Выдатны артыкул, дзякуй!

Статья дебильная, если честно. На лугах трава по пояс всегда была, и не все земли были в сельхозобороте. А уж в пристанционных лугах и полях тем более.

Алексей, калі мне было 15 , я лясніка пабіў. Гнаў пугай, аж пакуль ен не ўскочыў на ровар і не з’ехаў. Не было дзе кароў пасвіць. Зусім. У той дзень я пусціў іх на пасадку. Там сасонкі ўжо былі каля метра швышыню.Ніякай бяды карлвы б не нарабілі. Але з’явіўся ляснік. І пачаў равець.Я сказаў : “ Добра, зараз зганю кароў” . Я адвярнуўся , а ен падняў нейкую галіну і стукнуў мяне па спіне. Я нават сення злы на яго . І на тых камунякаў. На тую хлусню. І на такіх як ты. Не ведаеш, дык памаўчы. Нашы каровы у верасні грыбы ў лесе зьіралі. Таму што пуста было.

Алексей, Артыкул праўдзівы. травы накасіць не было дзе. Абкашвалі любыя няўдобіцы: балаты, меліярацыйныя каналы, лясныя прагаліны. Часам да бойкі даходзіла, калі на знойдзены табой лапік травы хтосці яшчэ ўбіваўся.

Травой с жд насыпей кто кормил свой скот, можем сам автор?

Громан,
Ужо каторы год, праязджаючы ля Ждановіч па кальцавой дарозе бачу двух каровак. Пасуцца сабе, і ніякія машыны іх не пужаюць. Пэўна прывыклі ўжо.
Цікава, хто ж іх гаспадар.

Думаеш трава з чыгуначных насыпаў больш дрэнная, чым з кальцавой? Асабліва з улікам трафіку 30-40 год таму і ў наш час.

Громан, Ніхто гэтым не заганяўся з вяскоўцаў, асабліва ў той час. Касіць і пасвіць каля чыгункі ці аўтадарог сапраўды не рэкамендуецца, бо там шмат розных шкодных рэчываў. Але, па-першае, гэтых шкодных элементаў простым вокам не відаць, а на экспертызу ні сена, ні малако ніхто не вазіў. Ды каб і вазілі, то ўсё адно ж ты ўсім гэтым увадначас не атруцішся, таму махалі рукой, што ай, неяк будзе. А па-другое, выбару ж у людзей не было асаблівага, перабіраць не даводзілася. Недзе трава здаравейшая, але яе іншыя косяць, а такой, каб была "нічыя", паспрабуй знайдзі. Дык тут за шчасце, што хоць гэтая ўзбочына ці чыгуначны насып ёсць...

Громан, 

Громан, прям ВЧЕРА видел двух (или трех) коров что пасуться в районе развязки МКАД и млодеченской трассы. Рядом с рынком Ждановичи....  Там еще и ЖД проходит..  

Громан, прачытаўшы напісанае вамі, ўспомніў знакамітую фразу: "калі ім не хапае хлеба, то чаму б ім не есці пірожныя"   

Агееў , молоко от коровок на выпасе у дороги, наверное, таким как ты продают. Сами вряд ли бы стали пить такое, если не любители свинца и прочих элементов из таблицы Менделеева.

Усе ўвогуле так . Але існують падрабязнасці. Напрыклад існавалі лясы дзяржаўныя побач з калгаснымі . Рэдка дзе быў ляснік у калгасе таму што яму трэба было плаціць. Ў лесе касіць ніхто ня перашкодзіваў . Але гэта далека ад вёскі , маленькімі кавалачкамі ,на дрэннай падлозе. Тяжка . І патрэбна сушыць, перагортавать , варашіть , калі дождж так хувать ... сабе даражэй.
Каб давезці сена да хаты каня з калесамі ў кіраўніцтве патрэбна прасіць. Сваіх кароў зауседы дапасвівалі , хоть дзе-небудзь і даілі ужо пасьля захаду сонейка . Неяк выжылі.

Пасля вайны за пакос асакі на балоце для кароўкі мой дзед "адтрубіў" 3 гады ў Жодзіна. Дзед прайшоў вайну без адзінай драпіны. Ягоны сукамернік - бязногі франтавік трапіў за бульбу, падабраную на полі, для дзяцей, якіх трэба было карміць . Дзед вярнуўся з хворым сэрцам і нядоўга пажыў пасля таго. Адышоў трохі пазней галоўнага мучыцеля народаў. Але нашчадкі дзеда, апрача мяне, верныя прыхільнікі і служкі тых , хто працягвае чорную справу і сення. На вялікі жаль гэта не адзіны выпадак. Прычына ў адсутнасць памяці, пераемнасці і бязбожжы. А тое, што людзі дэманструюць у царкве ці на Радаўніцу...

як расказвала мая бабуля "за польским часам" усю траву старанна выкошвали - абапал дарог, каля рэк. Пасля як прышли саветы трохи стала лепей людзям давали дзялки. Я сам помню як малы быу у 80-90х, тады таксама выкошвали усе, сварылися зза травы, а у каго была магчымасць аддавали адзин пакос свайго саду знаемым, за аплату. Касили некальки раз на год, пасля першага пакосу трава адрастала - называли "атава". Атава расла добра кали были даджды, або кепска кали засушыць. А як дажды часта то сохне кепска, трэба складаць у капцы и накрываць радзюшкай, а потым раскидаць и варочаць, иначай стухне. Ишли касиць рана, пакуль раса, касу трэба было пакляпаць заранеу и мянциць у часе працы. Дарэчы слова "луг" я не чуу, гэта называли балота. А каля раки называли поплава. Зараз пазарастали тыя балоты и поплавы, никому ничога не патрэбна

Мне 65 гадоў. У артыкуле усё правільна напісана, як было. Дзякуй аўтару.

Кен, Мне тоже за 60. Но не стоит кидаться в крайности, рассказывая сказки. Помню, как сейчас, в 80-ые годы нас, городских, летом сколько раз вывозили в колхозы. Давали в руки косу и - в траву ПО ПОЯС. Обычно это были какие-то неудобицы. Как покосил - не важно. Собирал ли её кто-нибудь, не знаю. Было, что привозили в другой день на место рядом - лежала скошеная никому не надо. Косили ДЛЯ ГАЛОЧКИ. Утром людей привезли, через 8 часов увезли. Всё! Больше никому до нас нет дела. Никто из местных из-за травы за нами не бегал. Местных вообще не было видно. Брали из дому ссобойку, огурцы и пшеничную (другой не продавалось), чтобы не вернуться домой злым и голодным.

Вынік з усяго гэтага - каб не гэтыя маскалі-калгаснікі, жылі б мы цяпер, як Швейцарыя.

Крестьянство уничтожили при Сталине. А колхозное при Лукашенко. Без частной собственности на землю будет каюк.