Ланкіец вучыўся ў Беларусі, а пасля ў Вялікабрытаніі. У нас, кажа, яму было лепш
Ланкіец Крыс Харыс падчас вучобы ў Віцебскім медінстытуце служыў міністрантам ля алтара ў мясцовай каталіцкай парафіі, вывучыў многія малітвы на беларускай мове і чытаў іх з амбона ў храме. Пасля ён працягнуў навучанне ў Вялікабрытаніі і атрымаў ступень магістра ў University of West London. Цяпер Крыс распавёў сайту Katolik.life пра тое, што яго здзівіла ў Брытаніі, чаму ў Беларусі яму было лепш, і якая яго чакае будучыня.
У параўнанні з Брытаніяй, у Беларусі было вельмі лёгка ладзіць з людзьмі
Крыс атрымаў ступень магістра ў галіне распрацоўкі праграмнага забеспячэння. Яго кваліфікацыя — інжынер-праграміст. У Вялікабрытанію ён адправіўся вучыцца, жадаючы ўладкавацца ў гэтай краіне.
«Цяпер у мяне ёсць досвед навучання ў дзвюх розных краінах — Беларусі і Англіі; кожная з дзвюма зусім рознымі культурамі і сістэмамі адукацыі.
Мушу прызнацца, што ў Беларусі мне было нашмат лягчэй жыць, чым у Англіі. У мяне было значна больш магчымасцяў у царкве, універсітэце і наогул жыцці ў Беларусі.
Я ўдзельнічаў у шырокім і разнастайным спектры мерапрыемстваў, конкурсаў і памятных падзей. Мяне добра ведалі ў краіне, і я быў фаварытам сярод усіх супольнасцяў, часткай якіх я быў.
Там было вельмі лёгка ладзіць з людзьмі, і за ўсе гэтыя гады ў мяне з'явілася незлічоная колькасць сяброў, большасць з якіх, спадзяюся, застануцца на ўсё жыццё.
Як ні дзіўна, тут, у Вялікабрытаніі, я не змог завесці і долі той колькасці сяброў, якая ў мяне ёсць у Беларусі, нягледзячы на тое, што я носьбіт ангельскай мовы», — прызнаўся Крыс.
«Я служыў падчас літургіі, але гэта не спадабалася людзям»
Ён прывёў у прыклад канкрэтны выпадак, звязаны з мясцовай каталіцкай супольнасцю.
«Я быў міністрантам у Беларусі, людзям падабалася мая прысутнасць у іх парафіях, і мяне прымалі з распасцёртымі абдымкамі ў кожнай парафіі. Калі я быў у Англіі, я спрабаваў рабіць там тое ж самае.
Я быў парафіянінам царквы Святога Сэрца ў Уімблдоне, служыў падчас літургіі з дазволу святара, але гэта не спадабалася людзям. Некаторыя парафіяне распытвалі адміністратараў, хто гэта «незнаёмая асоба».
Калі я прыехаў у наступную нядзелю, мне паведамілі пра наступствы і сказалі, што калі я працягну, узнікнуць новыя пытанні, і для таго, каб мяне прынялі, я павінен прайсці 5-месячную стажыроўку ў парафіі. Таму я кінуў там службу, бо ў разгар маіх абавязкаў са ступенню магістра гэта было для мяне непрактычна. Больш за тое, я быў старэйшым міністрантам з велізарным досведам і адчуваў, што праходзіць гэтае навучанне зусім неабавязкова».
«Брытанія — далёка не самае простае месца для жыцця»
Крыс адзначыў, што з дзяцінства ён быў англафілам і зразумеў, што ягоныя ўяўленні аб Вялікабрытаніі аказаліся фантазіяй:
«Брытанія — далёка не самае простае месца для жыцця. Кошт жыцця вельмі высокі. Надвор'е такое дэпрэсіўнае. Знайсці жыллё практычна немагчыма. Узровень злачыннасці ў гэтай краіне жахае. Знайсці працу тут няпроста, бо рынак вельмі канкурэнтны, на яго прыходзяць людзі з усяго свету.
Пры гэтым у мяне было мноства незабыўных уражанняў. Я быў у многіх вядомых месцах. Наведаў знакавыя славутасці, з якімі краіна і горад асацыююцца ва ўсім свеце і якія былі ключавымі элементамі маёй фантазіі. Няма ніякіх сумневаў, што мой брытанскі досвед каштаваў таго».
Цяпер Крыс вырашыў вярнуцца на радзіму ў Шры-Ланку, паколькі атрымаў запрашэнне на працу ў Нацыянальную авіякампанію.
«Цяпер я высокакваліфікаваны спецыяліст. Я дзякую Богу за ўсе Ягоныя ласкі і блаславенні ад пачатку да канца падчас майго неверагоднага падарожжа і, нарэшце, ён блаславіў мяне гэтым вялікім падарункам».
Чытайце таксама:
Чым беларусы могуць ганарыцца? Беларускамоўная іншаземка ўпэўненая, што такога шмат
Беларуская блогерка працавала на расійскай апазіцыйнай фабрыцы ботаў, а пасля зліла дакументы?27
Каментары