таго, каб так напружвацца, бо жыць тут не так салодка і танна? Канечне не. Для нашай сямʼі больш камфортна жыць у Беларусі.

Скрыншот відэа Алены Падлознай. Крыніца: instagram.com / podloznaya_elena

Яшчэ вясной беларуска пісала аб цяжкасцях эміграцыі. На сабе яна адчула, што пераезд у іншую краіну — гэта вялізны стрэс, хоць прызналася, што раней так не думала. 

— Мая даўняя мара — жыць у Іспаніі — праз тры гады аказалася расчараваннем … Я тут павольна паміраю, так і не прыняла гэтую краіну, яна так і засталася для мяне чужой. Я ў ёй як заквітнела, так і завяла… Дзіўна, так, здавалася б, сонечная Іспанія, жыві і радуйся, але сэрца не падманеш, душа просіцца дадому, у Беларусь, — распавяла яна і падзялілася сваімі высновамі: — Мне шкада, што мяне раней ніхто не папярэдзіў, што нуда па доме не праходзіць, а з часам толькі ўзмацняецца. Большасць эмігрантаў так і будзе ўсё жыццё жыць на здымнай кватэры. Дэпрэсія — гэта не выдумка, яна не лечыцца прагулкамі, сустрэчамі з сябрамі. Ты не станеш паспяховым і крутым у першы і нават другі год у эміграцыі. Псіхіцы патрэбны час для адаптацыі. Прыбытак у еўра не зробіць цябе шчаслівым.

Скрыншот відэа Алены Падлознай. Крыніца: instagram.com / podloznaya_elena

«У Соліку апошнія 10 гадоў не радавала нічога»

У сацсетках Алена расказвае, што зʼехала з Беларусі ў першую чаргу з-за клімату — хацела «вечнага сонца і мора, віна, фіесты», стамілася ад шэрасці, слоты і бруду. 

Да эміграцыі яны з мужам і дзецьмі жылі ў Салігорску, а сама жанчына працавала на «Беларуськаліі». 

Паводле яе слоў, для добрага жыцця ўсё было: кватэра ў цэнтры, дом за горадам, машына з салона. Але ў ранніх пастах, у 2021-м, Алена прызнавалася: яшчэ адна прычына пераезду — сам горад. У раённым цэнтры жанчыне стала цесна. 

— Мы кожныя два тыдні ездзілі ў Мінск ці яшчэ кудысьці, бо перспектыва правесці выходныя ў горадзе мяне зусім не радавала. І ўвогуле ў Соліку апошнія 10 гадоў не радавала нічога. А статыстыка па анкалагічных захворваннях — гэта самае сумнае. Нават дом, пабудаваны за горадам, не выратаваў сітуацыю. Так, там было прыгожа: лес насупраць, птушкі, прырода. Але нуда… Я хацела, каб карцінка мянялася перад вачыма, а там адзін і той жа выгляд з балкона, — пісала яна ў адным з пастоў і казала, што вельмі любіць Менск, але ён «такі ж халодны і слотна-брудны». Заставацца жыць і хадзіць на працу да пенсіі, каб потым атрымліваць невялікія грошы на жыццё, мяне не задавальняла наогул. Я кожны дзень ныла, як мне гэта ўсё надакучыла, што працаваць яшчэ 20 год у такім рэжыме я не змагу. Усё настолькі ўпала ў кучу, што мы вырашылі паспрабаваць змяніць жыццё.

 Скрыншот відэа Алены Падлознай аб канікулах у Салігорску, 2024 год. Крыніца: instagram.com / podloznaya_elena

Тады Алена не чакала, што «Іспанія апынецца ідэальнай краінай», была гатова да яе мінусаў. Яна шкадавала, што не пераехала раней, што «баялася кінуць усю гэтую гробаную стабільнасць і столькі гадоў працавала ад зары да зары на шкоднай вытворчасці». 

