Дызайнер Бычкоўскі пахудзеў са 165 да 85 кг. Гэта ўжо яго трэцяя вайна з вагой — што дапамагае не сарвацца цяпер?

«Мне стала агідна ад таго, што я проста спажывец. Што жывое вакол памірае дзеля таго, каб я мог залішне есці. Гэта так эгаістычна», — дзеліцца ў блогу Яўген.

Ён арганізаваў сістэмны дэфіцыт калорый, адмовіўся ад газіровак і соусаў і ўпершыню сфармуляваў для сябе мэту не проста «пабачыць стройнае цела», а імкнуцца да таго, што будзе за гэтай кропкай.

@byckovski Кому знакомо, тот поймет. Не отчаивайтесь, все удастся) #похудение #трансформация #диета ♬ Outro by m83 -

«У нейкі момант я асэнсаваў: калі ў гэты раз не схуднею так, каб больш не таўсцець, усё гэта будзе бясконцым праклёнам у маім жыцці. Я заўважаў, што тое самае адбываецца з іншымі.

Стала зразумела, што мэтай павінна быць не пахудзенне, а нешта большае, што павінна мацаваць і падштурхоўваць да далейшага шляху. Для сябе я сфармуляваў гэта так: цэліць мячом не ў браму, а ў тое, што за ёй.

Адшукаўшы для сябе гэту кропку, я змог не толькі схуднець, але ўжо і два гады трымаць сябе ў форме без стрэсу і страху пра тое, што ўсё можа вярнуцца. Я зразумеў, што пахудзенне — занадта простае заданне. Хутка яго выконваючы, людзі, часцей за ўсё, не знаходзяць паўнавартаснага шчасця і расчароўваюцца. Без абгрунтавання «навошта гэта вам», без адказу на гэтае пытанне, пахудзенне будзе проста працягам вашай хваробы… Важна мець жаданне на размову з самім сабой», — патлумачыў у тыктоку сэнс сваёй філасофіі Яўген.

@byckovski Как бы ни казалось странным, но в какой то момент я осознал, что если в этот раз я не похудею так, чтобы больше не толстеть, то все это будет бесконечным проклятьем в моей жизни. Я проходил это и на своей шкуре, и замечал как тоже самое происходит и с другими. Стало понятно, что целью должно быть не похудение, а что то большое, что должно укреплять и сподвигать на дальнейший путь. Для себя я выразил это так (целиться мячом не в ворота, а целиться в то, что стоит за ними). Отыскав для себя эту точку, мне удалось не только похудеть, но уже и два года держать себя в форме без стресса и страха о том, что все может вернуться. Важно не убегать от своих мыслей, когда что то идет не так, иметь право, шанс и желание на разговор с самим собой. Я понял, для себя, похудение— слишком простая задача. Потому быстро прийдя к ней, люди чаще всего, не обретя в ней полноценного счастья и разочаровываются. Потому определение лишь труднодостижимой цели может обуздать разнузданного. #похудение #трансформация #диета #здоровье ♬ оригинальный звук - koyfri

Пры гэтым хлопец нічога не забараняе сабе з ежы, але стараецца прытрымлівацца дэфіцыту калорый.

«Пыталіся, ці не прыбягаў я да пластыкі — не, і не збіраюся. Для мяне было шчасцем, калі вагі, якія былі разлічаныя на 150 кілаграмаў, перасталі выдаваць памылку і паказалі лічбу 149 кілаграмаў. Але я разумею, што калі ты 20 год быў тоўстым, то мала пахудзець, трэба пражыць столькі ж год худым — прызвычаіцца быць новым, з новымі звычкамі», — шчыра прызнаецца дызайнер.

Варта адзначыць, што працэс чарговай фізічнай трансфармацыі Яўгена выпаў на няпросты дэпрэсіўны час у эміграцыі: тры гады таму ён разам з жонкай і маленькай дачкой Шанэль пераехаў у Варшаву.

«Жыццё ў новай краіне — гэта сацыяльная смерць. А ў нейкі час я злавіў нешта кшталту зорнай хваробы — думалася, што свет круціцца вакол мяне. У мяне быў бізнэс, блог на 80 тысяч чалавек, які стабільна прыносіў дзве тысячы даляраў…» — расказвае Яўген.

На новым месцы прыйшлося пачынаць з нуля, вучыць мову, шукаць новыя знаёмствы. Акрамя таго, ужо ў эміграцыі ў сям’і нарадзілася другое дзіця — сын Іларыён. Усе гэтыя выклікі пагрузілі дызайнера ў дэпрэсію, ён закінуў свой блог і не ведаў, куды рухацца далей. Выратавала заробленая раней падушка бяспекі.

«Калі ў 18 год я спускаўся ў падвал і пачынаў шыць, а мае аднагодкі ў гэты момант тусілі, я таксама так хацеў. Але ў выніку праца падрыхтавала мяне да такога выхаду на «пенсію». Я мог спакойна ўзяць паўзу на падумаць: магчымасць мець час на прыняцце рашэнне ў нашым хуткім свеце — сапраўдная раскоша».

Павялічыць

Сёння Яўген ужо не мае дачынення да развіцця брэнда сумак BYCKOVSKI, які функцыянуе ў Беларусі і Расіі. Некаторыя яго вырабы можна купіць у варшаўскім канцэпт-сторы TFH. Яўген спадзяецца, што хутка там з’явіцца яго ўласны дызайнерскі куток з новымі рэчамі, бо ў момант сваёй сацыяльнай паўзы ён шмат эксперыментаваў, вучыўся, чытаў, заводзіў карысныя знаёмствы ў сферы моды.

Акрамя таго, ён дапамагае развіваць брэнд адзення жонкі — кашулі, жакеты і аксэсуары Karamiksa. Таксама пасля вяртання ў анлайн блогер парадаваў падпісантаў анонсам працы над рукапісам — яго будучая кніжка раскажа пра памылкі і поспехі на шляху стварэння ўласнага брэнда.

• 26
• 0
• 2
• 6
• 7
• 5
• 16
• 0