Вядомага мастака-манументаліста не стала на 74-м годзе жыцця.
Пра смерць паведаміў Беларускі саюз мастакоў.
Валерый Паўлавіч Чайка нарадзіўся 2 снежня 1950 года ў Таганрогу Растоўскай вобласці, аднак творчае жыццё звязаў з Беларуссю.
У 1976 годзе ён скончыў Беларускі тэатральна-мастацкі інстытут, дзе вучыўся ў Гаўрылы Вашчанкі.
Пачаў сваю творчую дзейнасць у 1976 годзе. Працаваў у манументальна-дэкаратыўным і афармленчым мастацтве, у мастацкім праектаванні.
Сярод твораў: мастацкае афармленне інтэр’ераў і экстэр’ераў БДУ, экстэр’ера абласнога радзільнага дома (абодва 1978), праект інтэр’ера і люстры ў аэрапорце «Мінск-2» (1988—1989), размалёўка ў рэстаране «Беларусь» (1995), размалёўка і вітражы ў рэстаране «Гасціны двор» (1996), аб’ёмна-прасторавыя кампазіцыі для Палаца Рэспублікі (2000) — усе ў Мінску. Адзін з аўтараў вітражоў з размалёўкай і аб’ёмна-прасторавай кампазіцыі для храма Св. Духа ў Беластоку (Польшча, 2001, з С. Рабашчуком і Б. Скрамблевічам).
У 1984 годзе ўдзельнічаў у распрацоўцы праекта інтэр’ера і стварэнні вітражоў для станцыі метро «Інстытут культуры». На абедзвюх пуцявых сценах Чайкам выкананы па 12 паясоў, з літога жоўтага, аранжавага і чырвонага шкла, якія называюцца «Гісторыя развіцця культуры Беларусі». На іх адлюстраваныя беларускія майстры за працай: ганчары, кавалі, дойліды, ткачы і іншыя.
Творы Чайкі вылучаюцца высокай мастацкай культурай, шматпланавасцю зместу, гарманічным уключэннем у архітэктурнае асяроддзе.
Прыняты ў Беларускі саюз мастакоў у 1984 годзе. З 1998 па 2004 гады быў старшынёй секцыі манументальна-дэкаратыўнага мастацтва, у 2002—2004 гады выбіраўся сябрам прэзідыума Савета і старшынёй праўлення БСМ.
За комплекснае мастацкае рашэнне інтэр’ераў Палаца Рэспублікі ўдастоены ў 2004 годзе ў складзе аўтарскага калектыва Дзяржаўнай прэміі Рэспублікі Беларусь у галіне літаратуры, мастацтва і архітэктуры. У 2011 годзе стаў лаўрэатам прэміі «За духоўнае адраджэнне».
«Наша Нiва» — бастыён беларушчыны
ПАДТРЫМАЦЬ
Каментары