— Шчыра, на цяперашні момант, нягледзячы на ​​абмежаванні і мінусы ў Іспаніі, назад у Беларусь не хочацца, ад слова «зусім», — дзялілася жанчына ў пачатку сваёй эміграцыі. — Тут тая ж бюракратыя (а можа і горш), як і ў Беларусі. Тут усё «маньяна» (заўтра). Тут тупыя абмежаванні, якія не паддаюцца ніякай логіцы. Велізарныя рахункі за святло, ваду, інтэрнэт. А адсутнасць цэнтральнага гарачага водазабеспячэння і газу — гэта ўвогуле мінулае стагоддзе. Я магу доўга яшчэ пералічваць… Усё гэта я ведала яшчэ да прыезду, і мяне гэта не шакуе. 

Спачатку Алікантэ, дзе ўладкавалася сямʼя, Алене не падабаўся — падалося, што ў горадзе прыгожыя турыстычныя месцы, а ў цэлым ён звычайны. Праз год беларуска апісвала яго больш пазітыўна — «ці то прывыкла, ці то разгледзела». 

— Што магу сказаць: грошай мала — ёсць раёны недарагія, грошай шмат — ёсць выдатныя ўрбанізацыі з басейнам, вілы, таўнхаусы. Жылля хапае ўсякага. Можна купіць кватэру ад 20 тысяч еўра да трох-чатырох мільёнаў, — казала беларуска. — Інфраструктура мне вельмі падабаецца: аэрапорт у 20 хвілін ад цэнтра горада, рэнфе (Renfe — аператар чыгуначных перавозак у Іспаніі. — Заўвага. рэд.) — дзве гадзіны на хуткасным цягніку — і вы ў Мадрыдзе. Трамвайная, аўтобусная станцыя, гарадскія аўтобусы — усё выдатна. Школы ёсць розныя. Бясплатныя, атрымальныя, цалкам прыватныя — выбар вялікай. Крам з мас-маркет адзеннем таксама поўна. І самы галоўны плюс — блізкасць мора. Гэта важна для мяне. Мне падабаецца адчуванне, што жыву «ў вечным адпачынку».

Скрыншот відэа Алены Падлознай. Крыніца: instagram.com / podloznaya_elena

Пражыўшы ў сонечнай краіне тры гады, Алена ўсвядоміла, што міжземнаморскі клімат і сонца, аб якім марыла, усё ж ёй не падыходзіць. 

Камфортных для яе месяцаў усяго пяць у годзе — з лістапада па май. Улетку занадта горача, а ўзімку ўначы да васьмі градусаў і «прыходзіцца апранаць куртачку з начосам». Паступова салігарчанка прыйшла да высновы, што Іспанія — «усяго толькі прыгожая карцінка». 

— З-за высокай вільготнасці і невыноснай спякоты летам я не магу ні спаць, ні нармальна існаваць. Я ўвесь час з чырвоным тварам і ў ліпкім стане. Зімой, зноў жа з-за вільготнасці, у кватэрах вельмі холадна і сыра, — казала яна і дадавала: — Мора выграваецца толькі пад чэрвень, хоць многія плаваюць і круглы год. У мінулым годзе купальны сезон я скончыла ў канцы верасня. Атрымліваецца, цёплая вадзіца ўсяго чатыры месяцы. Таму не думайце, што, пераехаўшы на поўдзень Іспаніі, вы будзеце круглы год хадзіць у шорціках. Бываюць і зацяжныя дажджы па два тыдні. Таму, у каго ёсць магчымасць, лепш прыязджайце і пажывіце ў зімовыя месяцы, каб паглядзець надворʼе на свае вочы. 

«Я нарэшце нармальна вымылася. І галоўнае — як у Беларусі добра спіцца»

У Беларусь сямʼя вярнулася сёлета ў чэрвені. Нядаўна Алена выклала ў Instagram рылс, у якім падзялілася, чаго ёй так не хапала ў еўрапейскай краіне і якія ўражанні ад дома ў яе праз два тыдні: 

— Усюды чыста, вельмі зялёна. Халаднавата і цёпла адначасова. Вельмі смачная ежа, усё працуе і па нядзелях, усё працуюць добра і дакладна ведаюць сваю працу. Хутка вырашаюцца пытанні — без усялякіх чаканняў: проста зайшоў — проста вырашыў. Я нарэшце нармальна вымылася і атрымліваю асалоду кожны дзень бясконца гарачай вады. І галоўнае — як добра спіцца ў Беларусі. Увогуле, пакуль я проста кайфую і даю сабе час на аднаўленне.

