Пасля доўгага маўчання пісьменнік Віктар Марціновіч апублікаваў пост у фэйсбуку. Ён расказаў, што прыехаў у Нью-Ёрк ва ўніверсітэт Hunter College запрошаным выкладчыкам і будзе пісаць там кнігу пра мастацтва.
«Заўсёды імкнуўся патрапіць у гэты горад. Здавалася: калі я прыеду сюды не турыстам, не на тыдзень, але каб застацца, зрабіць нешта істотнае, каб працяцца ягонай смугой, ягоным дажджлівым настроем, дык атрымаецца нешта істотнае.
Калісь з адной кніжнай прэзентацыі ў Вене пачаліся мае доўгія адносіны з тэатрам, якія дагэтуль прыносяць мне шмат радасці. Тое самае і тут, галоўнае пасяліцца блізка да Сэнтрал Парку і паразумецца з ягонымі хцівымі вавёркамі. У Нью-Ёрку пабачу, як лета змяняе вясну, як верасень фарбуе платаны залатым.
Я цяпер — Fulbright visiting professor, мушу напісаць у Hunter College кнігу пра мастацтва, у якой знойдзецца месца і Бройгелю, і Шагалу, і Суціну.
Але зараз, удыхаючы ветрык з Гудзону, чамусьці адчуваю журбу. Як быццам губляю нешта важнае.
І гэта той гатунак смутку, які не хочацца гнаць прэч. З ім трэба прайсціся па Мэдысан, пасля збочыць да вады і падыхаць, гледзячы на далягляд. Магчыма, адпусціць. А калі не — атрымаецца добрая кніга пра мастацтва», — напісаў Марціновіч.
«Браткі! Тут зямля такая!» Пятнаццаць выключна беларускіх афарызмаў, якія падарылі нашы пісьменнікі
«Не бачу сябе ў Беларусі. Ненармальна жыць у мінулым». Былы супрацоўнік Symbal.by агаломшыў прызнаннем
Хлопцы ў чорным і пытанні пра нацыянальнасць князёў ВКЛ. Як Уладзімір Арлоў усё ж выступіў у Вільні
«Сяргей» не адзін. Вось як КДБ прапануе зарабіць на сачэнні за беларускімі эмігрантамі2
Каментары