У прапаганды новая метадычка: Дэмілітарызацыю Украіны мы ўжо выканалі, украінцаў там няма, цяпер мы ваюем толькі з НАТА
Расійскія прапагандысты, якія раней крычалі, што Кіеў можна ўзяць за 48 гадзін, цяпер шукаюць апраўданні, чаму ж вайна са «слабой» і «несапраўднай» Украінай так расцягнулася. Яны так і не знайшлі лепшага апраўдання, чым сказаць, што Украіну яны ўжо перамаглі, а ваююць цяпер з магутным НАТА.
«Ужо на тэрыторыі Украіны байцы з франтоў дакладваюць, што там практычна няма ўкраінскай мовы. Там ёсць польская мова, англійская, а ўкраінскай амаль не чуваць. Дэ-факта вайна ідзе з войскамі НАТА.
Задачу дэмілітарызацыі Украіны расійскае войска ўжо выканала. Ва Украіне не засталося першапачатковага ўзбраення, яно ўсё знішчана. І зараз Украіна ваюе натаўскім узбраеннем, яго вельмі шмат», — сказаў у інтэрв’ю БелТА расійскі ваенны аглядальнік Канстанцін Сіўкоў.
Расійскія прапагандысты і раней перабольшвалі ступень удзелу ў вайне замежных добраахвотнікаў на баку ўкраінцаў, але цяпер яны пайшлі яшчэ далей, абвясціўшы, што Украіну яны ўжо перамаглі, а цяпер ваююць з натаўцамі. Асабліва ўзмацніўся гэты наратыў у расіян апошні тыдзень.
Гаўляйтары з акупаваных тэрыторый увесь час расказваюць фантастычныя гісторыі пра тое, як расійская армія гераічна змагаецца з полчышчамі палякаў, румынаў, «неграў» і іншых замежнікаў.
У прыватнасці, РИА Новости расказвае душашчыпальную гісторыю пра тое, як «польскія найміты» нібыта кідалі гранаты ў мірных жыхароў у Харкаўскай вобласці.
«Пачалі крычаць: «Курва, ідзі сюды». Я зразумеў, што гэта палякі. Я адчуў выбух ад гранаты… І ў выніку я — на матацыкл і пачаў уцякаць, і па мне пачалі страляць з аўтаматаў», — цытуе РИА Новости словы ананіма, «мясцовага жыхара».
Часам прапагандысцкія медыя перакручваюць словы ўкраінскіх палітыкаў і чыноўнікаў, каб выгадна прадставіць, што Расія, нібыта, ваюе з НАТА.
«Ва Украіне прызналі, што арміі Расіі ў спецаперацыі супрацьстаяць Узброеныя сілы НАТА», — паведамляюць расійскія і лукашэнкаўскія СМІ.
А якім чынам «прызналі»? Прапагандысты спасылаюцца на ўкраінскую віцэ-прэм’ерку Вольгу Стэфанішыну, маўляў, яна і прызнала.
Стэфанішына расказала, што вайна дае Расіі «досвед барацьбы фактычна з арміяй НАТА, якая ўжо была навучаная ў адпаведнасці са стандартамі НАТА, каманднымі ланцужкамі НАТА, аснашчаная найноўшай тэхнікай НАТА».
Але калі мы паглядзім на цытату ўкраінскай чыноўніцы, становіцца зразумелым, што яна ўсяго толькі сцвярджала, што ўкраінская армія цяпер вельмі моцная, і мала чым саступае натаўскім арміям. Яна не казала, што расіянам «супрацьстаяць Узброеныя Сілы НАТА», яна казала, што на сіле і патэнцыяле ўкраінская армія супастаўная з натаўскімі.
Мэта падобнай лухты простая: апраўдаць перад простымі расіянамі адсутнасць поспеху на вайне супраць «слабой» і карумпаванай Украіны, якую расійская прапаганда ўсе апошнія 8 гадоў малявала як failed state.
Каментары
физически уничтожили 70 процентов всех белaруских писателей, убили ученых и
художников. (Труппа Третьего Белaруского Государственного театра Владислава
Голубка была арестована в полном составе. Почти все были расстреляны.) Убивали
по национальному признаку. Ради этого был придуман ярлык "нацдем"
(это значит -- национальный демократ, хотя такой партии не существовало). Этот
ярлык приклеивали ко всем белорусам, которых сталинисты планировали уничтожить.
В недрах НКВД была придумана несуществующая антикоммунистическая организация
СВБ ("союз освобождения Беларуси"). Под придуманный фантом энкавэдисты
проводили аресты, вели воображаемое следствие, допрашивали, пытали, судили,
потом ссылали в Россию и расстреливали невинных людей. После Рижского сговора в
1921 году Беларусь разделили между Польшей и Россией. Границу раздела провели
недалеко от Менска.
В 30-х годах на 95-99
процентов (практически полностью) была уничтожена (сослана и расстреляна)
белорусская коммунистическо-партийная и советская администрация. Уничтожали даже
директорат и хозяйственных руководителей. На должности убитых администраторов и
коммунистических начальников-белорусов присылали русских из России.
Уничтожение белорусов российским НКВД
продолжалось и во времена немецкой аккупации. В июне 1941 года в первые дни
войны коммунисты расстреляли в тюрьмах и на этапах тысячи заключенных. Только в
Брестской крепости, где была страшная тюрьма НКВД, всех арестованных
ликвидировать не успели, часть из них разбежалась.
Необходимое дело борьбы исходило из
коварного замысла и осуществлялось подлыми методами. (Сталин хотел получить
двойную выгоду.) Энкавэдисты специально около белорусской деревени убивали
немца или делали другую провокацию, чтобы вызвать карательную операцию
гитлеровцев (которые обычно сжигали всю деревню, чаще всего -- вместе с
людьми). Таким образом, кстати, в результате специальной провокации советских
партизан была сожжена и известная Хатынь, которую коммунисты потом в 70-х годах
разрекламировали на весь мир как типичную жертву фашистского зверства.