Скрыншот відэа Алены Падлознай. Крыніца: instagram.com / podloznaya_elena

Гэтае відэа і параўнанні беларускай дзвюх краін узнялі хвалю абмеркавання: 

«Я 18 гадоў жыву ў Іспаніі, і ў мяне заўсёды ёсць гарачая вада, сплю заўсёды выдатна».

«Ага, і ў мяне ёсць гарачая — ідзе з калонкі, якая займае паўкухні. Еўропа, блін».

«Я зʼехала з Аўстрыі, зараз жыву ў Менску. Магу сказаць, што тут мне вельмі добра, але бачна, што вы ідэалізуеце Беларусь. Тут вельмі моцна выраслі кошты, улетку вельмі горача, медыцына становіцца горш, бо дактары сталі бізнэсменамі (трэба ж неяк выжываць)».

«Чаму людзей так напружвае, што ў Еўропе па нядзелях нічога не працуе ці амаль нічога? Ну, тыпу вы хочаце хадзіць па супермаркетах, ГЦ, поштах, гэта значыць адпачываць, а іншыя будуць працаваць. Яны што — рабы вашыя?

«Я жыву ў Беларусі. І як хачу жыць у той краіне, пра якую вы расказваеце як пра чыстую і ўтульную. У дварах асфальт з ямамі, ад тратуара засталося крыху таго, што было зроблена 40 гадоў таму, калі дом здаваўся, а дом звонку аблезлы. Ды і дрэвы практычна згнілі за 42 гады — і такія дамы практычна ва ўсіх старых спальных раёнах».

«Пасля 10 год не вярнуліся б. У мяне дома паніка — няма і большай часткі таго, што ёсць у Еўропе. Ну і, вядома ж, кошты і заробкі зусім не тое ж самае. Я ў Беларусі выдаткоўваю больш, чым у Іспаніі. Яшчэ, калі нешта трэба, — новае крэсла, стол, канапа ці тэлевізар, там едзеш і купляеш, а ў Беларусі ідзеш і бярэш крэдыт».

«Не хачу ў Беларусь! Іспанія — казка, рай: смачная ежа, мора, класна круглы год, акрамя жніўня. У якой дзірцы ў Іспаніі вы жылі, што не мыліся? Нават у хостэле ёсць душ і на пляжах».

Алена патлумачыла, што яе сямʼя жыла ў кватэры з відам на мора ў добрым раёне Алікантэ — Сан Хуан Плая. 

— У вельмі прыгожай і зялёнай урбанізацыі з двума басейнамі. Але нават у такіх добрых раёнах у кватэрах усяго толькі воданагравальнік. А мне недастаткова проста прыняць душ — я хачу напаўняць ванну, хачу ліць ваду, не баючыся, што яна скончыцца, і потым зноў чакаць, пакуль воданагравальнік яе нагрэе, — пажалілася яна.

Сямʼя Алены Падлознай пасля вяртання ў Беларусь, чэрвень 2024 года. Скрыншот відэа instagram.com / podloznaya_elena

«Шкада, што вы думаеце толькі палітыкай»

Карыстальнікі пад відэа Падлознай нагадвалі ёй пра сітуацыю з сацыяльнай сферай — пра заробкі настаўнікаў і працоўных у Беларусі і Еўропе, пра тое, што ў нашай краіны больш за тры гады няма авіязносін з многімі дзяржавамі. Казалі пра сітуацыю з рынкам працы і свабодай слова: «Паспрабуйце выказаць нейкую незадаволенасць хоць нечым». 

«Вы вельмі пазітыўны чалавек. Я, калі прыязджаю са Швейцарыі ў Беларусь, не знаходжу ўсіх гэтых пазітыўных момантаў, ужо нават апынуўшыся на мяжы», — рэзюмавала адна з чытачак. 

«Як удыхну свежае паветра на мяжы, як убачу бярозкі родныя — просты слёзы радасці на вачах», — адказала ёй Алена. 

