Драматург і актор Мальер – у пазыках. Крэдыторы не даюць яму спакою – і кідаюць у турму. Нейкі мэсье Журдэн згодны аплаціць даўгі Мальера, калі той дапаможа яму спакусіць салённую прыгажуню. Каб у хатніх Журдэна не было лішніх пытаньняў, мэсье прадстаўляе Мальера, як сьвятара Тарцюфа…
Рэжысэр Лярэн Цірар захапіўся карцінай “Закаханы Шэксьпір”, дзе жыцьцё ангельскага драматурга паказанае надзвычай вольна, як жывы сюжэт зь ягоных п’есаў. “Мальер” 2007 году (а ёсьць яшчэ ранейшыя кінабіяграфіі) – гэта не дакладны жыцьцяпіс слыннага францускага аўтара. Гэта варыяцыі на тэму мальераўскіх п’есаў, дзе драматург – герой і ўдзельнік камічных падзеяў.
Экранны Мальер прыкідваецца пабожным аскетам (“Тарцюф”), вучыць “Мешчаніна ў шляхецтве” літаратуры й акторскаму майстэрству, выкрывае “Мізантропа”-пляткарку – і спакушае жонку дурнога мешчаніна, якая стаецца ягонай музай.
Сярод спасылак – “Кабала сьвятошаў” Булгакава й клясычны чатырохгадзінны “Мальер” Арыяна Мнушкіна.
Пяшчотна-яскравыя касьцюмы, лёгкая й нязмушаная гульня – францускага кавалера Рамэна Дзюры, разважлівага Фабрыса Лукіні, дасьціпнай і пекнай Ляўры Марантэ; сьветлыя галянтныя кадры.
І ня страшна, што гісторыя сапраўднага Мальера – іншая. Аўтар жыве ў сваіх творах. А Лярэн Цірар пераклаў гумар і досьціпы мальераўскіх п’есаў – на мову сучаснага масавага мастацтва.
Карціна дэманстравалася ў кінафармаце "4х4".
Сэансы ў менскіх кінатаэатрах.
Каментары