У каментарах таксама закранулі тэму палітыкі і рэпрэсій: «У мяне сябры не могуць нават бацькоў праведаць у Беларусі, бо яны актыўна падтрымліваюць Украіну. Вяртацца ў краіну з тысячамі палітычных зняволеных — гэта асаблівы тып скрыўлення». 

«А вы жылі ў Беларусі? У вас нейкае мысленне перакручанае», — пракаментавала аўтарка відэа гэтую заўвагу. 

На падобныя тэмы жанчына падрабязна казаць не хацела: «Шкада, што вы думаеце толькі палітыкай. Мне важна мая сямʼя, мая культура і традыцыі». А на фразу яшчэ адной карыстальніцы «галоўнае, каб да вас «рускі свет« не прыйшоў», яна адказала, што для яе «галоўнае — быць здаровым і шчаслівым». 

Былі і тыя, хто ў гэтай пазіцыі падтрымаў салігарчанку, якая вярнулася з Алікантэ. І ўспрыняў яе водгукі нейтральна, а сямʼі пажадаў шчаслівага і спакойнага жыцця, незалежна ад таго, у якой краіне яго будуць будаваць. 

«Я лічу, што гэта выдатна — што вы расказваеце. Сапраўды, не ўсім можа зайсці тое, куды яны хацелі пераехаць, таму што толькі паспрабаваўшы, можна зразумець, ці падыходзіць месца для жыцця не на два-тры гады, а назусім. Ведаю шмат каго, хто вярнуўся назад на радзіму. Галоўнае, каб людзям было камфортна».

«Я таксама з Беларусі і ўжо амаль тры гады жыву ў Іспаніі. Да гэтага яшчэ ў Літве жыла. Дакладна не вярнуся ў Беларусь і нават не хачу. Цяпер маю значна больш магчымасцей у развіцці, як мінімум падарожжа па свеце. З Беларусі ў мяне гэта не атрымлівалася. Але і тыя, хто вяртаецца, — не сказаць, што гэта дрэнна. У кожнага сваё жыццё і свае крытэры».

Каментары55

  • Ганьба
    21.07.2024
    Ээ, ммм, у мяне толькі адно пытанне - нашто публікаваць у старэйшай беларускай газеце зблытаныя развагі дурніцы-хатаскрайніцы? І пляж ёй хочацца, і ванну напаўняць, і паліцікай яна не інцерэсуецца. Посціце лепш мемы з коцікамі.
  • Kub
    21.07.2024
    Відавочна, што Франка зарана памёр і дзяўчына спазнілася ў Іспанію, але нічога, яшчэ ёсць магчымасць паспець на верталёты тур на Беларусі....
  • Негодяюшки-белорусы такие перевернули страничку
    21.07.2024
    Вось и весь сказ.

Вялізная хваля затрыманняў — стала зразумела, на каго гэтым разам палявалі КДБ і ГУБАЗіК4

Вялізная хваля затрыманняў — стала зразумела, на каго гэтым разам палявалі КДБ і ГУБАЗіК

Усе навіны →
Усе навіны

КДБ прызнаў экстрэмісцкім фармаваннем кааліцыю дваровых чатаў2

Праз моцны вецер у больш як 200 населеных пунктах былі праблемы са святлом

Сквер у цэнтры Мінска аблюбавалі бабры, яны ўпарта грызуць дрэвы1

Сталі вядомыя новыя падрабязнасці затрыманняў і ператрусаў на мінулым тыдні10

На «Мілкавіце» ў Хойніках абвяргаюць масавыя палітычныя затрыманні на заводзе

Памёр святар Пятро Карнялюк1

Беларускія навукоўцы незвычайным чынам праверылі ўзрост невядомага раней цудатворнага абраза3

Палітвязня Аляксандра Арановіча будуць судзіць па новай крымінальнай справе. З ім няма сувязі амаль 5 месяцаў

Адпусцілі дадому 6 чалавек. Што вядома пра пацярпелых у ДТЗ з маршруткай пад Барысавам

больш чытаных навін
больш лайканых навін

Вялізная хваля затрыманняў — стала зразумела, на каго гэтым разам палявалі КДБ і ГУБАЗіК4

Вялізная хваля затрыманняў — стала зразумела, на каго гэтым разам палявалі КДБ і ГУБАЗіК

Галоўнае
Усе навіны →